Repertuar:

Wioska ukryta pośród wysokich pasm Himalajów to dom dla Pemy, która właśnie wyszła za mąż za trzech braci. Gdy jeden z nich wyjeżdża, miejscowych obiegają plotki związane z ciążą kobiety. Nie mija wiele czasu, a Pema otrzymuje informację o zaginięciu męża. Postanawia więc wyruszyć w góry, aby odnaleźć ukochanego. Wędrówka jest nie tylko przeprawą kobiety po malowniczych krajobrazach, ale staje się dla niej także transformującą podróżą w głąb siebie.

“Shambhala” to pierwszy nepalski film, który dostał się do konkursu głównego festiwalu Berlinale. Film przyjmuje medytacyjną, miejscami oniryczną formę, na którą składają się monumentalne widoki surowej przyrody i powolny tryb życia tamtejszej społeczności. Obserwujemy tradycje i zwyczaje lokalnej kultury, w której naturalizm spotyka się elementami nowoczesności. Nasycone mistycyzmem i przesiąknięte buddyjską filozofią kino drogi z motywem walki o honor. Historia Pemy ukazuje determinację do podążania własną ścieżką i refleksję nad tożsamością oraz rolą kobiet w tradycyjnej społeczności.

“Shambhala” to pełne subtelności doświadczenie wykraczające poza szablonowe schematy narracyjne.

Wszystkie odcienie światła to zdobywca Grand Prix na festiwalu w Cannes i pierwszy od trzydziestu lat indyjski tytuł w canneńskim konkursie. Uznany najwybitniejszym filmem roku przez czołowe stowarzyszenia amerykańskich krytyków, fabularny debiut Payal Kapadii uwodzi zmysłową atmosferą, lirycznym tonem i poetyckim stylem narracji. To malowany granatem monsunowego nieba i błękitem folii chroniącej przed deszczem uliczne stoiska, fascynujący portret Mumbaju, blues dla samotnych w miejskim tłumie, a przede wszystkim opowieść o współczesnych Indiach widzianych oczami trzech kobiet. I rzecz o kobiecej solidarności w świecie, który chciałby je poróżnić.

Bohaterki Kapadii należą do różnych pokoleń. Najstarsza Parvaty straciła męża, a wraz z nim dach nad głową. Mąż Prabhy wyjechał za pracą, pozostawiając ją zdaną tylko na siebie, tęskniącą za bliskością. Tylko młodziutka Anu kogoś ma, ale musi ukrywać miłość, której nie akceptują jej rodzice. Trzy kobiety opiekują się sobą w pełnej kontrastów metropolii, w której egzystują obok siebie nędza i piękno, chciwość i troska, pragnienia i zakazy.
Choć osadzone w konkretnej rzeczywistości, „Wszystkie odcienie światła” przywołują marzenia i tęsknoty aktualne nie tylko pod deszczowym niebem Mumbaju. Tym łączącymi dramat, romans i feministyczny głos filmem Payal Kapadia umacnia swoją pozycję jednej z najciekawszych autorek współczesnego kina.

Z dala od zgiełku współczesnego świata, w sercu prowincji Salta, pośród malowniczych górskich krajobrazów, żyje niewielka społeczność argentyńskich kowboi – gauchos. Witajcie w świecie pełnym radości, ciepła, muzyki i wolności!

Nastoletnia Guada, wychowana w tej niezwykłej wspólnocie, ma jedno marzenie – zostać kobietą gauchą. Rozdarta między szkolną codziennością a swobodą życia wśród gauchos, z determinacją dąży do realizacji swojego celu. Wspiera ją w tym jej rodzina, a także inni członkowie społeczności: wszechstronnie utalentowany tancerz Santino, bystry pięciolatek Jony, zafascynowany kulturą gauchos, oraz leciwy Lelo, którego życie wypełniały wino, muzyka i niezliczone przygody.

Wszyscy żyją w zgodzie z własnym rytmem, pielęgnując tradycje, celebrując rytuały i czerpiąc radość z bliskości natury oraz bycia razem. Znaleźli swój prosty przepis na szczęście. Czy uda im się go zachować w świecie, który zmienia się szybciej niż kiedykolwiek?

Animowany film dokumentalny, który stał się przebojem festiwalu w Sundance, gdzie zdobył Wielką Nagrodę Jury w Konkursie Międzynarodowym i porównywany jest do legendarnego „Walca z Baszirem”. Poruszająca historia nastolatka uciekającego z matką i rodzeństwem z ogarniętego wojną Afganistanu do Europy. To także intymna opowieść o dorastaniu i odkrywaniu swojej seksualności. W życiu Aminą dominuje poczucie straty i to na wielu poziomach. Bohater musiał brutalnie wkroczyć w dorosłość i przez ponad 20 lat tłumił w sobie traumatyczne doświadczenia. Dziś, jako niespełna czterdziestolatek, odnosi sukcesy nauce jako naukowiec i planuje ślub ze swoim długoletnim partnerem.

Sundance Grand Jury Prize winner FLEE tells the story of Amin Nawabi as he grapples with a painful secret he has kept hidden for 20 years, one that threatens to derail the life he has built for himself and his soon to be husband. Recounted mostly through animation to director Jonas Poher Rasmussen, he tells for the first time the story of his extraordinary journey as a child refugee from Afghanistan.

Jak nauczyć się kochać, gdy nie wszystko się rozumie? Jeden z najpiękniejszych polskich filmów o poszukiwaniu miłości i własnego miejsca na świecie.

Z dala od zgiełku współczesnego świata, w sercu prowincji Salta, pośród malowniczych górskich krajobrazów, żyje niewielka społeczność argentyńskich kowboi – gauchos. Witajcie w świecie pełnym radości, ciepła, muzyki i wolności!

Nastoletnia Guada, wychowana w tej niezwykłej wspólnocie, ma jedno marzenie – zostać kobietą gauchą. Rozdarta między szkolną codziennością a swobodą życia wśród gauchos, z determinacją dąży do realizacji swojego celu. Wspiera ją w tym jej rodzina, a także inni członkowie społeczności: wszechstronnie utalentowany tancerz Santino, bystry pięciolatek Jony, zafascynowany kulturą gauchos, oraz leciwy Lelo, którego życie wypełniały wino, muzyka i niezliczone przygody.

Wszyscy żyją w zgodzie z własnym rytmem, pielęgnując tradycje, celebrując rytuały i czerpiąc radość z bliskości natury oraz bycia razem. Znaleźli swój prosty przepis na szczęście. Czy uda im się go zachować w świecie, który zmienia się szybciej niż kiedykolwiek?

Wszystkie odcienie światła to zdobywca Grand Prix na festiwalu w Cannes i pierwszy od trzydziestu lat indyjski tytuł w canneńskim konkursie. Uznany najwybitniejszym filmem roku przez czołowe stowarzyszenia amerykańskich krytyków, fabularny debiut Payal Kapadii uwodzi zmysłową atmosferą, lirycznym tonem i poetyckim stylem narracji. To malowany granatem monsunowego nieba i błękitem folii chroniącej przed deszczem uliczne stoiska, fascynujący portret Mumbaju, blues dla samotnych w miejskim tłumie, a przede wszystkim opowieść o współczesnych Indiach widzianych oczami trzech kobiet. I rzecz o kobiecej solidarności w świecie, który chciałby je poróżnić.

Bohaterki Kapadii należą do różnych pokoleń. Najstarsza Parvaty straciła męża, a wraz z nim dach nad głową. Mąż Prabhy wyjechał za pracą, pozostawiając ją zdaną tylko na siebie, tęskniącą za bliskością. Tylko młodziutka Anu kogoś ma, ale musi ukrywać miłość, której nie akceptują jej rodzice. Trzy kobiety opiekują się sobą w pełnej kontrastów metropolii, w której egzystują obok siebie nędza i piękno, chciwość i troska, pragnienia i zakazy.
Choć osadzone w konkretnej rzeczywistości, „Wszystkie odcienie światła” przywołują marzenia i tęsknoty aktualne nie tylko pod deszczowym niebem Mumbaju. Tym łączącymi dramat, romans i feministyczny głos filmem Payal Kapadia umacnia swoją pozycję jednej z najciekawszych autorek współczesnego kina.

Wioska ukryta pośród wysokich pasm Himalajów to dom dla Pemy, która właśnie wyszła za mąż za trzech braci. Gdy jeden z nich wyjeżdża, miejscowych obiegają plotki związane z ciążą kobiety. Nie mija wiele czasu, a Pema otrzymuje informację o zaginięciu męża. Postanawia więc wyruszyć w góry, aby odnaleźć ukochanego. Wędrówka jest nie tylko przeprawą kobiety po malowniczych krajobrazach, ale staje się dla niej także transformującą podróżą w głąb siebie.

“Shambhala” to pierwszy nepalski film, który dostał się do konkursu głównego festiwalu Berlinale. Film przyjmuje medytacyjną, miejscami oniryczną formę, na którą składają się monumentalne widoki surowej przyrody i powolny tryb życia tamtejszej społeczności. Obserwujemy tradycje i zwyczaje lokalnej kultury, w której naturalizm spotyka się elementami nowoczesności. Nasycone mistycyzmem i przesiąknięte buddyjską filozofią kino drogi z motywem walki o honor. Historia Pemy ukazuje determinację do podążania własną ścieżką i refleksję nad tożsamością oraz rolą kobiet w tradycyjnej społeczności.

“Shambhala” to pełne subtelności doświadczenie wykraczające poza szablonowe schematy narracyjne.

Z dala od zgiełku współczesnego świata, w sercu prowincji Salta, pośród malowniczych górskich krajobrazów, żyje niewielka społeczność argentyńskich kowboi – gauchos. Witajcie w świecie pełnym radości, ciepła, muzyki i wolności!

Nastoletnia Guada, wychowana w tej niezwykłej wspólnocie, ma jedno marzenie – zostać kobietą gauchą. Rozdarta między szkolną codziennością a swobodą życia wśród gauchos, z determinacją dąży do realizacji swojego celu. Wspiera ją w tym jej rodzina, a także inni członkowie społeczności: wszechstronnie utalentowany tancerz Santino, bystry pięciolatek Jony, zafascynowany kulturą gauchos, oraz leciwy Lelo, którego życie wypełniały wino, muzyka i niezliczone przygody.

Wszyscy żyją w zgodzie z własnym rytmem, pielęgnując tradycje, celebrując rytuały i czerpiąc radość z bliskości natury oraz bycia razem. Znaleźli swój prosty przepis na szczęście. Czy uda im się go zachować w świecie, który zmienia się szybciej niż kiedykolwiek?

Wszystkie odcienie światła to zdobywca Grand Prix na festiwalu w Cannes i pierwszy od trzydziestu lat indyjski tytuł w canneńskim konkursie. Uznany najwybitniejszym filmem roku przez czołowe stowarzyszenia amerykańskich krytyków, fabularny debiut Payal Kapadii uwodzi zmysłową atmosferą, lirycznym tonem i poetyckim stylem narracji. To malowany granatem monsunowego nieba i błękitem folii chroniącej przed deszczem uliczne stoiska, fascynujący portret Mumbaju, blues dla samotnych w miejskim tłumie, a przede wszystkim opowieść o współczesnych Indiach widzianych oczami trzech kobiet. I rzecz o kobiecej solidarności w świecie, który chciałby je poróżnić.

Bohaterki Kapadii należą do różnych pokoleń. Najstarsza Parvaty straciła męża, a wraz z nim dach nad głową. Mąż Prabhy wyjechał za pracą, pozostawiając ją zdaną tylko na siebie, tęskniącą za bliskością. Tylko młodziutka Anu kogoś ma, ale musi ukrywać miłość, której nie akceptują jej rodzice. Trzy kobiety opiekują się sobą w pełnej kontrastów metropolii, w której egzystują obok siebie nędza i piękno, chciwość i troska, pragnienia i zakazy.
Choć osadzone w konkretnej rzeczywistości, „Wszystkie odcienie światła” przywołują marzenia i tęsknoty aktualne nie tylko pod deszczowym niebem Mumbaju. Tym łączącymi dramat, romans i feministyczny głos filmem Payal Kapadia umacnia swoją pozycję jednej z najciekawszych autorek współczesnego kina.

Wstępem eksperckim opatrzy nasz pokaz Anna Franczyk, absolwentka języka islandzkiego jako drugiego języka na Uniwersytecie Islandzkim w Reykjavíku w specjalności tłumaczeniowej.

Akcja „Lamb” rozgrywa się na osamotnionej owczej farmie, którą prowadzi milcząca para, María i Ingvar. Ich spokojne, wypełnione pracą życie odmieni się, gdy w zagrodzie przyjdzie na świat niezwykła istota. Pod wpływem niesamowitych zdarzeń owce przestaną milczeć, zaś w ludziach obudzi się zwierzęcy instynkt. W półmroku białych nocy, pośród surowych, nasiąkniętych mgłą wzgórz zatrze się granica pomiędzy cywilizowanym a dzikim. Wraz z tajemniczym stworzeniem narodzi się pytanie o to, czyją matką tak naprawdę jest natura?
Debiut Valdimara Jóhannssona, który otrzymał nagrodę za oryginalność w canneńskiej sekcji Un Certain Regard, wiele zawdzięcza scenariuszowi. Jego współtwórcą jest Sjón, jedna z najciekawszych postaci islandzkiej sceny artystycznej: poeta, pisarz i muzyk, autor tekstów dla Björk (nominowany do Oscara za piosenkę do „Tańcząc w ciemnościach”) oraz współautor scenariusza do nowego filmu Roberta Eggersa „The Northman”. Imponująca jest również obsada: w głównej roli zagrała gwiazda, Noomi Rapace („Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet”, „Prometeusz”, „Tożsamość
zdrajcy”), Szwedka, która spędziła dzieciństwo na Islandii. Rola Maríi – kobiety przechodzącej głęboką transformację – należy do najlepszych w jej dorobku.

Z dala od zgiełku współczesnego świata, w sercu prowincji Salta, pośród malowniczych górskich krajobrazów, żyje niewielka społeczność argentyńskich kowboi – gauchos. Witajcie w świecie pełnym radości, ciepła, muzyki i wolności!

Nastoletnia Guada, wychowana w tej niezwykłej wspólnocie, ma jedno marzenie – zostać kobietą gauchą. Rozdarta między szkolną codziennością a swobodą życia wśród gauchos, z determinacją dąży do realizacji swojego celu. Wspiera ją w tym jej rodzina, a także inni członkowie społeczności: wszechstronnie utalentowany tancerz Santino, bystry pięciolatek Jony, zafascynowany kulturą gauchos, oraz leciwy Lelo, którego życie wypełniały wino, muzyka i niezliczone przygody.

Wszyscy żyją w zgodzie z własnym rytmem, pielęgnując tradycje, celebrując rytuały i czerpiąc radość z bliskości natury oraz bycia razem. Znaleźli swój prosty przepis na szczęście. Czy uda im się go zachować w świecie, który zmienia się szybciej niż kiedykolwiek?

Wszystkie odcienie światła to zdobywca Grand Prix na festiwalu w Cannes i pierwszy od trzydziestu lat indyjski tytuł w canneńskim konkursie. Uznany najwybitniejszym filmem roku przez czołowe stowarzyszenia amerykańskich krytyków, fabularny debiut Payal Kapadii uwodzi zmysłową atmosferą, lirycznym tonem i poetyckim stylem narracji. To malowany granatem monsunowego nieba i błękitem folii chroniącej przed deszczem uliczne stoiska, fascynujący portret Mumbaju, blues dla samotnych w miejskim tłumie, a przede wszystkim opowieść o współczesnych Indiach widzianych oczami trzech kobiet. I rzecz o kobiecej solidarności w świecie, który chciałby je poróżnić.

Bohaterki Kapadii należą do różnych pokoleń. Najstarsza Parvaty straciła męża, a wraz z nim dach nad głową. Mąż Prabhy wyjechał za pracą, pozostawiając ją zdaną tylko na siebie, tęskniącą za bliskością. Tylko młodziutka Anu kogoś ma, ale musi ukrywać miłość, której nie akceptują jej rodzice. Trzy kobiety opiekują się sobą w pełnej kontrastów metropolii, w której egzystują obok siebie nędza i piękno, chciwość i troska, pragnienia i zakazy.
Choć osadzone w konkretnej rzeczywistości, „Wszystkie odcienie światła” przywołują marzenia i tęsknoty aktualne nie tylko pod deszczowym niebem Mumbaju. Tym łączącymi dramat, romans i feministyczny głos filmem Payal Kapadia umacnia swoją pozycję jednej z najciekawszych autorek współczesnego kina.

Wioska ukryta pośród wysokich pasm Himalajów to dom dla Pemy, która właśnie wyszła za mąż za trzech braci. Gdy jeden z nich wyjeżdża, miejscowych obiegają plotki związane z ciążą kobiety. Nie mija wiele czasu, a Pema otrzymuje informację o zaginięciu męża. Postanawia więc wyruszyć w góry, aby odnaleźć ukochanego. Wędrówka jest nie tylko przeprawą kobiety po malowniczych krajobrazach, ale staje się dla niej także transformującą podróżą w głąb siebie.

“Shambhala” to pierwszy nepalski film, który dostał się do konkursu głównego festiwalu Berlinale. Film przyjmuje medytacyjną, miejscami oniryczną formę, na którą składają się monumentalne widoki surowej przyrody i powolny tryb życia tamtejszej społeczności. Obserwujemy tradycje i zwyczaje lokalnej kultury, w której naturalizm spotyka się elementami nowoczesności. Nasycone mistycyzmem i przesiąknięte buddyjską filozofią kino drogi z motywem walki o honor. Historia Pemy ukazuje determinację do podążania własną ścieżką i refleksję nad tożsamością oraz rolą kobiet w tradycyjnej społeczności.

“Shambhala” to pełne subtelności doświadczenie wykraczające poza szablonowe schematy narracyjne.

Wioska ukryta pośród wysokich pasm Himalajów to dom dla Pemy, która właśnie wyszła za mąż za trzech braci. Gdy jeden z nich wyjeżdża, miejscowych obiegają plotki związane z ciążą kobiety. Nie mija wiele czasu, a Pema otrzymuje informację o zaginięciu męża. Postanawia więc wyruszyć w góry, aby odnaleźć ukochanego. Wędrówka jest nie tylko przeprawą kobiety po malowniczych krajobrazach, ale staje się dla niej także transformującą podróżą w głąb siebie.

“Shambhala” to pierwszy nepalski film, który dostał się do konkursu głównego festiwalu Berlinale. Film przyjmuje medytacyjną, miejscami oniryczną formę, na którą składają się monumentalne widoki surowej przyrody i powolny tryb życia tamtejszej społeczności. Obserwujemy tradycje i zwyczaje lokalnej kultury, w której naturalizm spotyka się elementami nowoczesności. Nasycone mistycyzmem i przesiąknięte buddyjską filozofią kino drogi z motywem walki o honor. Historia Pemy ukazuje determinację do podążania własną ścieżką i refleksję nad tożsamością oraz rolą kobiet w tradycyjnej społeczności.

“Shambhala” to pełne subtelności doświadczenie wykraczające poza szablonowe schematy narracyjne.

Wszystkie odcienie światła to zdobywca Grand Prix na festiwalu w Cannes i pierwszy od trzydziestu lat indyjski tytuł w canneńskim konkursie. Uznany najwybitniejszym filmem roku przez czołowe stowarzyszenia amerykańskich krytyków, fabularny debiut Payal Kapadii uwodzi zmysłową atmosferą, lirycznym tonem i poetyckim stylem narracji. To malowany granatem monsunowego nieba i błękitem folii chroniącej przed deszczem uliczne stoiska, fascynujący portret Mumbaju, blues dla samotnych w miejskim tłumie, a przede wszystkim opowieść o współczesnych Indiach widzianych oczami trzech kobiet. I rzecz o kobiecej solidarności w świecie, który chciałby je poróżnić.

Bohaterki Kapadii należą do różnych pokoleń. Najstarsza Parvaty straciła męża, a wraz z nim dach nad głową. Mąż Prabhy wyjechał za pracą, pozostawiając ją zdaną tylko na siebie, tęskniącą za bliskością. Tylko młodziutka Anu kogoś ma, ale musi ukrywać miłość, której nie akceptują jej rodzice. Trzy kobiety opiekują się sobą w pełnej kontrastów metropolii, w której egzystują obok siebie nędza i piękno, chciwość i troska, pragnienia i zakazy.
Choć osadzone w konkretnej rzeczywistości, „Wszystkie odcienie światła” przywołują marzenia i tęsknoty aktualne nie tylko pod deszczowym niebem Mumbaju. Tym łączącymi dramat, romans i feministyczny głos filmem Payal Kapadia umacnia swoją pozycję jednej z najciekawszych autorek współczesnego kina.

Z dala od zgiełku współczesnego świata, w sercu prowincji Salta, pośród malowniczych górskich krajobrazów, żyje niewielka społeczność argentyńskich kowboi – gauchos. Witajcie w świecie pełnym radości, ciepła, muzyki i wolności!

Nastoletnia Guada, wychowana w tej niezwykłej wspólnocie, ma jedno marzenie – zostać kobietą gauchą. Rozdarta między szkolną codziennością a swobodą życia wśród gauchos, z determinacją dąży do realizacji swojego celu. Wspiera ją w tym jej rodzina, a także inni członkowie społeczności: wszechstronnie utalentowany tancerz Santino, bystry pięciolatek Jony, zafascynowany kulturą gauchos, oraz leciwy Lelo, którego życie wypełniały wino, muzyka i niezliczone przygody.

Wszyscy żyją w zgodzie z własnym rytmem, pielęgnując tradycje, celebrując rytuały i czerpiąc radość z bliskości natury oraz bycia razem. Znaleźli swój prosty przepis na szczęście. Czy uda im się go zachować w świecie, który zmienia się szybciej niż kiedykolwiek?

W malowniczym nadmorskim miasteczku Piran dla trójki nastolatków właśnie rozpoczynają wakacje. Gdy do jednego z nich trafia tajemniczy SMS, wspólnie podejmują próbę rozwikłania średniowiecznej zagadki. Młodym detektywom przyjdzie zmierzyć się z bandziorami i przekonać się, jak silna jest ich przyjaźń.

Emma to pewna siebie i bardzo popularna w szkole 16-latka. Kiedy pewnego dnia budzi się, odkrywa, że jest duchem, a jej ciało pozostaje w śpiączce. Nie pamięta, jak znalazła się w szpitalu. Chcąc odkryć, co ją spotkało, wraca pamięcią do ostatnich dni w szkole, gdzie okazuje się, że musiała stawić czoła szkolnej przemocy.

Krótkie filmy dla najmłodszych pokazują bohaterów wśród bliskich im osób: najlepszych i nowych przyjaciół, rodziny, szkolnej klasy. To przegląd animacji w rozmaitych technikach – piękne szkice, cyfrowe dzieła sztuki, a nawet animowani poklatkowo bohaterowie z metalu. Tytuły pochodzą też z przeróżnych zakątków świata: od Polski i Niemiec aż po Zjednoczone Emiraty Arabskie, Australię, Iran, Tajwan i Meksyk.

W paśmie znajduje się 8 krótkometrażowych filmów:

Ummi i Zaki (Ummi and Zaki), reż. Daniela Opp, Niemcy 2024, 4 min.
Kolec (A Pain in the Butt), reż. Elena Walf, Niemcy 2025, 6 min.
Brzoskwiniowa Historia (Kiki and Bouba: A Peachy Story), reż. Kolektyw Studio Mufka: Leon Bugajski, Kinga Chłodek, Adrian Krzych, Basia Szczerbanowska, Julia Wiereńko, Polska, Portugalia 2024, 4 min.
Jestem królem dżungli (I am the king of jungle), reż. Kaveh Kanani, Iran 2023, 8 min.
Przejażdżka Emilio (A Ride for Emilio), reż. Miguel Anaya, Meksyk 2024, 7 min.
Ghariba i Ajeeb (Ghariba & Ajeeb), reż. Boubaker Boukhari, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Tunezja 2024, 7 min.
Deszczowe tańce (Dancing in the rain), reż. Chao-chun Yeh, Tajwan, Japonia 2024, 6 min.
Budki dla ptaków (Wishes: Windows & Nests), reż. Ana Maria Mendez Salgado, Australia, Kolumbia 2024, 7 min.

Pasmo “Podróże” pełne jest zmieniających się krajobrazów. W krótkim niemym filmie “Góry” dwóch przyjaciół wraca ze szkoły przez malownicze Indie. W australijskiej animacji powstaną domki dla ptaków. Lintang wraz z przyjaciółmi stara się o powrót świetlików na farmę w ich wiosce w Indonezji. “#DoudouChallenge” to francuska animacja o wyzwaniu, jakie stanowi oderwanie się od telefonu, nawet na pustkowiu. Pasmo kończymy dłuższym hiszpańskim filmem “Carmen i drewniana łyżka” o podróżowaniu dzięki opowieściom babci, o relacji z zapracowaną mamą i o gotowaniu.

W paśmie znajduje się 6 krótkometrażowych filmów:

Siódemka (Forever Seven), reż. Antje Heyn, Alexander Isert, Niemcy 2024, 9 min.

Góry (Ri/Mountains), reż. Stanzin Idzes, Indie 2023, 5 min.

Lintang i świetliki (Lintang and the Fireflies), reż. Agni Tirta, Indonezja 2024, 9 min.

#DoudouChallange, reż. Julie Majcher, Alexandra Delaunay-Fernandez, Sixtine Emerat, Marine Benabdallah-Crolais, Scott Pardailhé-Galabrun, Noémie Segalowicz, Francja 2023, 6 min.

Budki dla ptaków (Wishes: Windows & Nests), reż. Ana Maria Mendez Salgado, Australia, Kolumbia 2024, 7 min.

Carmen i drewniana łyżka (Carmen and the wooden spoon), reż. Carlos Gómez-Mira Sagrado, Hiszpania, Francja 2024, 20 min.

Młodzi bohaterowie z pasma “Nieugięci” postawieni zostaną przed prawdziwymi wyzwaniami. Film “Patakha” porusza problem pracy dzieci w Indiach. Główna bohaterka zrobi wszystko, aby odzyskać swój szkolny plecak – symbol jej prawa do nauki. Dwa irańskie filmy “Dmuchawiec” i “Jutro będzie już inne” to historie młodych ludzi postawionych przed niemożliwymi wyborami przez dorosłych. Kontrastem dla tych historii jest kolumbijski “Ugamú, mój zmyślony wróg” – animacja, w której bohater uparcie nie chce pozbyć się swojego wyimaginowanego przyjaciela.

W paśmie znajdują się 4 krótkometrażowe filmy:
Patakha, reż. Rohit Relan, USA 2024, 15 min.
Dmuchawiec (Dandelions Girl), reż. Azadeh Masihzadeh, Iran 2024, 20 min.
Ugamu, mój zmyślony wróg (Ugamú, my imaginary enemy), reż. Yuyu Velasco, Kolumbia 2023, 8 min.
Jutro będzie już inne (Tomorrow Is Not Like Today), reż. Seyed Mahdi Karbais, Iran 2024, 27 min.

Historia trójki młodych filmowców: 11-letniej Mayi i jej przyjaciół – Bablu i Ali. Bohaterowie nie mają wątpliwości, że historia Togor, ich młodej przyjaciółki, którą wcześnie wydano za mąż, musi zostać opowiedziana! Ale nie wszyscy w małej indyjskiej wiosce są zadowoleni z tego projektu filmowego. Czy pomimo przeciwności uda im się zrealizować plan?

Pasmo “Podróże” pełne jest zmieniających się krajobrazów. W krótkim niemym filmie “Góry” dwóch przyjaciół wraca ze szkoły przez malownicze Indie. W australijskiej animacji powstaną domki dla ptaków. Lintang wraz z przyjaciółmi stara się o powrót świetlików na farmę w ich wiosce w Indonezji. “#DoudouChallenge” to francuska animacja o wyzwaniu, jakie stanowi oderwanie się od telefonu, nawet na pustkowiu. Pasmo kończymy dłuższym hiszpańskim filmem “Carmen i drewniana łyżka” o podróżowaniu dzięki opowieściom babci, o relacji z zapracowaną mamą i o gotowaniu.

W paśmie znajduje się 6 krótkometrażowych filmów:

Siódemka (Forever Seven), reż. Antje Heyn, Alexander Isert, Niemcy 2024, 9 min.

Góry (Ri/Mountains), reż. Stanzin Idzes, Indie 2023, 5 min.

Lintang i świetliki (Lintang and the Fireflies), reż. Agni Tirta, Indonezja 2024, 9 min.

#DoudouChallange, reż. Julie Majcher, Alexandra Delaunay-Fernandez, Sixtine Emerat, Marine Benabdallah-Crolais, Scott Pardailhé-Galabrun, Noémie Segalowicz, Francja 2023, 6 min.

Budki dla ptaków (Wishes: Windows & Nests), reż. Ana Maria Mendez Salgado, Australia, Kolumbia 2024, 7 min.

Carmen i drewniana łyżka (Carmen and the wooden spoon), reż. Carlos Gómez-Mira Sagrado, Hiszpania, Francja 2024, 20 min.

Zbliża się wiosna, ale potężny demon, który chce okryć świat wiecznym zimnem, zrobi wszystko, by ją zatrzymać. Cała nadzieja w Namim i jego przyjaciołach. Czy wystarczy im wytrwałości i odwagi, by podjąć walkę z demonem i uratować wiosnę?

Prawdziwy kataklizm jest tłem tylko jednego z filmów w tym paśmie przeznaczonym dla widzów od 13 roku życia. Pozostałe historie dotyczą wydarzeń, które głównym bohaterom wydają się sprawą życia i śmierci. To między innymi konieczność pożegnania się z przyjaciółmi z powodu decyzji rodziców o wyjeździe z kraju oraz konieczność wizyty u drogiego fryzjera. Kiedy podczas gry w piłkę dziewczyna pada na murawę nieprzytomna, uczestnicy zabawy skonfrontują się z pełną napięcia sytuacją. Jedynie na wyspach Pacyfiku rozgrywa się walka o życie po testach nowej broni jądrowej.

W paśmie znajdują się 4 krótkometrażowe filmy:

Two Breaths, reż. Kateryna Kurganska, USA 2024, 18 min .

Koledzy w moim wieku (Les filles et les garçons de mon âge), reż. Giovanni Princigalli, Włochy 2024, 19 min.

Sen końca lata (A Summer’s End Poem), reż. Lam Can-zhao, Chiny 2024, 15 min.

Dmuchawiec (Dandelions Girl), reż. Azadeh Masihzadeh, Iran 2024, 20 min.

Bem, mały lemur porwany przez handlarzy egzotycznymi zwierzętami, trafia do Meksyku. Tam poznaje Irene, dziewczynkę uczuloną na wszystko, która nigdy nie opuszcza domu. Jej jedynym kontaktem ze światem jest wujek Lupillo, Internet oraz przyjaciele – Lola i Bruno. Z pomocą przyjaciół Irene pomoże Bemowi wrócić do domu.

Wszystko, czego chce 13-letnia Honey, to miejsce w zespole szkolnego kolegi Liama. Kiedy więc odkrywa, że jej rzekomo zmarły, kochający muzykę dziadek Marcel faktycznie żyje, wyrusza na jego poszukiwanie. Wkrótce między nimi zrodzi się więź, która nauczy Honey walczyć o swoje i dążyć do realizacji swoich marzeń.

Na najstarszych widzów czeka sześć historii o młodych ludziach w samotnej walce o swoje marzenia lub wyrwanie się z trudnej sytuacji. Każdy z tych filmów jest jednak zupełnie inny. Historyczne krajobrazy Majorki w latach 40-tych zestawione zostaną z post-apokaliptyczną wizją na wyspach Pacyfiku. Wartka akcja komedii “Rachid” o poszukiwaniu pierwszej pracy będzie stanowić kontrast dla uspokajającego bzyczenia pszczół towarzyszącego wszędzie córce pszczelarza. Pasmo dopełniają filmy z Wielkiej Brytanii i Litwy, w których przeszłość odegra kluczową rolę.

W paśmie znajduje się 6 krótkometrażowych filmów:

Błękitna ziemia (Blue Land), reż. Marine Auclair March, Hiszpania 2024, 19 min.
Dla przyjaciela perkusisty (For My Friend Who Played Drums), reż. Melita Sinušaitė, Litwa 2024, 6 min.
Rachid, reż. Rachida El Garani, Belgia 2023, 19 min.
Gorzkie trawy (Bitter Weeds), reż. Reuben Hamlyn, Wielka Brytania, USA 2024, 13 min.
Bzyczenie (Ronzio), reż. Niccolò Donatini, Włochy 2024, 12 min.
Two Breaths, reż. Kateryna Kurganska, USA 2024, 18 min.

Krótkie filmy dla najmłodszych pokazują bohaterów wśród bliskich im osób: najlepszych i nowych przyjaciół, rodziny, szkolnej klasy. To przegląd animacji w rozmaitych technikach – piękne szkice, cyfrowe dzieła sztuki, a nawet animowani poklatkowo bohaterowie z metalu. Tytuły pochodzą też z przeróżnych zakątków świata: od Polski i Niemiec aż po Zjednoczone Emiraty Arabskie, Australię, Iran, Tajwan i Meksyk.

W paśmie znajduje się 8 krótkometrażowych filmów:

Ummi i Zaki (Ummi and Zaki), reż. Daniela Opp, Niemcy 2024, 4 min.
Kolec (A Pain in the Butt), reż. Elena Walf, Niemcy 2025, 6 min.
Brzoskwiniowa Historia (Kiki and Bouba: A Peachy Story), reż. Kolektyw Studio Mufka: Leon Bugajski, Kinga Chłodek, Adrian Krzych, Basia Szczerbanowska, Julia Wiereńko, Polska, Portugalia 2024, 4 min.
Jestem królem dżungli (I am the king of jungle), reż. Kaveh Kanani, Iran 2023, 8 min.
Przejażdżka Emilio (A Ride for Emilio), reż. Miguel Anaya, Meksyk 2024, 7 min.
Ghariba i Ajeeb (Ghariba & Ajeeb), reż. Boubaker Boukhari, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Tunezja 2024, 7 min.
Deszczowe tańce (Dancing in the rain), reż. Chao-chun Yeh, Tajwan, Japonia 2024, 6 min.
Budki dla ptaków (Wishes: Windows & Nests), reż. Ana Maria Mendez Salgado, Australia, Kolumbia 2024, 7 min.

Nietoperz Norbert ma duży problem – boi się ciemności! Do tego uwielbia śpiewać, ale w realizacji tej pasji przeszkadza mu nieśmiałość. Wszystko to sprawia, że rówieśnicy uważają go za dziwaka. Kiedy zakochuje się w tropikalnym ptaku śpiewającym cudowne melodie, musi przezwyciężyć swoje obawy i stawić czoła wielkiej przygodzie.

W jednej chwili świat, jaki znał 13-letni Felipe, zmienia się nie do poznania. Jego rodzina rozpada się, a on musi pogodzić się z nową sytuacją. Jednocześnie w kraju wybuchają zamieszki. Pełen wątpliwości i mierzący się z niezrozumieniem nastolatek, zakochuje się w Lucíi, sąsiadce z sąsiedztwa, i przez chwilę nie czuje się już samotny.

W małym królestwie całe miasteczko przygotowuje się do ślubu królowej Lovisy i błazna Amira. Uroczystość zostaje przerwana, gdy Amalia przybywa ze swoimi żołnierzami, by odzyskać tron dla swojej rodziny. Planuje osadzić swojego wnuka na tronie, co jest niespodzianką dla wszystkich, również dla tego młodego chłopaka.

Nowy film twórcy „Lisbon Story" i „Nieba nad Berlinem" to medytacja nad prostotą i pięknem życia. W „Perfect Days" Wim Wenders opowiada historię japońskiego everymana, dla którego każdy dzień wypełniony jest czynnościami składającymi się na poezję codzienności.

Mieszkający we współczesnym Tokio Hirayama (w tej roli fantastyczny Kōji Yakusho, nagrodzony za swoją rolę na festiwalu w Cannes) to człowiek małomówny i zamknięty w sobie, jednak przepełniony miłością do świata i innych. Podążając za bohaterem, odkrywamy kolejne rytuały, w które angażuje się on z całkowitym oddaniem. Z czasem nawet prozaiczna praca Hirayamy, porządkującego miejskie toalety (każda jest architektonicznym arcydziełem), okazuje się niezwykłym ceremoniałem.

Ścieżką dźwiękową jego życia stają się harmonijne dźwięki tokijskiej ulicy oraz utwory w wykonaniu The Velvet Underground, Lou Reeda, Patti Smith i Niny Simone. Film Wendersa to uzdrawiające kino zmieniające codzienność w magię.

Poruszający film o przemocy psychicznej i jej tragicznych skutkach. Andrea, utalentowany uczeń, obdarzony anielskim głosem, zdobywa miejsce w elitarnym chórze. W szkole pada ofiarą Christiana – czarującego, ale okrutnego ucznia. Film oparty na prawdziwej historii Adrei Spezzacateny, który w 2012 roku odebrał sobie życie z powodu nękania.