Repertuar:

Agnes (reżyserka Eva Victor), młoda wykładowczyni literatury, wrażliwa i dowcipna, próbuje powrócić do równowagi psychicznej po szokującej zdradzie ze strony osoby, której ufała. Wsparcie znajduje w przyjaciółce Lydie (Naomi Ackie) oraz w nieśmiałym sąsiedzie Gavinie (Lucas Hedges). „Sorry, Baby” to zaskakująco zabawna opowieść o tym, jak żyć, gdy grunt usuwa ci się spod nóg i jak sobie radzić z pamięcią złych wydarzeń.

Ostatnie miesiące II wojny światowej. Spokojne życie mieszkającej w górskiej wiosce Vermiglio rodziny zakłóca pojawienie się młodego żołnierza, który dezerteruje z armii i szuka schronienia z dala od wojennego frontu. Mężczyzna nawiązuje romans z najstarszą córką miejscowego nauczyciela. Ich związek staje się katalizatorem przemian, zarówno w samej rodzinie, jak i w lokalnej społeczności, ujawniając długo skrywane emocje, tajemnice i konflikty.

„Droga do Vermiglio” jest jak pocztówka wysłana w przyszłość, gdzie pod śniegiem, kostiumem i pieczołowicie oddanymi detalami surowej egzystencji kryje się porywająca, żywa i przejmująca historia o tym, jak odległe zdarzenia i decyzje wpływają na nas tu i teraz. Dzięki zniuansowanym postaciom, wyjątkowym zdjęciom ukazującym zapierające dech w piersi alpejskie krajobrazy oraz subtelnej narracji Delpero tworzy kino, które zapada głęboko w pamięć – ciche, ale niezwykle mocne. Rytm zmieniającej się przyrody oddają towarzyszące bohaterom nokturny Fryderyka Chopina oraz „Cztery pory roku” Vivaldiego. Ta subtelnie zrealizowana opowieść jest emocjonalną podróżą przez ludzkie wybory i ich konsekwencje, które definiują nasze życie.

Sirât to najbardziej elektryzujący film tegorocznego festiwalu w Cannes, na którym zasłużenie zdobył Nagrodę Jury. Opowieść o ojcu desperacko szukającym córki na pustynnych, nielegalnych rave’ach w Maroku, to odjazdowe połączenie survivalowego thrillera spod znaku Ceny strachu z apokaliptyczną wizją Mad Maxa.

Fenomenalnie nakręcony Sirât trzyma w napięciu, zachwyca znakomitą ścieżką dźwiękową Kangdinga Raya i nie daje o sobie zapomnieć. To kino totalne!

Agnes (reżyserka Eva Victor), młoda wykładowczyni literatury, wrażliwa i dowcipna, próbuje powrócić do równowagi psychicznej po szokującej zdradzie ze strony osoby, której ufała. Wsparcie znajduje w przyjaciółce Lydie (Naomi Ackie) oraz w nieśmiałym sąsiedzie Gavinie (Lucas Hedges). „Sorry, Baby” to zaskakująco zabawna opowieść o tym, jak żyć, gdy grunt usuwa ci się spod nóg i jak sobie radzić z pamięcią złych wydarzeń.

Ostatnie miesiące II wojny światowej. Spokojne życie mieszkającej w górskiej wiosce Vermiglio rodziny zakłóca pojawienie się młodego żołnierza, który dezerteruje z armii i szuka schronienia z dala od wojennego frontu. Mężczyzna nawiązuje romans z najstarszą córką miejscowego nauczyciela. Ich związek staje się katalizatorem przemian, zarówno w samej rodzinie, jak i w lokalnej społeczności, ujawniając długo skrywane emocje, tajemnice i konflikty.

„Droga do Vermiglio” jest jak pocztówka wysłana w przyszłość, gdzie pod śniegiem, kostiumem i pieczołowicie oddanymi detalami surowej egzystencji kryje się porywająca, żywa i przejmująca historia o tym, jak odległe zdarzenia i decyzje wpływają na nas tu i teraz. Dzięki zniuansowanym postaciom, wyjątkowym zdjęciom ukazującym zapierające dech w piersi alpejskie krajobrazy oraz subtelnej narracji Delpero tworzy kino, które zapada głęboko w pamięć – ciche, ale niezwykle mocne. Rytm zmieniającej się przyrody oddają towarzyszące bohaterom nokturny Fryderyka Chopina oraz „Cztery pory roku” Vivaldiego. Ta subtelnie zrealizowana opowieść jest emocjonalną podróżą przez ludzkie wybory i ich konsekwencje, które definiują nasze życie.

Sirât to najbardziej elektryzujący film tegorocznego festiwalu w Cannes, na którym zasłużenie zdobył Nagrodę Jury. Opowieść o ojcu desperacko szukającym córki na pustynnych, nielegalnych rave’ach w Maroku, to odjazdowe połączenie survivalowego thrillera spod znaku Ceny strachu z apokaliptyczną wizją Mad Maxa.

Fenomenalnie nakręcony Sirât trzyma w napięciu, zachwyca znakomitą ścieżką dźwiękową Kangdinga Raya i nie daje o sobie zapomnieć. To kino totalne!

Kochający syn, lojalny przyjaciel, błyskotliwy kompan na wieczorne wyjście, idealny ojciec – Matthias sprawdzi się w każdej roli. Nic dziwnego, że ów przystojny, obyty, szarmancki pracownik jest podporą firmy wynajmującej na godziny dobrych synów, fajnych tatusiów, najlepszych przyjaciół. Paw zwyczajny, czyli nadzwyczajny debiut Austriaka Bernharda Wengera, przebój weneckiego Tygodnia Krytyki, to film, który zapewni doborowe towarzystwo, humor z najwyższej półki, błyskotliwy społeczny komentarz i dawkę – taką w sam raz – refleksji o zagubionej tożsamości. Nie dość, że jest ujmujący, inteligentny i dowcipny, to jeszcze świetnie wygląda – Paw… po prostu jest jak Matthias!

Agnes (reżyserka Eva Victor), młoda wykładowczyni literatury, wrażliwa i dowcipna, próbuje powrócić do równowagi psychicznej po szokującej zdradzie ze strony osoby, której ufała. Wsparcie znajduje w przyjaciółce Lydie (Naomi Ackie) oraz w nieśmiałym sąsiedzie Gavinie (Lucas Hedges). „Sorry, Baby” to zaskakująco zabawna opowieść o tym, jak żyć, gdy grunt usuwa ci się spod nóg i jak sobie radzić z pamięcią złych wydarzeń.

Ostatnie miesiące II wojny światowej. Spokojne życie mieszkającej w górskiej wiosce Vermiglio rodziny zakłóca pojawienie się młodego żołnierza, który dezerteruje z armii i szuka schronienia z dala od wojennego frontu. Mężczyzna nawiązuje romans z najstarszą córką miejscowego nauczyciela. Ich związek staje się katalizatorem przemian, zarówno w samej rodzinie, jak i w lokalnej społeczności, ujawniając długo skrywane emocje, tajemnice i konflikty.

„Droga do Vermiglio” jest jak pocztówka wysłana w przyszłość, gdzie pod śniegiem, kostiumem i pieczołowicie oddanymi detalami surowej egzystencji kryje się porywająca, żywa i przejmująca historia o tym, jak odległe zdarzenia i decyzje wpływają na nas tu i teraz. Dzięki zniuansowanym postaciom, wyjątkowym zdjęciom ukazującym zapierające dech w piersi alpejskie krajobrazy oraz subtelnej narracji Delpero tworzy kino, które zapada głęboko w pamięć – ciche, ale niezwykle mocne. Rytm zmieniającej się przyrody oddają towarzyszące bohaterom nokturny Fryderyka Chopina oraz „Cztery pory roku” Vivaldiego. Ta subtelnie zrealizowana opowieść jest emocjonalną podróżą przez ludzkie wybory i ich konsekwencje, które definiują nasze życie.

Sirât to najbardziej elektryzujący film tegorocznego festiwalu w Cannes, na którym zasłużenie zdobył Nagrodę Jury. Opowieść o ojcu desperacko szukającym córki na pustynnych, nielegalnych rave’ach w Maroku, to odjazdowe połączenie survivalowego thrillera spod znaku Ceny strachu z apokaliptyczną wizją Mad Maxa.

Fenomenalnie nakręcony Sirât trzyma w napięciu, zachwyca znakomitą ścieżką dźwiękową Kangdinga Raya i nie daje o sobie zapomnieć. To kino totalne!

Kochający syn, lojalny przyjaciel, błyskotliwy kompan na wieczorne wyjście, idealny ojciec – Matthias sprawdzi się w każdej roli. Nic dziwnego, że ów przystojny, obyty, szarmancki pracownik jest podporą firmy wynajmującej na godziny dobrych synów, fajnych tatusiów, najlepszych przyjaciół. Paw zwyczajny, czyli nadzwyczajny debiut Austriaka Bernharda Wengera, przebój weneckiego Tygodnia Krytyki, to film, który zapewni doborowe towarzystwo, humor z najwyższej półki, błyskotliwy społeczny komentarz i dawkę – taką w sam raz – refleksji o zagubionej tożsamości. Nie dość, że jest ujmujący, inteligentny i dowcipny, to jeszcze świetnie wygląda – Paw… po prostu jest jak Matthias!

Lasse i Maja, czyli najsłynniejsza para filmowych detektywów, znów w akcji! Tym razem bohaterowie muszą ustalić, co zagraża przebiegowi konkursu w miasteczku Valleby. Podejrzany kryje się za przebraniem lisa – tylko kto nim jest?

Zasady? Proste – trzeba usiąść przed innymi na krześle, gdy przestanie grać muzyka. Nagroda? Całkiem solidna, bo pół miliona koron szwedzkich. Poza tym pieniądze trafiają także do widzów obstawiających zwycięzcę. Nic dziwnego, że zawody w Valleby, które nie odbywały się aż przez 13 lat, cieszą się dużym zainteresowaniem… a ktoś chce grać w nich nie fair. Tylko Lasse i Maja, rezolutni i wnikliwi detektywi, mogą uratować sprawiedliwą rozgrywkę. Sprawa będzie jednak wyjątkowo zawiła: wskazówki w postaci tajemniczych napisów albo mrówek uciekinierów nie mówią zbyt wiele. Na dodatek napięcie rośnie jak w prawdziwym horrorze. Nigdy wcześniej przyjaźń bohaterów nie została wystawiona na tak dużą próbę.

Gdy po latach powraca ich śmiertelny wróg, grupa byłych rewolucjonistów jednoczy się, aby uratować córkę swego towarzysza.

O reżyserze
Anderson to uważny obserwator Amerykańskich suburbii. Jego bohaterowie to często samotnicy i outsiderzy, których prywatne historie twórca konfrontuje ze społeczeństwem, jego schematami i wymogami. Potrafi z maestrią sięgać do przepastnej filmowej rekwizytorni, najbardziej ograne zabiegi czyniąc swieżymi i innowacyjnymi. Każde jego kolejne dzieło zyskuje status kultowego; od kampowych, słodko-gorzkich „Boogie Nights”, przez wielowątkową, migotliwą, transową „Magnolię” po sugestywne, mistrzowskie dramaturgicznie „Aż poleje się krew”. Jego doskonale napisane filmy pozostają w pełni autorskimi, niezależnymi projektami – a jednak Andersonowi, niegdyś twórcy niszowemu, udaje się z czasem zjednywać sobie coraz szersze rzesze fanów, co potwierdza długi rządek rozmaitych nagród, którymi może się pochwalić. Po pięciu nominacjach, obecność Oscara w tej kolekcji zdaje się być jedynie kwestią czasu.

Akcja nowego filmu Radu Jude rozgrywa się w stolicy Transylwanii – Klużu. Orsolya pracuje tam jako komorniczka i ma do rozwiązania sprawę Iona. Mężczyzna jest byłym sportowcem, który popadł w alkoholizm i bezdomność, od dłuższego czasu nie mogąc znaleźć sobie stałego schronienia.
Z piwnicy, którą tymczasowo zajmuje, też musi się wynieść, ponieważ w niedługim czasie w tym miejscu powstanie luksusowy hotel Kontinental. Przeprowadzona przez Orsolyę eksmisja ma jednak tragiczne konsekwencje. Wydarzenia te bardzo mocno wpływają na kobietę, pogrążając ją w poważnym kryzysie egzystencjalnym. Orsolya musi się skonfrontować z poczuciem winy oraz z pytaniami o odpowiedzialność jednostki w coraz bardziej opresyjnej, także pod względem ekonomicznym, rzeczywistości.

Film został nakręcony w 10 dni, wyłącznie przy użyciu iPhone’a.

Dokument o historii absolutnie wyjątkowego środowiska duszpasterskiego, które od 60 lat nie przestaje przyciągać, angażować i formować młodych ludzi – także dzisiaj. Biografia dominikańskiej, studenckiej wspólnoty “Beczka” splata się z losami Polski – od burzliwych czasów PRL-u, przez społeczne przełomy końca XX wieku, aż po współczesność. To nie tylko kronika działalności, ale przede wszystkim opowieść o młodych ludziach – pełnych pasji, wiary i entuzjazmu – którzy pragnęli zmieniać otaczający ich świat i nadal go zmieniają.

Lasse i Maja, czyli najsłynniejsza para filmowych detektywów, znów w akcji! Tym razem bohaterowie muszą ustalić, co zagraża przebiegowi konkursu w miasteczku Valleby. Podejrzany kryje się za przebraniem lisa – tylko kto nim jest?

Zasady? Proste – trzeba usiąść przed innymi na krześle, gdy przestanie grać muzyka. Nagroda? Całkiem solidna, bo pół miliona koron szwedzkich. Poza tym pieniądze trafiają także do widzów obstawiających zwycięzcę. Nic dziwnego, że zawody w Valleby, które nie odbywały się aż przez 13 lat, cieszą się dużym zainteresowaniem… a ktoś chce grać w nich nie fair. Tylko Lasse i Maja, rezolutni i wnikliwi detektywi, mogą uratować sprawiedliwą rozgrywkę. Sprawa będzie jednak wyjątkowo zawiła: wskazówki w postaci tajemniczych napisów albo mrówek uciekinierów nie mówią zbyt wiele. Na dodatek napięcie rośnie jak w prawdziwym horrorze. Nigdy wcześniej przyjaźń bohaterów nie została wystawiona na tak dużą próbę.

Gdy po latach powraca ich śmiertelny wróg, grupa byłych rewolucjonistów jednoczy się, aby uratować córkę swego towarzysza.

O reżyserze
Anderson to uważny obserwator Amerykańskich suburbii. Jego bohaterowie to często samotnicy i outsiderzy, których prywatne historie twórca konfrontuje ze społeczeństwem, jego schematami i wymogami. Potrafi z maestrią sięgać do przepastnej filmowej rekwizytorni, najbardziej ograne zabiegi czyniąc swieżymi i innowacyjnymi. Każde jego kolejne dzieło zyskuje status kultowego; od kampowych, słodko-gorzkich „Boogie Nights”, przez wielowątkową, migotliwą, transową „Magnolię” po sugestywne, mistrzowskie dramaturgicznie „Aż poleje się krew”. Jego doskonale napisane filmy pozostają w pełni autorskimi, niezależnymi projektami – a jednak Andersonowi, niegdyś twórcy niszowemu, udaje się z czasem zjednywać sobie coraz szersze rzesze fanów, co potwierdza długi rządek rozmaitych nagród, którymi może się pochwalić. Po pięciu nominacjach, obecność Oscara w tej kolekcji zdaje się być jedynie kwestią czasu.

Akcja nowego filmu Radu Jude rozgrywa się w stolicy Transylwanii – Klużu. Orsolya pracuje tam jako komorniczka i ma do rozwiązania sprawę Iona. Mężczyzna jest byłym sportowcem, który popadł w alkoholizm i bezdomność, od dłuższego czasu nie mogąc znaleźć sobie stałego schronienia.
Z piwnicy, którą tymczasowo zajmuje, też musi się wynieść, ponieważ w niedługim czasie w tym miejscu powstanie luksusowy hotel Kontinental. Przeprowadzona przez Orsolyę eksmisja ma jednak tragiczne konsekwencje. Wydarzenia te bardzo mocno wpływają na kobietę, pogrążając ją w poważnym kryzysie egzystencjalnym. Orsolya musi się skonfrontować z poczuciem winy oraz z pytaniami o odpowiedzialność jednostki w coraz bardziej opresyjnej, także pod względem ekonomicznym, rzeczywistości.

Film został nakręcony w 10 dni, wyłącznie przy użyciu iPhone’a.

Dokument o historii absolutnie wyjątkowego środowiska duszpasterskiego, które od 60 lat nie przestaje przyciągać, angażować i formować młodych ludzi – także dzisiaj. Biografia dominikańskiej, studenckiej wspólnoty “Beczka” splata się z losami Polski – od burzliwych czasów PRL-u, przez społeczne przełomy końca XX wieku, aż po współczesność. To nie tylko kronika działalności, ale przede wszystkim opowieść o młodych ludziach – pełnych pasji, wiary i entuzjazmu – którzy pragnęli zmieniać otaczający ich świat i nadal go zmieniają.

Lasse i Maja, czyli najsłynniejsza para filmowych detektywów, znów w akcji! Tym razem bohaterowie muszą ustalić, co zagraża przebiegowi konkursu w miasteczku Valleby. Podejrzany kryje się za przebraniem lisa – tylko kto nim jest?

Zasady? Proste – trzeba usiąść przed innymi na krześle, gdy przestanie grać muzyka. Nagroda? Całkiem solidna, bo pół miliona koron szwedzkich. Poza tym pieniądze trafiają także do widzów obstawiających zwycięzcę. Nic dziwnego, że zawody w Valleby, które nie odbywały się aż przez 13 lat, cieszą się dużym zainteresowaniem… a ktoś chce grać w nich nie fair. Tylko Lasse i Maja, rezolutni i wnikliwi detektywi, mogą uratować sprawiedliwą rozgrywkę. Sprawa będzie jednak wyjątkowo zawiła: wskazówki w postaci tajemniczych napisów albo mrówek uciekinierów nie mówią zbyt wiele. Na dodatek napięcie rośnie jak w prawdziwym horrorze. Nigdy wcześniej przyjaźń bohaterów nie została wystawiona na tak dużą próbę.

Akcja nowego filmu Radu Jude rozgrywa się w stolicy Transylwanii – Klużu. Orsolya pracuje tam jako komorniczka i ma do rozwiązania sprawę Iona. Mężczyzna jest byłym sportowcem, który popadł w alkoholizm i bezdomność, od dłuższego czasu nie mogąc znaleźć sobie stałego schronienia.
Z piwnicy, którą tymczasowo zajmuje, też musi się wynieść, ponieważ w niedługim czasie w tym miejscu powstanie luksusowy hotel Kontinental. Przeprowadzona przez Orsolyę eksmisja ma jednak tragiczne konsekwencje. Wydarzenia te bardzo mocno wpływają na kobietę, pogrążając ją w poważnym kryzysie egzystencjalnym. Orsolya musi się skonfrontować z poczuciem winy oraz z pytaniami o odpowiedzialność jednostki w coraz bardziej opresyjnej, także pod względem ekonomicznym, rzeczywistości.

Film został nakręcony w 10 dni, wyłącznie przy użyciu iPhone’a.

Gdy po latach powraca ich śmiertelny wróg, grupa byłych rewolucjonistów jednoczy się, aby uratować córkę swego towarzysza.

O reżyserze
Anderson to uważny obserwator Amerykańskich suburbii. Jego bohaterowie to często samotnicy i outsiderzy, których prywatne historie twórca konfrontuje ze społeczeństwem, jego schematami i wymogami. Potrafi z maestrią sięgać do przepastnej filmowej rekwizytorni, najbardziej ograne zabiegi czyniąc swieżymi i innowacyjnymi. Każde jego kolejne dzieło zyskuje status kultowego; od kampowych, słodko-gorzkich „Boogie Nights”, przez wielowątkową, migotliwą, transową „Magnolię” po sugestywne, mistrzowskie dramaturgicznie „Aż poleje się krew”. Jego doskonale napisane filmy pozostają w pełni autorskimi, niezależnymi projektami – a jednak Andersonowi, niegdyś twórcy niszowemu, udaje się z czasem zjednywać sobie coraz szersze rzesze fanów, co potwierdza długi rządek rozmaitych nagród, którymi może się pochwalić. Po pięciu nominacjach, obecność Oscara w tej kolekcji zdaje się być jedynie kwestią czasu.

Dokument o historii absolutnie wyjątkowego środowiska duszpasterskiego, które od 60 lat nie przestaje przyciągać, angażować i formować młodych ludzi – także dzisiaj. Biografia dominikańskiej, studenckiej wspólnoty “Beczka” splata się z losami Polski – od burzliwych czasów PRL-u, przez społeczne przełomy końca XX wieku, aż po współczesność. To nie tylko kronika działalności, ale przede wszystkim opowieść o młodych ludziach – pełnych pasji, wiary i entuzjazmu – którzy pragnęli zmieniać otaczający ich świat i nadal go zmieniają.

Gdy po latach powraca ich śmiertelny wróg, grupa byłych rewolucjonistów jednoczy się, aby uratować córkę swego towarzysza.

O reżyserze
Anderson to uważny obserwator Amerykańskich suburbii. Jego bohaterowie to często samotnicy i outsiderzy, których prywatne historie twórca konfrontuje ze społeczeństwem, jego schematami i wymogami. Potrafi z maestrią sięgać do przepastnej filmowej rekwizytorni, najbardziej ograne zabiegi czyniąc swieżymi i innowacyjnymi. Każde jego kolejne dzieło zyskuje status kultowego; od kampowych, słodko-gorzkich „Boogie Nights”, przez wielowątkową, migotliwą, transową „Magnolię” po sugestywne, mistrzowskie dramaturgicznie „Aż poleje się krew”. Jego doskonale napisane filmy pozostają w pełni autorskimi, niezależnymi projektami – a jednak Andersonowi, niegdyś twórcy niszowemu, udaje się z czasem zjednywać sobie coraz szersze rzesze fanów, co potwierdza długi rządek rozmaitych nagród, którymi może się pochwalić. Po pięciu nominacjach, obecność Oscara w tej kolekcji zdaje się być jedynie kwestią czasu.

Akcja nowego filmu Radu Jude rozgrywa się w stolicy Transylwanii – Klużu. Orsolya pracuje tam jako komorniczka i ma do rozwiązania sprawę Iona. Mężczyzna jest byłym sportowcem, który popadł w alkoholizm i bezdomność, od dłuższego czasu nie mogąc znaleźć sobie stałego schronienia.
Z piwnicy, którą tymczasowo zajmuje, też musi się wynieść, ponieważ w niedługim czasie w tym miejscu powstanie luksusowy hotel Kontinental. Przeprowadzona przez Orsolyę eksmisja ma jednak tragiczne konsekwencje. Wydarzenia te bardzo mocno wpływają na kobietę, pogrążając ją w poważnym kryzysie egzystencjalnym. Orsolya musi się skonfrontować z poczuciem winy oraz z pytaniami o odpowiedzialność jednostki w coraz bardziej opresyjnej, także pod względem ekonomicznym, rzeczywistości.

Film został nakręcony w 10 dni, wyłącznie przy użyciu iPhone’a.

Dokument o historii absolutnie wyjątkowego środowiska duszpasterskiego, które od 60 lat nie przestaje przyciągać, angażować i formować młodych ludzi – także dzisiaj. Biografia dominikańskiej, studenckiej wspólnoty “Beczka” splata się z losami Polski – od burzliwych czasów PRL-u, przez społeczne przełomy końca XX wieku, aż po współczesność. To nie tylko kronika działalności, ale przede wszystkim opowieść o młodych ludziach – pełnych pasji, wiary i entuzjazmu – którzy pragnęli zmieniać otaczający ich świat i nadal go zmieniają.

Fantastycznie śmieszna komedia reżysera serialu 1670, Kordiana Kądzieli.

LARP. Miłość, trolle i inne questy to przezabawna opowieść o dojrzewaniu, szkole, pierwszej miłości i pewnym wyjątkowym hobby. Pełna akcji i humoru komedia opowiada o nastoletnim uczniu technikum, niezrozumianym przez rodzinę i prześladowanym przez rówieśników z powodu swojej pasji do fantastyki i… odgrywania elfa w grach LARP (live action role-playing). W obsadzie filmu m.in. Martyna Byczkowska, Andrzej Konopka, Bartłomiej Topa, Edyta Olszówka, Maciej Bisiorek, Agnieszka Rajda i Michał Balicki. W roli głównej - debiutujący na wielkim ekranie Filip Zaręba.

LARP to terenowa wersja gier RPG, której uczestnicy wspólnie tworzą i przeżywają opowieści spod znaku magii i miecza, wcielając się w wybrane przez siebie role. W tym niesamowitym, wymyślonym świecie Sergiusz (Filip Zaręba) jest prawdziwym herosem – męskim, dzielnym, niepokonanym. W świecie rzeczywistym – już niekoniecznie. Sytuacja chłopaka komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy w technikum pojawia się nowa uczennica – piękna Helena (Martyna Byczkowska), w której Sergiusz zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Niestety dziewczyna zaczyna kolegować się z grupą popularnych uczniów. Sergiusz czuje, że w starciu ze szkolnymi trollami ma nikłe szanse na zdobycie serca Heleny. Wszystko zmienia się, gdy niespodziewanie odkrywa tajemnicę nastolatki, a do miasta przybywa sławny autor bestsellerów (Bartłomiej Topa).

Gdy po latach powraca ich śmiertelny wróg, grupa byłych rewolucjonistów jednoczy się, aby uratować córkę swego towarzysza.

O reżyserze
Anderson to uważny obserwator Amerykańskich suburbii. Jego bohaterowie to często samotnicy i outsiderzy, których prywatne historie twórca konfrontuje ze społeczeństwem, jego schematami i wymogami. Potrafi z maestrią sięgać do przepastnej filmowej rekwizytorni, najbardziej ograne zabiegi czyniąc swieżymi i innowacyjnymi. Każde jego kolejne dzieło zyskuje status kultowego; od kampowych, słodko-gorzkich „Boogie Nights”, przez wielowątkową, migotliwą, transową „Magnolię” po sugestywne, mistrzowskie dramaturgicznie „Aż poleje się krew”. Jego doskonale napisane filmy pozostają w pełni autorskimi, niezależnymi projektami – a jednak Andersonowi, niegdyś twórcy niszowemu, udaje się z czasem zjednywać sobie coraz szersze rzesze fanów, co potwierdza długi rządek rozmaitych nagród, którymi może się pochwalić. Po pięciu nominacjach, obecność Oscara w tej kolekcji zdaje się być jedynie kwestią czasu.

Akcja nowego filmu Radu Jude rozgrywa się w stolicy Transylwanii – Klużu. Orsolya pracuje tam jako komorniczka i ma do rozwiązania sprawę Iona. Mężczyzna jest byłym sportowcem, który popadł w alkoholizm i bezdomność, od dłuższego czasu nie mogąc znaleźć sobie stałego schronienia.
Z piwnicy, którą tymczasowo zajmuje, też musi się wynieść, ponieważ w niedługim czasie w tym miejscu powstanie luksusowy hotel Kontinental. Przeprowadzona przez Orsolyę eksmisja ma jednak tragiczne konsekwencje. Wydarzenia te bardzo mocno wpływają na kobietę, pogrążając ją w poważnym kryzysie egzystencjalnym. Orsolya musi się skonfrontować z poczuciem winy oraz z pytaniami o odpowiedzialność jednostki w coraz bardziej opresyjnej, także pod względem ekonomicznym, rzeczywistości.

Film został nakręcony w 10 dni, wyłącznie przy użyciu iPhone’a.

Dokument o historii absolutnie wyjątkowego środowiska duszpasterskiego, które od 60 lat nie przestaje przyciągać, angażować i formować młodych ludzi – także dzisiaj. Biografia dominikańskiej, studenckiej wspólnoty “Beczka” splata się z losami Polski – od burzliwych czasów PRL-u, przez społeczne przełomy końca XX wieku, aż po współczesność. To nie tylko kronika działalności, ale przede wszystkim opowieść o młodych ludziach – pełnych pasji, wiary i entuzjazmu – którzy pragnęli zmieniać otaczający ich świat i nadal go zmieniają.

Gdy po latach powraca ich śmiertelny wróg, grupa byłych rewolucjonistów jednoczy się, aby uratować córkę swego towarzysza.

O reżyserze
Anderson to uważny obserwator Amerykańskich suburbii. Jego bohaterowie to często samotnicy i outsiderzy, których prywatne historie twórca konfrontuje ze społeczeństwem, jego schematami i wymogami. Potrafi z maestrią sięgać do przepastnej filmowej rekwizytorni, najbardziej ograne zabiegi czyniąc swieżymi i innowacyjnymi. Każde jego kolejne dzieło zyskuje status kultowego; od kampowych, słodko-gorzkich „Boogie Nights”, przez wielowątkową, migotliwą, transową „Magnolię” po sugestywne, mistrzowskie dramaturgicznie „Aż poleje się krew”. Jego doskonale napisane filmy pozostają w pełni autorskimi, niezależnymi projektami – a jednak Andersonowi, niegdyś twórcy niszowemu, udaje się z czasem zjednywać sobie coraz szersze rzesze fanów, co potwierdza długi rządek rozmaitych nagród, którymi może się pochwalić. Po pięciu nominacjach, obecność Oscara w tej kolekcji zdaje się być jedynie kwestią czasu.

Akcja nowego filmu Radu Jude rozgrywa się w stolicy Transylwanii – Klużu. Orsolya pracuje tam jako komorniczka i ma do rozwiązania sprawę Iona. Mężczyzna jest byłym sportowcem, który popadł w alkoholizm i bezdomność, od dłuższego czasu nie mogąc znaleźć sobie stałego schronienia.
Z piwnicy, którą tymczasowo zajmuje, też musi się wynieść, ponieważ w niedługim czasie w tym miejscu powstanie luksusowy hotel Kontinental. Przeprowadzona przez Orsolyę eksmisja ma jednak tragiczne konsekwencje. Wydarzenia te bardzo mocno wpływają na kobietę, pogrążając ją w poważnym kryzysie egzystencjalnym. Orsolya musi się skonfrontować z poczuciem winy oraz z pytaniami o odpowiedzialność jednostki w coraz bardziej opresyjnej, także pod względem ekonomicznym, rzeczywistości.

Film został nakręcony w 10 dni, wyłącznie przy użyciu iPhone’a.