Repertuar:

Porywająca wizualnym pięknem i urzekająca nastrojem, oda do życia, miłości, wolności i niepowtarzalnego Neapolu. Kipiąca zmysłowością opowieść o kobiecie, która świadoma swojej oszałamiającej urody, nad podziw i uwielbienie mężczyzn przedkłada własną wolność i ciekawość świata.

Przyjście na świat małej Partenope jest jak narodziny bogini. Na pięknej wyspie Capri objawia się kobieta idealna, która swą niezwykłą urodą zniewala mężczyzn, jednocześnie wymykając się ich żądzom. Ambitna, ogromnie ciekawa świata, nade wszystko ceni sobie wolność i szukanie własnej drogi przez życie. Od spotkanych na niej mężczyzn, amerykańskiego pisarza, lubieżnego biskupa czy zakochanego w niej do szaleństwa przyjaciela z młodości, uczy się patrzeć na świat pod różnymi kątami. Zanurzona w tętniącym żywiole neapolitańskiej codzienności nigdy nie daje się zdefiniować i ujarzmić.

Cléo, paryska gwiazdka pop, żyje w świecie rodem z własnych piosenek: pełnym rozmów o niczym, fałszywych uśmiechów i udawanych wzruszeń. Agnes Varda z iście nowofalową bezczelnością postanawia jednak wybudzić bohaterkę z letargu i wywabić ją ze złotej klatki.

Konfrontując Cléo z podejrzeniem śmiertelnej choroby, reżyserka daje jej impuls do przewartościowania swojego życia. Snująca się po Paryżu w oczekiwaniu na wynik arcyważnego badania Cleo zaczyna stopniowo zapominać o sobie, wtapiać się w tłum i zwracać uwagę na ignorowane wcześniej aspekty rzeczywistości. Widoczny w tej przemianie gest odrzucenia sztuczności na rzecz pozbawionego upiększeń realizmu można uznać za fundament kina Agnes Vardy. W Cleo od piątej do siódmej reżyserka burzy granice między fikcją a dokumentem, preferuje długie ujęcia kosztem cięć montażowych, a w dialogach nie unika aluzji do toczącej się w trakcie kręcenia filmu wojny w Algierii. Właśnie dzięki sile tych zabiegów film Vardy nie daje się sprowadzić do roli szacownego klasyka, po dziś dzień zachowując w sobie młodzieńczą świeżość i buntowniczy pazur.

Współorganizatorem pokazu jest Instytut Francuski w Polsce

Studio A24 wyważa kolejne drzwi. Tym razem zaprasza nas wraz z Rungano Nyoni, autorką głośnego Nie jestem czarownicą, do surrealistycznego świata, gdzie patriarchat zderza się z buntem, a tradycja ukrywa brutalne sekrety. Noc, pustka na drodze i Shula – młoda kobieta, która natrafia na jezdni na ciało swojego wuja. Jego śmierć uruchamia absurdalny, brutalny spektakl, w którym milczenie kobiet jest normą, a mężczyźni stają się nietykalni. Gdzieś czai się bunt, a może jednak śmiech? Nic tylko zostać perliczką… Przenikliwy, mocny, pełen ciętego humoru film, który został nagrodzony za reżyserię na ostatnim festiwalu w Cannes.

Karoline, młoda pracownica fabryki stara się przetrwać w Kopenhadze tuż po pierwszej wojnie światowej. Gdy zachodzi w ciążę, traci pracę i zostaje pozostawiona sama sobie. Wtedy poznaje Dagmar – charyzmatyczną właścicielkę nielegalnej agencji adopcyjnej, pomagającej matkom znaleźć nowe domy dla ich niechcianych dzieci. Nie mając żadnej alternatywy, Karoline podejmuje u Dagmar pracę jako mamka. Kobiety nawiązują niċ porozumienia, jednak świat Karoline rozpada się na kawałki, gdy odkrywa szokująca prawdę o swojej mocodawczyni.

Współscenarzystą filmu (w duecie z Line Langebek) i reżyserem jest Magnus von Horn, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. „Intruz" – jego pierwszy pełnometrażowy film fabularny – zdobył m.in. nagrodę za scenariusz i reżyserię na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni i zapewnił reżyserowi Paszport Polityki. Polskojęzyczny „Sweat" znalazł się w oficjalnej selekcji MFF Cannes 2020, a także zdobył 6 statuetek na festiwalu w Gdyni, w tym Srebrne Lwy.

Studio A24 wyważa kolejne drzwi. Tym razem zaprasza nas wraz z Rungano Nyoni, autorką głośnego Nie jestem czarownicą, do surrealistycznego świata, gdzie patriarchat zderza się z buntem, a tradycja ukrywa brutalne sekrety. Noc, pustka na drodze i Shula – młoda kobieta, która natrafia na jezdni na ciało swojego wuja. Jego śmierć uruchamia absurdalny, brutalny spektakl, w którym milczenie kobiet jest normą, a mężczyźni stają się nietykalni. Gdzieś czai się bunt, a może jednak śmiech? Nic tylko zostać perliczką… Przenikliwy, mocny, pełen ciętego humoru film, który został nagrodzony za reżyserię na ostatnim festiwalu w Cannes.

"Here We Are Now" is an emotional documentary which tells the stories of three Ukrainian refugees from different parts of Ukraine who now live in the UK, Brazil and Germany. They share with us their experiences of escape, living in Mariupol during Russian occupation and how they are being treated as refugees in different countries.

Piękna i wrażliwa, dwudziestoparoletnia Donya, mieszka we Fremont (Kalifornia). Samotność i nostalgia nie dają jej zasnąć, niewiele pomagają sesje z ekscentrycznym terapeutą. Pracuje przy wypieku ciasteczek z wróżbą u chińskich właścicieli. Czy wiadomość w jednym tysięcy rozsyłanych ciasteczek, odmieni jej życie?

Fremont  to lekko melancholijny komediodramat o poszukiwaniu samej siebie. To także film o nadziei, która pojawia się, gdy najmniej się jej spodziewamy.

Studio A24 wyważa kolejne drzwi. Tym razem zaprasza nas wraz z Rungano Nyoni, autorką głośnego Nie jestem czarownicą, do surrealistycznego świata, gdzie patriarchat zderza się z buntem, a tradycja ukrywa brutalne sekrety. Noc, pustka na drodze i Shula – młoda kobieta, która natrafia na jezdni na ciało swojego wuja. Jego śmierć uruchamia absurdalny, brutalny spektakl, w którym milczenie kobiet jest normą, a mężczyźni stają się nietykalni. Gdzieś czai się bunt, a może jednak śmiech? Nic tylko zostać perliczką… Przenikliwy, mocny, pełen ciętego humoru film, który został nagrodzony za reżyserię na ostatnim festiwalu w Cannes.

Usłysz to, czego nie widać. O czym mówią rosyjscy żołnierze, kiedy dzwonią z frontu do swoich domów? „Przechwycone” to psychologiczny horror, którego groza kryje się poza obrazem.

Porywająca wizualnym pięknem i urzekająca nastrojem, oda do życia, miłości, wolności i niepowtarzalnego Neapolu. Kipiąca zmysłowością opowieść o kobiecie, która świadoma swojej oszałamiającej urody, nad podziw i uwielbienie mężczyzn przedkłada własną wolność i ciekawość świata.

Przyjście na świat małej Partenope jest jak narodziny bogini. Na pięknej wyspie Capri objawia się kobieta idealna, która swą niezwykłą urodą zniewala mężczyzn, jednocześnie wymykając się ich żądzom. Ambitna, ogromnie ciekawa świata, nade wszystko ceni sobie wolność i szukanie własnej drogi przez życie. Od spotkanych na niej mężczyzn, amerykańskiego pisarza, lubieżnego biskupa czy zakochanego w niej do szaleństwa przyjaciela z młodości, uczy się patrzeć na świat pod różnymi kątami. Zanurzona w tętniącym żywiole neapolitańskiej codzienności nigdy nie daje się zdefiniować i ujarzmić.

Jeden z najgorętszych tytułów roku, oscarowy faworyt i przebój ostatniego festiwalu w Cannes, skąd „Emilia Pérez” wyjechała z Nagrodą Jury i Nagrodą dla Najlepszej Aktorki, przyznaną – wyjątkowo – całej czteroosobowej kobiecej obsadzie filmu (Zoe Saldaña, Selena Gomez, Karla Sofía Gascón, Adriana Paz). Nowy film Jacques’a Audiarda („Paryż, 13. dzielnica”, „Prorok”) to rozgrywające się w Meksyku porywające widowisko, które nieustannie transformuje: z thrillera w klasyczny melodramat, z musicalu w pełną emocji opowieść w duchu Almodóvara. Bo nieustraszona i roztańczona „Emilia Pérez” jest opowieścią o wolności od wszelkich konwencji i o spektakularnej przemianie, jakiej potrzebuje dziś świat.

Zmiana zaczyna się od adwokatki, Rity (Zoe Saldaña), rozczarowanej prawem, które broni najsilniejszych – bezwzględnych, bogatych mężczyzn. Ale pewnego dnia Rita dostanie od jednego z nich zaskakującą propozycję: bycia towarzyszką na drodze do odkupienia. W tej ryzykownej podróży pozna trzy gotowe na wszystko kobiety, które w pełnym przemocy społeczeństwie macho pragną słuchać swojego serca. Naszedł czas, by zemstę przekuć w zadośćuczynienie, pogardę we współczucie, a strach w zaufanie. „Emilia Pérez” przekonuje, że pora, by świat przestał być czarno-biały.
Kipiący energią, zarazem baśniowy i hipnotyczny film Audiarda to aktorski i reżyserski popis, za którego liryczną stronę odpowiadają utwory francuskiej kompozytorki i piosenkarki Camille. Ale w ramy klasycznego musicalu „Emilia Pérez” wkłada współczesną wrażliwość, rozsadzającą stare konwencje, by na ich miejscu zbudować nowy, lepszy świat.

Piękna i wrażliwa, dwudziestoparoletnia Donya, mieszka we Fremont (Kalifornia). Samotność i nostalgia nie dają jej zasnąć, niewiele pomagają sesje z ekscentrycznym terapeutą. Pracuje przy wypieku ciasteczek z wróżbą u chińskich właścicieli. Czy wiadomość w jednym tysięcy rozsyłanych ciasteczek, odmieni jej życie?

Fremont  to lekko melancholijny komediodramat o poszukiwaniu samej siebie. To także film o nadziei, która pojawia się, gdy najmniej się jej spodziewamy.

Kot przyzwyczajony jest do spędzania dni we własnym towarzystwie. Wydreptuje swoje kocie ścieżki i śpi w ulubionych miejscach w domu, który, choć pełny śladów ludzkiej obecności, zdaje się należeć już tylko do niego… Jednak do czasu.

Gdy tajemnicza powódź pochłania znany kotu świat, jedynym schronieniem przed wielką falą staje się stara, drewniana łódź. Szansę na przetrwanie znajdują w niej również inni – kapibara, ptak, lemur i pies – wśród których kocia natura i niezależność są wystawiane na próbę. Dryfując przez mistyczne, zalane wodą krajobrazy, zwierzęta wspólnie mierzą się z grozą żywiołu i coraz to większymi wyzwaniami. Niebezpieczna żegluga powoli zamienia się w symboliczną podróż, w której każdy przechodzi przemianę charakteru i odkrywa w sobie nowe rodzaje wrażliwości. Kibicując tej nietuzinkowej grupie towarzyszy w ich przygodzie, sami stajemy się częścią załogi.

„Flow” jest opowieścią o międzygatunkowej przyjaźni i solidarności, której każdy kadr składa się na porywającą, wizualną odyseję. To ciepła, poruszająca historia zarówno dla starszej, jak i młodszej widowni.

Porywająca wizualnym pięknem i urzekająca nastrojem, oda do życia, miłości, wolności i niepowtarzalnego Neapolu. Kipiąca zmysłowością opowieść o kobiecie, która świadoma swojej oszałamiającej urody, nad podziw i uwielbienie mężczyzn przedkłada własną wolność i ciekawość świata.

Przyjście na świat małej Partenope jest jak narodziny bogini. Na pięknej wyspie Capri objawia się kobieta idealna, która swą niezwykłą urodą zniewala mężczyzn, jednocześnie wymykając się ich żądzom. Ambitna, ogromnie ciekawa świata, nade wszystko ceni sobie wolność i szukanie własnej drogi przez życie. Od spotkanych na niej mężczyzn, amerykańskiego pisarza, lubieżnego biskupa czy zakochanego w niej do szaleństwa przyjaciela z młodości, uczy się patrzeć na świat pod różnymi kątami. Zanurzona w tętniącym żywiole neapolitańskiej codzienności nigdy nie daje się zdefiniować i ujarzmić.

Daniel Craig, który zasłynął jako Bond, u Guadagnino zagrał najodważniejszą ze swoich dotychczasowych ról. Aktor wydobywa ze swojej postaci zarówno magnetyczny erotyzm, jak i tragiczną śmieszność dojrzałego mężczyzny, który zakochał się jak nastolatek. Razem ze Starkeyem tworzą elektryzujący duet: jeden jest nieuchwytny, chłodny i piękny, drugi – nienasycony, wygłodniały uczucia i trawiony erotyczną gorączką. Bohaterowie, amerykańscy ekspaci, spotykają się w Meksyku lat 50. i rozpoczynają transową podróż, która zawiedzie ich aż do ekwadorskiej dżungli. Ekranizacja kultowej powieści Williama S. Burroughsa wydobywa z literatury cały wizualny przepych i zmysłowe piękno, jednocześnie nie uciekając od przenikliwego politycznego komentarza. Satyra na pruderyjną i pełną hipokryzji Amerykę splata się tu z najintensywniejszym ekranowym romansem ostatnich lat.

Piękna i wrażliwa, dwudziestoparoletnia Donya, mieszka we Fremont (Kalifornia). Samotność i nostalgia nie dają jej zasnąć, niewiele pomagają sesje z ekscentrycznym terapeutą. Pracuje przy wypieku ciasteczek z wróżbą u chińskich właścicieli. Czy wiadomość w jednym tysięcy rozsyłanych ciasteczek, odmieni jej życie?

Fremont  to lekko melancholijny komediodramat o poszukiwaniu samej siebie. To także film o nadziei, która pojawia się, gdy najmniej się jej spodziewamy.

Orangutanka Ozi wiedzie błogie życie, mieszkając wraz z rodzicami na czubku palmy w deszczowym lesie. Niestety, jej rodzinne szczęście zostaje zburzone, kiedy zła korporacja, producent oleju GreenZar, zaczyna wycinkę dżungli. Pozbawiona domu i oddzielona od bliskich, Ozi zostaje uratowana przez Kirani i Roberta, właścicieli sanktuarium dla osieroconych orangutanów. Początkowo przestraszona i zdezorientowana, z czasem – dzięki życzliwości i zachęcie opiekunów – zadomawia się w nowym miejscu. A dzięki językowi migowemu uczy się komunikowania ze światem i świeżo poznanymi przyjaciółmi. Wkrótce niezwykłe zdolności małej Ozi staną się kluczem do naprawdę wielkich rzeczy. I dadzą początek akcji, która zadziwi świat.
Wyprodukowana przez Leonardo DiCaprio pełna gwiazd animacja przygodowa z ekologicznym przesłaniem. Chwytająca za serce opowieść o małej orangutance, która, by powstrzymać postępujące zniszczenie dżungli, wpada na pomysł niezwykłej influencerskiej akcji. Czy łącząc siły i zaskakujące talenty z innymi dzielnymi zwierzakami zdoła osiągnąć to, czego nie potrafią ludzie? Przekonacie się, oglądając tę zjawiskową, pełną humoru, efektów i kolorów produkcję twórców „Zaplątanych” i „Iniemamocnych”.

Kot przyzwyczajony jest do spędzania dni we własnym towarzystwie. Wydreptuje swoje kocie ścieżki i śpi w ulubionych miejscach w domu, który, choć pełny śladów ludzkiej obecności, zdaje się należeć już tylko do niego… Jednak do czasu.

Gdy tajemnicza powódź pochłania znany kotu świat, jedynym schronieniem przed wielką falą staje się stara, drewniana łódź. Szansę na przetrwanie znajdują w niej również inni – kapibara, ptak, lemur i pies – wśród których kocia natura i niezależność są wystawiane na próbę. Dryfując przez mistyczne, zalane wodą krajobrazy, zwierzęta wspólnie mierzą się z grozą żywiołu i coraz to większymi wyzwaniami. Niebezpieczna żegluga powoli zamienia się w symboliczną podróż, w której każdy przechodzi przemianę charakteru i odkrywa w sobie nowe rodzaje wrażliwości. Kibicując tej nietuzinkowej grupie towarzyszy w ich przygodzie, sami stajemy się częścią załogi.

„Flow” jest opowieścią o międzygatunkowej przyjaźni i solidarności, której każdy kadr składa się na porywającą, wizualną odyseję. To ciepła, poruszająca historia zarówno dla starszej, jak i młodszej widowni.

Porywająca wizualnym pięknem i urzekająca nastrojem, oda do życia, miłości, wolności i niepowtarzalnego Neapolu. Kipiąca zmysłowością opowieść o kobiecie, która świadoma swojej oszałamiającej urody, nad podziw i uwielbienie mężczyzn przedkłada własną wolność i ciekawość świata.

Przyjście na świat małej Partenope jest jak narodziny bogini. Na pięknej wyspie Capri objawia się kobieta idealna, która swą niezwykłą urodą zniewala mężczyzn, jednocześnie wymykając się ich żądzom. Ambitna, ogromnie ciekawa świata, nade wszystko ceni sobie wolność i szukanie własnej drogi przez życie. Od spotkanych na niej mężczyzn, amerykańskiego pisarza, lubieżnego biskupa czy zakochanego w niej do szaleństwa przyjaciela z młodości, uczy się patrzeć na świat pod różnymi kątami. Zanurzona w tętniącym żywiole neapolitańskiej codzienności nigdy nie daje się zdefiniować i ujarzmić.

Daniel Craig, który zasłynął jako Bond, u Guadagnino zagrał najodważniejszą ze swoich dotychczasowych ról. Aktor wydobywa ze swojej postaci zarówno magnetyczny erotyzm, jak i tragiczną śmieszność dojrzałego mężczyzny, który zakochał się jak nastolatek. Razem ze Starkeyem tworzą elektryzujący duet: jeden jest nieuchwytny, chłodny i piękny, drugi – nienasycony, wygłodniały uczucia i trawiony erotyczną gorączką. Bohaterowie, amerykańscy ekspaci, spotykają się w Meksyku lat 50. i rozpoczynają transową podróż, która zawiedzie ich aż do ekwadorskiej dżungli. Ekranizacja kultowej powieści Williama S. Burroughsa wydobywa z literatury cały wizualny przepych i zmysłowe piękno, jednocześnie nie uciekając od przenikliwego politycznego komentarza. Satyra na pruderyjną i pełną hipokryzji Amerykę splata się tu z najintensywniejszym ekranowym romansem ostatnich lat.

Piękna i wrażliwa, dwudziestoparoletnia Donya, mieszka we Fremont (Kalifornia). Samotność i nostalgia nie dają jej zasnąć, niewiele pomagają sesje z ekscentrycznym terapeutą. Pracuje przy wypieku ciasteczek z wróżbą u chińskich właścicieli. Czy wiadomość w jednym tysięcy rozsyłanych ciasteczek, odmieni jej życie?

Fremont  to lekko melancholijny komediodramat o poszukiwaniu samej siebie. To także film o nadziei, która pojawia się, gdy najmniej się jej spodziewamy.

Orangutanka Ozi wiedzie błogie życie, mieszkając wraz z rodzicami na czubku palmy w deszczowym lesie. Niestety, jej rodzinne szczęście zostaje zburzone, kiedy zła korporacja, producent oleju GreenZar, zaczyna wycinkę dżungli. Pozbawiona domu i oddzielona od bliskich, Ozi zostaje uratowana przez Kirani i Roberta, właścicieli sanktuarium dla osieroconych orangutanów. Początkowo przestraszona i zdezorientowana, z czasem – dzięki życzliwości i zachęcie opiekunów – zadomawia się w nowym miejscu. A dzięki językowi migowemu uczy się komunikowania ze światem i świeżo poznanymi przyjaciółmi. Wkrótce niezwykłe zdolności małej Ozi staną się kluczem do naprawdę wielkich rzeczy. I dadzą początek akcji, która zadziwi świat.
Wyprodukowana przez Leonardo DiCaprio pełna gwiazd animacja przygodowa z ekologicznym przesłaniem. Chwytająca za serce opowieść o małej orangutance, która, by powstrzymać postępujące zniszczenie dżungli, wpada na pomysł niezwykłej influencerskiej akcji. Czy łącząc siły i zaskakujące talenty z innymi dzielnymi zwierzakami zdoła osiągnąć to, czego nie potrafią ludzie? Przekonacie się, oglądając tę zjawiskową, pełną humoru, efektów i kolorów produkcję twórców „Zaplątanych” i „Iniemamocnych”.

Kot przyzwyczajony jest do spędzania dni we własnym towarzystwie. Wydreptuje swoje kocie ścieżki i śpi w ulubionych miejscach w domu, który, choć pełny śladów ludzkiej obecności, zdaje się należeć już tylko do niego… Jednak do czasu.

Gdy tajemnicza powódź pochłania znany kotu świat, jedynym schronieniem przed wielką falą staje się stara, drewniana łódź. Szansę na przetrwanie znajdują w niej również inni – kapibara, ptak, lemur i pies – wśród których kocia natura i niezależność są wystawiane na próbę. Dryfując przez mistyczne, zalane wodą krajobrazy, zwierzęta wspólnie mierzą się z grozą żywiołu i coraz to większymi wyzwaniami. Niebezpieczna żegluga powoli zamienia się w symboliczną podróż, w której każdy przechodzi przemianę charakteru i odkrywa w sobie nowe rodzaje wrażliwości. Kibicując tej nietuzinkowej grupie towarzyszy w ich przygodzie, sami stajemy się częścią załogi.

„Flow” jest opowieścią o międzygatunkowej przyjaźni i solidarności, której każdy kadr składa się na porywającą, wizualną odyseję. To ciepła, poruszająca historia zarówno dla starszej, jak i młodszej widowni.

Porywająca wizualnym pięknem i urzekająca nastrojem, oda do życia, miłości, wolności i niepowtarzalnego Neapolu. Kipiąca zmysłowością opowieść o kobiecie, która świadoma swojej oszałamiającej urody, nad podziw i uwielbienie mężczyzn przedkłada własną wolność i ciekawość świata.

Przyjście na świat małej Partenope jest jak narodziny bogini. Na pięknej wyspie Capri objawia się kobieta idealna, która swą niezwykłą urodą zniewala mężczyzn, jednocześnie wymykając się ich żądzom. Ambitna, ogromnie ciekawa świata, nade wszystko ceni sobie wolność i szukanie własnej drogi przez życie. Od spotkanych na niej mężczyzn, amerykańskiego pisarza, lubieżnego biskupa czy zakochanego w niej do szaleństwa przyjaciela z młodości, uczy się patrzeć na świat pod różnymi kątami. Zanurzona w tętniącym żywiole neapolitańskiej codzienności nigdy nie daje się zdefiniować i ujarzmić.

Daniel Craig, który zasłynął jako Bond, u Guadagnino zagrał najodważniejszą ze swoich dotychczasowych ról. Aktor wydobywa ze swojej postaci zarówno magnetyczny erotyzm, jak i tragiczną śmieszność dojrzałego mężczyzny, który zakochał się jak nastolatek. Razem ze Starkeyem tworzą elektryzujący duet: jeden jest nieuchwytny, chłodny i piękny, drugi – nienasycony, wygłodniały uczucia i trawiony erotyczną gorączką. Bohaterowie, amerykańscy ekspaci, spotykają się w Meksyku lat 50. i rozpoczynają transową podróż, która zawiedzie ich aż do ekwadorskiej dżungli. Ekranizacja kultowej powieści Williama S. Burroughsa wydobywa z literatury cały wizualny przepych i zmysłowe piękno, jednocześnie nie uciekając od przenikliwego politycznego komentarza. Satyra na pruderyjną i pełną hipokryzji Amerykę splata się tu z najintensywniejszym ekranowym romansem ostatnich lat.

Daniel Craig, który zasłynął jako Bond, u Guadagnino zagrał najodważniejszą ze swoich dotychczasowych ról. Aktor wydobywa ze swojej postaci zarówno magnetyczny erotyzm, jak i tragiczną śmieszność dojrzałego mężczyzny, który zakochał się jak nastolatek. Razem ze Starkeyem tworzą elektryzujący duet: jeden jest nieuchwytny, chłodny i piękny, drugi – nienasycony, wygłodniały uczucia i trawiony erotyczną gorączką. Bohaterowie, amerykańscy ekspaci, spotykają się w Meksyku lat 50. i rozpoczynają transową podróż, która zawiedzie ich aż do ekwadorskiej dżungli. Ekranizacja kultowej powieści Williama S. Burroughsa wydobywa z literatury cały wizualny przepych i zmysłowe piękno, jednocześnie nie uciekając od przenikliwego politycznego komentarza. Satyra na pruderyjną i pełną hipokryzji Amerykę splata się tu z najintensywniejszym ekranowym romansem ostatnich lat.

Wiosna 1939 roku. Maturzysta Paweł, chłopak z dobrego domu, w ramach antymieszczańskiego, młodzieńczego buntu spędza wieczór w nocnym lokalu. Z poznaną tam fordanserką Lidką jadą potem do Podkowy Leśnej. W pensjonacie „Quo vadis” między młodymi zdaje się rodzić uczucie, przerwane jednak interwencją ojca Pawła, a wkrótce i wojną. Kilka lat później, już po powstaniu warszawskim, los zetknie ich znowu…
Nostalgiczny melodramat z historią w tle. Wykorzystująca gatunkowe konwencje autorska adaptacja głośnej powieści Stanisława Dygata. Film przez tematykę wojenną wpisujący się w tzw. nurt psychologiczny szkoły polskiej, przede wszystkim, jako druga fabuła Hasa, stanowi rozwinięcie poetyki debiutanckiej „Pętli”. Wycofany bohater-intelektualista, poczucie przemijania i końca pewnego świata, willa „Quo vadis” jako najsłynniejsza hasowska rupieciarnia – to już rozpoznawalne cechy autorskiego stylu. „Pożegnania” pozostają też wciąż niezwykłą love story, z niebanalną parą kochanków i pierwszym powojennym przebojem wylansowanym przez kino, śpiewaną przez Sławę Przybylską niezapomnianą piosenką „Pamiętasz, była jesień” w tle.

Daniel Craig, który zasłynął jako Bond, u Guadagnino zagrał najodważniejszą ze swoich dotychczasowych ról. Aktor wydobywa ze swojej postaci zarówno magnetyczny erotyzm, jak i tragiczną śmieszność dojrzałego mężczyzny, który zakochał się jak nastolatek. Razem ze Starkeyem tworzą elektryzujący duet: jeden jest nieuchwytny, chłodny i piękny, drugi – nienasycony, wygłodniały uczucia i trawiony erotyczną gorączką. Bohaterowie, amerykańscy ekspaci, spotykają się w Meksyku lat 50. i rozpoczynają transową podróż, która zawiedzie ich aż do ekwadorskiej dżungli. Ekranizacja kultowej powieści Williama S. Burroughsa wydobywa z literatury cały wizualny przepych i zmysłowe piękno, jednocześnie nie uciekając od przenikliwego politycznego komentarza. Satyra na pruderyjną i pełną hipokryzji Amerykę splata się tu z najintensywniejszym ekranowym romansem ostatnich lat.

Kiedy film "Jak być kochaną" wchodził na ekrany, widzowie i krytycy spodziewali się kolejnego utworu o okupacji. Tematyka wojenna była wówczas tym, czym obecnie jest kino akcji. Częstotliwość, z jaką pojawiała się w coraz to nowych filmach, stawała się męcząca. Wojciech Has zrobił jednak publiczności niespodziankę. Wprawdzie "Jak być kochaną" dzieje się głównie podczas okupacji, ale niemal zupełnie nie dotyczy zbrojnych akcji podziemia i hitlerowskiego terroru. Czas wojny służy tylko za tło poruszającej opowieści o tragicznej, nie spełnionej miłości.
Felicja, główna bohaterka filmu, jest młodą, początkującą aktorką, zakochaną bez wzajemności w koledze po fachu - Rawiczu. Gdy pada nań podejrzenie o zabicie volksdeutscha, dziewczyna podejmuje się ukryć go w swoim mieszkaniu. Marzy, że Rawicz mieszkając z nią, odwzajemni jej uczucie.

Daniel Craig, który zasłynął jako Bond, u Guadagnino zagrał najodważniejszą ze swoich dotychczasowych ról. Aktor wydobywa ze swojej postaci zarówno magnetyczny erotyzm, jak i tragiczną śmieszność dojrzałego mężczyzny, który zakochał się jak nastolatek. Razem ze Starkeyem tworzą elektryzujący duet: jeden jest nieuchwytny, chłodny i piękny, drugi – nienasycony, wygłodniały uczucia i trawiony erotyczną gorączką. Bohaterowie, amerykańscy ekspaci, spotykają się w Meksyku lat 50. i rozpoczynają transową podróż, która zawiedzie ich aż do ekwadorskiej dżungli. Ekranizacja kultowej powieści Williama S. Burroughsa wydobywa z literatury cały wizualny przepych i zmysłowe piękno, jednocześnie nie uciekając od przenikliwego politycznego komentarza. Satyra na pruderyjną i pełną hipokryzji Amerykę splata się tu z najintensywniejszym ekranowym romansem ostatnich lat.

Piękna i wrażliwa, dwudziestoparoletnia Donya, mieszka we Fremont (Kalifornia). Samotność i nostalgia nie dają jej zasnąć, niewiele pomagają sesje z ekscentrycznym terapeutą. Pracuje przy wypieku ciasteczek z wróżbą u chińskich właścicieli. Czy wiadomość w jednym tysięcy rozsyłanych ciasteczek, odmieni jej życie?

Fremont  to lekko melancholijny komediodramat o poszukiwaniu samej siebie. To także film o nadziei, która pojawia się, gdy najmniej się jej spodziewamy.

Polska prowincja początku przełomu lat 50 i 60. XX wieku. Magdalena, warszawska aktorka teatralna, przyjeżdża do rodzinnego miasteczka na pogrzeb dziadka. Choć na pozór wydaje się, że czas się tutaj zatrzymał, bohaterka szybko przekonuje się, że miejsce, które dotąd wydawało się jej stałym punktem świata – już nim nie jest. Śmierć dziadka zmienia relacje z gosposią Wiktorią, niegdyś bliską, a teraz zaskakująco obcą. Do opuszczonych przez zmarłego pokojów ustawia się kolejka chętnych lokatorów… Jedyny jasny punkt tej pożegnalnej wizyty to spotkanie z poznanym w pociągu młodzieńcem, Olkiem, wyraźnie zafascynowanym piękną aktorką.
Adaptacja opowiadania Jadwigi Żylińskiej. Komedia sentymentalna – jak nazwał ją sam Has – i kolejna w jego twórczości gra melodramatycznymi konwencjami, gdzie za gatunkowym kostiumem kryje się podszyta melancholią opowieść o przemijaniu, niemożności powrotu do przeszłości, poczuciu samotności. Kameralne kino stanowiące wizytówkę stylu reżysera, z Lidią Wysocką, gwiazdą przedwojennego kina i Władysławem Kowalskim, nowym aktorskim odkryciem Hasa w rolach głównych.

Daniel Craig, który zasłynął jako Bond, u Guadagnino zagrał najodważniejszą ze swoich dotychczasowych ról. Aktor wydobywa ze swojej postaci zarówno magnetyczny erotyzm, jak i tragiczną śmieszność dojrzałego mężczyzny, który zakochał się jak nastolatek. Razem ze Starkeyem tworzą elektryzujący duet: jeden jest nieuchwytny, chłodny i piękny, drugi – nienasycony, wygłodniały uczucia i trawiony erotyczną gorączką. Bohaterowie, amerykańscy ekspaci, spotykają się w Meksyku lat 50. i rozpoczynają transową podróż, która zawiedzie ich aż do ekwadorskiej dżungli. Ekranizacja kultowej powieści Williama S. Burroughsa wydobywa z literatury cały wizualny przepych i zmysłowe piękno, jednocześnie nie uciekając od przenikliwego politycznego komentarza. Satyra na pruderyjną i pełną hipokryzji Amerykę splata się tu z najintensywniejszym ekranowym romansem ostatnich lat.

Piękna i wrażliwa, dwudziestoparoletnia Donya, mieszka we Fremont (Kalifornia). Samotność i nostalgia nie dają jej zasnąć, niewiele pomagają sesje z ekscentrycznym terapeutą. Pracuje przy wypieku ciasteczek z wróżbą u chińskich właścicieli. Czy wiadomość w jednym tysięcy rozsyłanych ciasteczek, odmieni jej życie?

Fremont  to lekko melancholijny komediodramat o poszukiwaniu samej siebie. To także film o nadziei, która pojawia się, gdy najmniej się jej spodziewamy.