Repertuar:

Bohater w dojrzałym wieku (Gustaw Holoubek) zakochuje się w młodej, pięknej kobiecie (Hanna Mikuć), której nie jest obojętny, ale waha się czy skorzystać z oferty losu. Jest żonaty, ma córkę na wydaniu, powinien zainteresować się bliżej jej kandydatem na męża (Janusz Gajos). Ulec zauroczeniu czy pozostać wiernym mężem – oto jest pytanie. Postawił je Antoni Czechow pisząc opowiadanie, które zekranizował Wojciech Has.

Mieszkający w stolicy Bhutanu Ugyen ma jasno sprecyzowany plan na życie. Mężczyzna marzy o karierze piosenkarza i w tym celu planuje wyjechać do Australii. Zanim jednak będzie mógł to zrobić, musi odbyć ostatni rok rządowej służby nauczycielskiej.
Decyzją przełożonych trafia do najbardziej odległej wiejskiej szkoły. Położone na wysokości pięciu tysięcy metrów miejsce nie ma nic wspólnego z wygodnym życiem, jakie do tej pory prowadził. Nie ma tam elektryczności, brakuje jakichkolwiek materiałów edukacyjnych, a w klasie, w której ma prowadzić zajęcia, obok swoich podopiecznych spotkać może… yaka.

Choć początkowo Ugyen chce jak najszybciej stamtąd uciec, zaangażowanie młodych uczniów, ale też serdeczność i niesamowita siła mieszkańców wioski sprawiają, że zaczyna zmieniać opinie o tym wyjątkowym miejscu.

„Lunana. Szkoła na końcu świata” to filmowa podróż do bhutańskiej wioski położonej w Himalajach. Nominowany do OSCARA film i zdobywca kilkunastu nagród publiczności na festiwalach filmowych jest afirmacją życia w zgodzie z prawami natury. A także lekcją tego, co w życiu jest najważniejsze.

„Lunana. Szkoła na końcu świata” jest pierwszym w historii Bhutanu filmem nominowanym do Oscara.

Maja, mimo że poświęciła aktorstwu całe swoje młode życie, zmaga się z brakiem wiary w siebie i rozważa podjęcie studiów na innym kierunku. Wszystko zmienia się, gdy pojawia się nowy, pełen pasji reżyser, który stosuje nietypowe metody pracy. Ma przygotować dyplom ze studentami, a Maja dostaje nową szansę i zaczyna działać z ogromnym zaangażowaniem. Jednak z czasem boleśnie się przekonuje, że charyzmatyczny reżyser manipuluje nie tylko jej uczuciami, ale również relacjami i aspiracjami pozostałych młodych aktorów. Czy studenci zdołają oprzeć się legendarnemu twórcy? Jaka jest cena marzeń?

Film w interesujący sposób porusza ważny społecznie temat, który odbił się szerokim echem w mediach przed kilku laty i dotyczył przekraczania granic przez wykładowców wydziałów aktorstwa oraz reżyserów pracujących w teatrach. Korek Bojanowski wraz z Katarzyną Priwieziencew stworzyli scenariusz z opowieści znajomych aktorów.

Film jest pełnometrażowym debiutem fabularnym reżysera Korka Bojanowskiego.

Nie każda zgubiona skarpetka wpada pod łóżko lub kanapę. Niektóre prowadzą zaskakujące życie – podróżują w czasie, trafiają na biegun północny albo nawet do Hollywood. Ich niesamowite przygody są pełne wrażeń i dobrego humoru!

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co się dzieje z tymi wszystkimi zaginionymi skarpetkami? Każdy z nas miał to doświadczenie – wrzucamy parę skarpetek do szuflady, szafy czy też do kosza na pranie i później wyjmujemy… tylko jedną skarpetkę! Gdzie one znikają? Może skrycie marzą o bardziej fascynującym życiu niż służenie naszym stopom? Być może chciałyby zostać gwiazdami filmowymi lub politykami? A może, wpadając w kąt naszego pokoju, przenoszą się w czasie do prehistorii? Gdziekolwiek trafiają, ich przygody na pewno są przepełnione dobrą zabawą!

„Niesamowite przygody skarpetek” to animowany serial dla dzieci na podstawie bestsellerowych książek Justyny Bednarek i Daniela de Latour. Każdy odcinek przedstawia perypetie różnych skarpetek w historiach pełnych abstrakcyjnego humoru i nietypowych przygód.

W tym secie dowiecie się:
1. O skarpetce, która została mysią mamą
2. O skarpetce, która rozśmieszyła córkę Sułtana
3. O skarpetce, która trafiła do prehistorii
4. O skarpetce, która znalazła wiosnę
5. O skarpetce, która została duchem
6. O skarpetce, która została prezydentką

Pewnego dnia dziadek Jeremi wywołuje w domu spokojnej starości taki zamęt, że grozi mu przeniesienie do szpitala psychiatrycznego. Marta, jego córka, zgadza się zabrać go do siebie, choć to dla niej trudne, bo Jeremi jest nieprzewidywalny i ma bujną wyobraźnię. Sytuację komplikuje Jagoda, córka Marty, która uwielbia dziadka i podziela jego szalone pomysły. Gdy Jeremi odmawia zamieszkania z rodziną, Jagoda postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Dziewczynka i dziadek wyruszają w pełną przygód podróż do legendarnego statku Światło Morza. W pogoń za nimi rusza szajka złoczyńców dowodzona przez bogacza Waldemara oraz przerażona mama Jagody. No i smok – rusza za nimi także smok.
– To film dla dzieciaków, które cały czas lubią słuchać opowieści dziadków, dla dziadków, którzy lubią inspirować i dla rodziców, którzy udają, że nic ich nie rusza – mówi reżyserka filmu, Olga Chajdas.

Na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji w 2021 roku „INU-OH” był pierwszą japońską animacją 2D wybraną do konkursu Orizzonti; zebrał wiele pozytywnych opinii jako rockowa opera. Film jest ekranizacją powieści „THE TALE OF THE HEIKE: THE INU-OH CHAPTERS” autorstwa Hideo Furuka. Masaaki Yuasa przeniósł historię głównego bohatera na duży ekran i stworzył własną wersję „INU-OH”. Co by było, gdyby hip-hop, muzyka rockowa, gorączkowe festiwale muzyczne na świeżym powietrzu i wciągające numery muzyczne istniały w XIV-wiecznej Japonii?

Inu-oh, artysta Noh, wyglądający inaczej niż wszyscy (rodzice od dziecka zakrywali mu twarz maską) i Tomona, niewidomy chłopiec grający na biwie. Obaj spotykają się i zaczynają występować razem. Ponieważ ich występy łamią wszelkie zasady tradycyjnych sztuk, stają się gwiazdami popu zupełnie nowej ery i wkrótce tłumy szaleją na ich punkcie.

W Inu-Oh Masakiego Yuasy wraz z niezwykle rozkoszną historią sukcesu pojawia się smutna opowieść o przemijaniu i przyjaźni. To muzyczny film animowany, jakiego nikt jeszcze nie widział.

Shelley (Anderson) występuje w rewii w Las Vegas. Praca jest jej ogromną pasją i sposobem na realizację siebie, dla niej przed laty poświęciła rodzinę. Dziś dowiaduje się, że spektakl, któremu oddała wszystko, schodzi z afisza. Ale choć 57-letnia tancerka słyszy zewsząd, że jej czas już minął, nie zamierza zejść ze sceny. W mieście, które wabi jak fatamorgana, by brutalnie obudzić ze snu, kobieta walczy o swoje marzenia i odzyskanie relacji z córką. Dojrzała tancerka bez klasycznego wykształcenia i matka, która nigdy nie była idealna - Shelly to pełnokrwista bohaterka, której życie nie oszczędza, ale która udowadnia, że koniec może być nowym początkiem. Hołdem dla Anderson i jej historii jest napisana na potrzeby filmu, nominowana do Złotego Globu piosenka Miley Cyrus „Beautiful That Way".

Intymny, rozpięty pomiędzy iluzjami a rzeczywistością, luksusową fasadą a surowym życiem, które toczy się za jej kulisami, „The Last Showgirl" jest także unikatowym portretem miasta. Zwykle pokazywane nocą, rozświetlone neonami niczym park rozrywki, Las Vegas u Gii Coppoli jest filmowane za dnia na ziarnistej taśmie 16 mm, by odsłonić, co kryje się za blichtrem i magią. Niezwykłe uczucie „zamknięcia w akwarium", które może towarzyszyć przebywaniu w stolicy rozrywki, oddają zastosowane specjalne anamorficzne obiektywy. Las Vegas u Coppoli jest miejscem bez kryjącego upływ czasu make-upu, którego splendor nieuchronnie przemija - i które łączy z Shelley wspólna niepewna, ale pełna nadziei przyszłość.

Maja, mimo że poświęciła aktorstwu całe swoje młode życie, zmaga się z brakiem wiary w siebie i rozważa podjęcie studiów na innym kierunku. Wszystko zmienia się, gdy pojawia się nowy, pełen pasji reżyser, który stosuje nietypowe metody pracy. Ma przygotować dyplom ze studentami, a Maja dostaje nową szansę i zaczyna działać z ogromnym zaangażowaniem. Jednak z czasem boleśnie się przekonuje, że charyzmatyczny reżyser manipuluje nie tylko jej uczuciami, ale również relacjami i aspiracjami pozostałych młodych aktorów. Czy studenci zdołają oprzeć się legendarnemu twórcy? Jaka jest cena marzeń?

Film w interesujący sposób porusza ważny społecznie temat, który odbił się szerokim echem w mediach przed kilku laty i dotyczył przekraczania granic przez wykładowców wydziałów aktorstwa oraz reżyserów pracujących w teatrach. Korek Bojanowski wraz z Katarzyną Priwieziencew stworzyli scenariusz z opowieści znajomych aktorów.

Film jest pełnometrażowym debiutem fabularnym reżysera Korka Bojanowskiego.

Nie każda zgubiona skarpetka wpada pod łóżko lub kanapę. Niektóre prowadzą zaskakujące życie – podróżują w czasie, trafiają na biegun północny albo nawet do Hollywood. Ich niesamowite przygody są pełne wrażeń i dobrego humoru!

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co się dzieje z tymi wszystkimi zaginionymi skarpetkami? Każdy z nas miał to doświadczenie – wrzucamy parę skarpetek do szuflady, szafy czy też do kosza na pranie i później wyjmujemy… tylko jedną skarpetkę! Gdzie one znikają? Może skrycie marzą o bardziej fascynującym życiu niż służenie naszym stopom? Być może chciałyby zostać gwiazdami filmowymi lub politykami? A może, wpadając w kąt naszego pokoju, przenoszą się w czasie do prehistorii? Gdziekolwiek trafiają, ich przygody na pewno są przepełnione dobrą zabawą!

„Niesamowite przygody skarpetek” to animowany serial dla dzieci na podstawie bestsellerowych książek Justyny Bednarek i Daniela de Latour. Każdy odcinek przedstawia perypetie różnych skarpetek w historiach pełnych abstrakcyjnego humoru i nietypowych przygód.

W tym secie dowiecie się:
1. O skarpetce, która została mysią mamą
2. O skarpetce, która rozśmieszyła córkę Sułtana
3. O skarpetce, która trafiła do prehistorii
4. O skarpetce, która znalazła wiosnę
5. O skarpetce, która została duchem
6. O skarpetce, która została prezydentką

Pewnego dnia dziadek Jeremi wywołuje w domu spokojnej starości taki zamęt, że grozi mu przeniesienie do szpitala psychiatrycznego. Marta, jego córka, zgadza się zabrać go do siebie, choć to dla niej trudne, bo Jeremi jest nieprzewidywalny i ma bujną wyobraźnię. Sytuację komplikuje Jagoda, córka Marty, która uwielbia dziadka i podziela jego szalone pomysły. Gdy Jeremi odmawia zamieszkania z rodziną, Jagoda postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Dziewczynka i dziadek wyruszają w pełną przygód podróż do legendarnego statku Światło Morza. W pogoń za nimi rusza szajka złoczyńców dowodzona przez bogacza Waldemara oraz przerażona mama Jagody. No i smok – rusza za nimi także smok.
– To film dla dzieciaków, które cały czas lubią słuchać opowieści dziadków, dla dziadków, którzy lubią inspirować i dla rodziców, którzy udają, że nic ich nie rusza – mówi reżyserka filmu, Olga Chajdas.

Maja, mimo że poświęciła aktorstwu całe swoje młode życie, zmaga się z brakiem wiary w siebie i rozważa podjęcie studiów na innym kierunku. Wszystko zmienia się, gdy pojawia się nowy, pełen pasji reżyser, który stosuje nietypowe metody pracy. Ma przygotować dyplom ze studentami, a Maja dostaje nową szansę i zaczyna działać z ogromnym zaangażowaniem. Jednak z czasem boleśnie się przekonuje, że charyzmatyczny reżyser manipuluje nie tylko jej uczuciami, ale również relacjami i aspiracjami pozostałych młodych aktorów. Czy studenci zdołają oprzeć się legendarnemu twórcy? Jaka jest cena marzeń?

Film w interesujący sposób porusza ważny społecznie temat, który odbił się szerokim echem w mediach przed kilku laty i dotyczył przekraczania granic przez wykładowców wydziałów aktorstwa oraz reżyserów pracujących w teatrach. Korek Bojanowski wraz z Katarzyną Priwieziencew stworzyli scenariusz z opowieści znajomych aktorów.

Film jest pełnometrażowym debiutem fabularnym reżysera Korka Bojanowskiego.

Shelley (Anderson) występuje w rewii w Las Vegas. Praca jest jej ogromną pasją i sposobem na realizację siebie, dla niej przed laty poświęciła rodzinę. Dziś dowiaduje się, że spektakl, któremu oddała wszystko, schodzi z afisza. Ale choć 57-letnia tancerka słyszy zewsząd, że jej czas już minął, nie zamierza zejść ze sceny. W mieście, które wabi jak fatamorgana, by brutalnie obudzić ze snu, kobieta walczy o swoje marzenia i odzyskanie relacji z córką. Dojrzała tancerka bez klasycznego wykształcenia i matka, która nigdy nie była idealna - Shelly to pełnokrwista bohaterka, której życie nie oszczędza, ale która udowadnia, że koniec może być nowym początkiem. Hołdem dla Anderson i jej historii jest napisana na potrzeby filmu, nominowana do Złotego Globu piosenka Miley Cyrus „Beautiful That Way".

Intymny, rozpięty pomiędzy iluzjami a rzeczywistością, luksusową fasadą a surowym życiem, które toczy się za jej kulisami, „The Last Showgirl" jest także unikatowym portretem miasta. Zwykle pokazywane nocą, rozświetlone neonami niczym park rozrywki, Las Vegas u Gii Coppoli jest filmowane za dnia na ziarnistej taśmie 16 mm, by odsłonić, co kryje się za blichtrem i magią. Niezwykłe uczucie „zamknięcia w akwarium", które może towarzyszyć przebywaniu w stolicy rozrywki, oddają zastosowane specjalne anamorficzne obiektywy. Las Vegas u Coppoli jest miejscem bez kryjącego upływ czasu make-upu, którego splendor nieuchronnie przemija - i które łączy z Shelley wspólna niepewna, ale pełna nadziei przyszłość.

Pewnego dnia dziadek Jeremi wywołuje w domu spokojnej starości taki zamęt, że grozi mu przeniesienie do szpitala psychiatrycznego. Marta, jego córka, zgadza się zabrać go do siebie, choć to dla niej trudne, bo Jeremi jest nieprzewidywalny i ma bujną wyobraźnię. Sytuację komplikuje Jagoda, córka Marty, która uwielbia dziadka i podziela jego szalone pomysły. Gdy Jeremi odmawia zamieszkania z rodziną, Jagoda postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Dziewczynka i dziadek wyruszają w pełną przygód podróż do legendarnego statku Światło Morza. W pogoń za nimi rusza szajka złoczyńców dowodzona przez bogacza Waldemara oraz przerażona mama Jagody. No i smok – rusza za nimi także smok.
– To film dla dzieciaków, które cały czas lubią słuchać opowieści dziadków, dla dziadków, którzy lubią inspirować i dla rodziców, którzy udają, że nic ich nie rusza – mówi reżyserka filmu, Olga Chajdas.

Maja, mimo że poświęciła aktorstwu całe swoje młode życie, zmaga się z brakiem wiary w siebie i rozważa podjęcie studiów na innym kierunku. Wszystko zmienia się, gdy pojawia się nowy, pełen pasji reżyser, który stosuje nietypowe metody pracy. Ma przygotować dyplom ze studentami, a Maja dostaje nową szansę i zaczyna działać z ogromnym zaangażowaniem. Jednak z czasem boleśnie się przekonuje, że charyzmatyczny reżyser manipuluje nie tylko jej uczuciami, ale również relacjami i aspiracjami pozostałych młodych aktorów. Czy studenci zdołają oprzeć się legendarnemu twórcy? Jaka jest cena marzeń?

Film w interesujący sposób porusza ważny społecznie temat, który odbił się szerokim echem w mediach przed kilku laty i dotyczył przekraczania granic przez wykładowców wydziałów aktorstwa oraz reżyserów pracujących w teatrach. Korek Bojanowski wraz z Katarzyną Priwieziencew stworzyli scenariusz z opowieści znajomych aktorów.

Film jest pełnometrażowym debiutem fabularnym reżysera Korka Bojanowskiego.

Emerytowana, niedawno owdowiała nauczycielka języka bułgarskiego pada ofiarą oszustwa telefonicznego, zostaje okradziona z oszczędności całego życia i pozbawiona pieniędzy przeznaczonych na nagrobek niedawno zmarłego męża. Jej życie wywraca się do góry nogami, gdy uświadamia sobie, że nie ma sposobu na odzyskanie pieniędzy, aż do chwili, gdy postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. W odpowiedzi na zamieszczone ogłoszenie otrzymuje kuszącą, choć podejrzaną ofertę pracy.
Zaczyna napływać gotówka, a wraz z nią bohaterka traci najcenniejszą cechę - wyznawane wartości. Sama powoli i nieodwołalnie przekształca się w pozbawioną uczuć oszustkę.

Pewnego dnia dziadek Jeremi wywołuje w domu spokojnej starości taki zamęt, że grozi mu przeniesienie do szpitala psychiatrycznego. Marta, jego córka, zgadza się zabrać go do siebie, choć to dla niej trudne, bo Jeremi jest nieprzewidywalny i ma bujną wyobraźnię. Sytuację komplikuje Jagoda, córka Marty, która uwielbia dziadka i podziela jego szalone pomysły. Gdy Jeremi odmawia zamieszkania z rodziną, Jagoda postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Dziewczynka i dziadek wyruszają w pełną przygód podróż do legendarnego statku Światło Morza. W pogoń za nimi rusza szajka złoczyńców dowodzona przez bogacza Waldemara oraz przerażona mama Jagody. No i smok – rusza za nimi także smok.
– To film dla dzieciaków, które cały czas lubią słuchać opowieści dziadków, dla dziadków, którzy lubią inspirować i dla rodziców, którzy udają, że nic ich nie rusza – mówi reżyserka filmu, Olga Chajdas.

Maja, mimo że poświęciła aktorstwu całe swoje młode życie, zmaga się z brakiem wiary w siebie i rozważa podjęcie studiów na innym kierunku. Wszystko zmienia się, gdy pojawia się nowy, pełen pasji reżyser, który stosuje nietypowe metody pracy. Ma przygotować dyplom ze studentami, a Maja dostaje nową szansę i zaczyna działać z ogromnym zaangażowaniem. Jednak z czasem boleśnie się przekonuje, że charyzmatyczny reżyser manipuluje nie tylko jej uczuciami, ale również relacjami i aspiracjami pozostałych młodych aktorów. Czy studenci zdołają oprzeć się legendarnemu twórcy? Jaka jest cena marzeń?

Film w interesujący sposób porusza ważny społecznie temat, który odbił się szerokim echem w mediach przed kilku laty i dotyczył przekraczania granic przez wykładowców wydziałów aktorstwa oraz reżyserów pracujących w teatrach. Korek Bojanowski wraz z Katarzyną Priwieziencew stworzyli scenariusz z opowieści znajomych aktorów.

Film jest pełnometrażowym debiutem fabularnym reżysera Korka Bojanowskiego.

Opis filmu: Pięć kobiet, wszystkie z jednej rodziny, walczy o swą godność i prawa w kraju rozdartym homofobią i uprzedzeniami.
Ranny bocian, kobieta w depresji poporodowej, młoda dziewczyna skonfrontowana z piętnem wirusa HIV i sfrustrowana matka, która szuka odrobiny magii w kalendarzu księżycowym… Siostry, matki i córki konfrontują się z własną kruchością i absurdem życia, podczas gdy gwałtowne protesty domagające się odrzucenia Konwencji Stambulskiej i debaty na temat płci rozdzierają ich kraj, Bułgarię.

Shelley (Anderson) występuje w rewii w Las Vegas. Praca jest jej ogromną pasją i sposobem na realizację siebie, dla niej przed laty poświęciła rodzinę. Dziś dowiaduje się, że spektakl, któremu oddała wszystko, schodzi z afisza. Ale choć 57-letnia tancerka słyszy zewsząd, że jej czas już minął, nie zamierza zejść ze sceny. W mieście, które wabi jak fatamorgana, by brutalnie obudzić ze snu, kobieta walczy o swoje marzenia i odzyskanie relacji z córką. Dojrzała tancerka bez klasycznego wykształcenia i matka, która nigdy nie była idealna - Shelly to pełnokrwista bohaterka, której życie nie oszczędza, ale która udowadnia, że koniec może być nowym początkiem. Hołdem dla Anderson i jej historii jest napisana na potrzeby filmu, nominowana do Złotego Globu piosenka Miley Cyrus „Beautiful That Way".

Intymny, rozpięty pomiędzy iluzjami a rzeczywistością, luksusową fasadą a surowym życiem, które toczy się za jej kulisami, „The Last Showgirl" jest także unikatowym portretem miasta. Zwykle pokazywane nocą, rozświetlone neonami niczym park rozrywki, Las Vegas u Gii Coppoli jest filmowane za dnia na ziarnistej taśmie 16 mm, by odsłonić, co kryje się za blichtrem i magią. Niezwykłe uczucie „zamknięcia w akwarium", które może towarzyszyć przebywaniu w stolicy rozrywki, oddają zastosowane specjalne anamorficzne obiektywy. Las Vegas u Coppoli jest miejscem bez kryjącego upływ czasu make-upu, którego splendor nieuchronnie przemija - i które łączy z Shelley wspólna niepewna, ale pełna nadziei przyszłość.

Pewnego dnia dziadek Jeremi wywołuje w domu spokojnej starości taki zamęt, że grozi mu przeniesienie do szpitala psychiatrycznego. Marta, jego córka, zgadza się zabrać go do siebie, choć to dla niej trudne, bo Jeremi jest nieprzewidywalny i ma bujną wyobraźnię. Sytuację komplikuje Jagoda, córka Marty, która uwielbia dziadka i podziela jego szalone pomysły. Gdy Jeremi odmawia zamieszkania z rodziną, Jagoda postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Dziewczynka i dziadek wyruszają w pełną przygód podróż do legendarnego statku Światło Morza. W pogoń za nimi rusza szajka złoczyńców dowodzona przez bogacza Waldemara oraz przerażona mama Jagody. No i smok – rusza za nimi także smok.
– To film dla dzieciaków, które cały czas lubią słuchać opowieści dziadków, dla dziadków, którzy lubią inspirować i dla rodziców, którzy udają, że nic ich nie rusza – mówi reżyserka filmu, Olga Chajdas.

Maja, mimo że poświęciła aktorstwu całe swoje młode życie, zmaga się z brakiem wiary w siebie i rozważa podjęcie studiów na innym kierunku. Wszystko zmienia się, gdy pojawia się nowy, pełen pasji reżyser, który stosuje nietypowe metody pracy. Ma przygotować dyplom ze studentami, a Maja dostaje nową szansę i zaczyna działać z ogromnym zaangażowaniem. Jednak z czasem boleśnie się przekonuje, że charyzmatyczny reżyser manipuluje nie tylko jej uczuciami, ale również relacjami i aspiracjami pozostałych młodych aktorów. Czy studenci zdołają oprzeć się legendarnemu twórcy? Jaka jest cena marzeń?

Film w interesujący sposób porusza ważny społecznie temat, który odbił się szerokim echem w mediach przed kilku laty i dotyczył przekraczania granic przez wykładowców wydziałów aktorstwa oraz reżyserów pracujących w teatrach. Korek Bojanowski wraz z Katarzyną Priwieziencew stworzyli scenariusz z opowieści znajomych aktorów.

Film jest pełnometrażowym debiutem fabularnym reżysera Korka Bojanowskiego.

Pewnego deszczowego wiosennego dnia Irina po raz pierwszy od lat przyjeżdża do swojego rodzinnego wiejskiego domu. Tam spotyka Borysa – sąsiada i przyjaciela z dzieciństwa, którego nie widziała od dawna. Ani Irina, ani Borys nie wiedzą, że sekrety z przeszłości wyjdą na jaw, a te sekrety mogą sprawić, że pokochają złą pogodę.

Shelley (Anderson) występuje w rewii w Las Vegas. Praca jest jej ogromną pasją i sposobem na realizację siebie, dla niej przed laty poświęciła rodzinę. Dziś dowiaduje się, że spektakl, któremu oddała wszystko, schodzi z afisza. Ale choć 57-letnia tancerka słyszy zewsząd, że jej czas już minął, nie zamierza zejść ze sceny. W mieście, które wabi jak fatamorgana, by brutalnie obudzić ze snu, kobieta walczy o swoje marzenia i odzyskanie relacji z córką. Dojrzała tancerka bez klasycznego wykształcenia i matka, która nigdy nie była idealna - Shelly to pełnokrwista bohaterka, której życie nie oszczędza, ale która udowadnia, że koniec może być nowym początkiem. Hołdem dla Anderson i jej historii jest napisana na potrzeby filmu, nominowana do Złotego Globu piosenka Miley Cyrus „Beautiful That Way".

Intymny, rozpięty pomiędzy iluzjami a rzeczywistością, luksusową fasadą a surowym życiem, które toczy się za jej kulisami, „The Last Showgirl" jest także unikatowym portretem miasta. Zwykle pokazywane nocą, rozświetlone neonami niczym park rozrywki, Las Vegas u Gii Coppoli jest filmowane za dnia na ziarnistej taśmie 16 mm, by odsłonić, co kryje się za blichtrem i magią. Niezwykłe uczucie „zamknięcia w akwarium", które może towarzyszyć przebywaniu w stolicy rozrywki, oddają zastosowane specjalne anamorficzne obiektywy. Las Vegas u Coppoli jest miejscem bez kryjącego upływ czasu make-upu, którego splendor nieuchronnie przemija - i które łączy z Shelley wspólna niepewna, ale pełna nadziei przyszłość.

Pewnego dnia dziadek Jeremi wywołuje w domu spokojnej starości taki zamęt, że grozi mu przeniesienie do szpitala psychiatrycznego. Marta, jego córka, zgadza się zabrać go do siebie, choć to dla niej trudne, bo Jeremi jest nieprzewidywalny i ma bujną wyobraźnię. Sytuację komplikuje Jagoda, córka Marty, która uwielbia dziadka i podziela jego szalone pomysły. Gdy Jeremi odmawia zamieszkania z rodziną, Jagoda postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Dziewczynka i dziadek wyruszają w pełną przygód podróż do legendarnego statku Światło Morza. W pogoń za nimi rusza szajka złoczyńców dowodzona przez bogacza Waldemara oraz przerażona mama Jagody. No i smok – rusza za nimi także smok.
– To film dla dzieciaków, które cały czas lubią słuchać opowieści dziadków, dla dziadków, którzy lubią inspirować i dla rodziców, którzy udają, że nic ich nie rusza – mówi reżyserka filmu, Olga Chajdas.

Shelley (Anderson) występuje w rewii w Las Vegas. Praca jest jej ogromną pasją i sposobem na realizację siebie, dla niej przed laty poświęciła rodzinę. Dziś dowiaduje się, że spektakl, któremu oddała wszystko, schodzi z afisza. Ale choć 57-letnia tancerka słyszy zewsząd, że jej czas już minął, nie zamierza zejść ze sceny. W mieście, które wabi jak fatamorgana, by brutalnie obudzić ze snu, kobieta walczy o swoje marzenia i odzyskanie relacji z córką. Dojrzała tancerka bez klasycznego wykształcenia i matka, która nigdy nie była idealna - Shelly to pełnokrwista bohaterka, której życie nie oszczędza, ale która udowadnia, że koniec może być nowym początkiem. Hołdem dla Anderson i jej historii jest napisana na potrzeby filmu, nominowana do Złotego Globu piosenka Miley Cyrus „Beautiful That Way".

Intymny, rozpięty pomiędzy iluzjami a rzeczywistością, luksusową fasadą a surowym życiem, które toczy się za jej kulisami, „The Last Showgirl" jest także unikatowym portretem miasta. Zwykle pokazywane nocą, rozświetlone neonami niczym park rozrywki, Las Vegas u Gii Coppoli jest filmowane za dnia na ziarnistej taśmie 16 mm, by odsłonić, co kryje się za blichtrem i magią. Niezwykłe uczucie „zamknięcia w akwarium", które może towarzyszyć przebywaniu w stolicy rozrywki, oddają zastosowane specjalne anamorficzne obiektywy. Las Vegas u Coppoli jest miejscem bez kryjącego upływ czasu make-upu, którego splendor nieuchronnie przemija - i które łączy z Shelley wspólna niepewna, ale pełna nadziei przyszłość.

Maja, mimo że poświęciła aktorstwu całe swoje młode życie, zmaga się z brakiem wiary w siebie i rozważa podjęcie studiów na innym kierunku. Wszystko zmienia się, gdy pojawia się nowy, pełen pasji reżyser, który stosuje nietypowe metody pracy. Ma przygotować dyplom ze studentami, a Maja dostaje nową szansę i zaczyna działać z ogromnym zaangażowaniem. Jednak z czasem boleśnie się przekonuje, że charyzmatyczny reżyser manipuluje nie tylko jej uczuciami, ale również relacjami i aspiracjami pozostałych młodych aktorów. Czy studenci zdołają oprzeć się legendarnemu twórcy? Jaka jest cena marzeń?

Film w interesujący sposób porusza ważny społecznie temat, który odbił się szerokim echem w mediach przed kilku laty i dotyczył przekraczania granic przez wykładowców wydziałów aktorstwa oraz reżyserów pracujących w teatrach. Korek Bojanowski wraz z Katarzyną Priwieziencew stworzyli scenariusz z opowieści znajomych aktorów.

Film jest pełnometrażowym debiutem fabularnym reżysera Korka Bojanowskiego.

Uwodzicielska i przerażająca wizja fabryki snów w Los Angeles Davida Lyncha to jedno z prawdziwych arcydzieł nowego tysiąclecia; opowieść o miłości, zazdrości i zemście jak żadna inna.

Rozpoczynające się od sceny tragicznego wypadku samochodowego w Hollywood, a później dryfujące w coraz bardziej nieprawdopodobne rejony "Mulholland Drive" to wizytówka stylu Davida Lyncha. Film amerykańskiego mistrza jednakowo dobrze sprawdza się jako sugestywny obraz o uniwersalnych lęków współczesności, autotematyczna satyra na przemysł filmowy i zmysłowa opowieść o zakazanym pożądaniu.

Fabuła skupia się na historii młodej kobiety, która traci pamięć po wypadku samochodowym na Mulholland Drive w Los Angeles. Z pomocą nowo poznanej przyjaciółki, próbuje odkryć swoją tożsamość, co prowadzi do serii zagadek, tajemniczych postaci i nieoczekiwanych zwrotów akcji.

W zrealizowanej w 2016 roku ankiecie BBC Culture przeprowadzonej wśród 177 krytyków filmowych z całego świata, “Mulholland Drive” zostało uznane za najlepszy film XXI wieku.

Małe miłości to esencja wakacyjnego kina – skąpany w słońcu film o miłości, życiowych wyborach i związkach na odległość, do których reżyserka przewrotnie zalicza także relacje dorosłych dzieci ze starzejącymi się rodzicami. Z lekkością, czułością i humorem opowiada o wielkich emocjach. Zeskrobuje urazy jak starą farbę ze ścian, a tęsknoty i fantazje puentuje tanecznymi, popowymi piosenkami.

Często słucha ich na telefonie Teresa (María Vázquez), 42-latka, która zmieniła wakacyjne plany, by zająć się matką. Naburmuszona Ani (Ozores) miała drobny wypadek i przez jakiś czas wymaga opieki. Całe lato pod jednym dachem to wyzwanie dla obu kobiet, które spierają się o każdy drobiazg. Ale słońce i czas nieuchronnie rozpuszczają konflikty, więc Teresa i Ani doświadczają też nieoczekiwanej bliskości. Małe miłości Celii Rico Clavellino dają drugą szansę pogrążonym w kryzysie relacjom, nie oceniają miłosnych pomyłek, dowartościowują samotność z wyboru, a przede wszystkim ze zrozumieniem portretują jeden z najbardziej burzliwych związków: matki i córki.

Wioska ukryta pośród wysokich pasm Himalajów to dom dla Pemy, która właśnie wyszła za mąż za trzech braci. Gdy jeden z nich wyjeżdża, miejscowych obiegają plotki związane z ciążą kobiety. Nie mija wiele czasu, a Pema otrzymuje informację o zaginięciu męża. Postanawia więc wyruszyć w góry, aby odnaleźć ukochanego. Wędrówka jest nie tylko przeprawą kobiety po malowniczych krajobrazach, ale staje się dla niej także transformującą podróżą w głąb siebie.

“Shambhala” to pierwszy nepalski film, który dostał się do konkursu głównego festiwalu Berlinale. Film przyjmuje medytacyjną, miejscami oniryczną formę, na którą składają się monumentalne widoki surowej przyrody i powolny tryb życia tamtejszej społeczności. Obserwujemy tradycje i zwyczaje lokalnej kultury, w której naturalizm spotyka się elementami nowoczesności. Nasycone mistycyzmem i przesiąknięte buddyjską filozofią kino drogi z motywem walki o honor. Historia Pemy ukazuje determinację do podążania własną ścieżką i refleksję nad tożsamością oraz rolą kobiet w tradycyjnej społeczności.

“Shambhala” to pełne subtelności doświadczenie wykraczające poza szablonowe schematy narracyjne.