Repertuar:

Basia ma pięć lat, mocny charakterek i oryginalne spojrzenie na świat. Jej każdy dzień jest pełen zabawy i pasiastego humoru. Razem ze swoim pluszowym przyjacielem Miśkiem Zdziśkiem powraca w nowej odsłonie adaptacji kultowych książek Zofii Staneckiej i Marianny Oklejak!

Rezolutna Basia dobrze wie, czego chce. Wie też, czego nie chce. Żelki mogłaby jeść nawet na śniadanie, więc kiedy tylko nadarza się okazja, bardzo chętnie sięga po słodycze! Wizyta u dentysty jednak nie spotyka się z takim samym entuzjazmem bohaterki. Oczywiście to nie przez to, że nie chce prowadzić zdrowego trybu życia! Basia uwielbia bawić się na dworze, grać w piłkę nożną oraz zawsze jest chętna, żeby wyjechać w podróż z rodziną. Siedzenie w miejscu zdecydowanie nie jest dla niej!

Ten film to hołd dla nauczycieli, opowieść pełna wiary w edukację, która może zmienić świat. W sercu wielokulturowego Wiednia, miasta uznanego za najszczęśliwsze w Europie, reżyserka R. Beckermann podąża z kamerą za dziećmi z jednej klasy oraz ich charyzmatyczną wychowawczynię Ilkay. Nauczycielka walczy by stworzyć włączające, wspierające i bezpieczne środowisko dla dzieci. Pomimo braku szkolnego psychologa oraz zajęć wyrównawczych potrafi z sukcesem prowadzić klasę i wspólnie pokonywać przeszkody, a porażki zamieniać w zwycięstwo. Reżyserka rozdaje dzieciom smartfony, aby mogły dokumentować rzeczywistość ze swojej perspektywy. Efektem jest pełen ciepła, poruszający i zaskakująco optymistyczny portret małej wspólnoty, która w atmosferze zaufania i akceptacji uczy się, jak wspólnie przezwyciężać codzienne trudności.

Ekoprzypowieść bez cenzury w reżyserii Isao Takahaty („Grobowiec świetlików”), współzałożyciela Studia Ghibli. Nieprzewidywalna i abstrakcyjna opowieść o grupie walecznych tanuków (japoński gatunek jenota), które starają się zapobiec zniszczeniu ich leśnego domu w związku z rozwijającym się miastem. Zgodnie z japońską mitologią tanuki mogą zmieniać kształty swojego ciała. W anime „Szopy w natarciu” zamieniają się w ludzi, potwory, a nawet niektóre postacie z uniwersum Ghibli. A te przemiany są możliwe dzięki ich magicznym… genitaliom. Dzięki tej zdolności próbują uratować swoje tereny przed zrównaniem ich z ziemią i postawieniem na nich osiedla. W 1994 roku film był japońskim kandydatem do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny, a w 1995 roku otrzymał główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Annecy.

Film z polskimi napisami, dla widzów od 13. roku życia.

Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku. „Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.

„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.

Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.

Basia ma pięć lat, mocny charakterek i oryginalne spojrzenie na świat. Jej każdy dzień jest pełen zabawy i pasiastego humoru. Razem ze swoim pluszowym przyjacielem Miśkiem Zdziśkiem powraca w nowej odsłonie adaptacji kultowych książek Zofii Staneckiej i Marianny Oklejak!

Rezolutna Basia dobrze wie, czego chce. Wie też, czego nie chce. Żelki mogłaby jeść nawet na śniadanie, więc kiedy tylko nadarza się okazja, bardzo chętnie sięga po słodycze! Wizyta u dentysty jednak nie spotyka się z takim samym entuzjazmem bohaterki. Oczywiście to nie przez to, że nie chce prowadzić zdrowego trybu życia! Basia uwielbia bawić się na dworze, grać w piłkę nożną oraz zawsze jest chętna, żeby wyjechać w podróż z rodziną. Siedzenie w miejscu zdecydowanie nie jest dla niej!

To wyjątkowy dokument wojenny opowiadający o losach międzynarodowych wolontariuszy, którzy tego lata zjednoczyli się w Ukrainie, by bronić jej granic w strukturach Międzynarodowego Legionu GUR. Film ukazuje ich codzienne życie, treningi, dramatyczne chwile na froncie oraz więzi, które zrodziły się między bohaterami.

Які вони – іноземні добровольці на нашій війні? Кілька військових з Міжнародного легіону ГУР розповідають про свій бойовий шлях в Україні. Від перших спільних тренувань на полігонах до перших бойових завдань на найгарячіших напрямках фронту. Вони йдуть пліч-о-пліч і переконані, що їхнє виживання залежить саме від злагоджених дій. Документальний фільм «ОДНОГО ЛІТА В УКРАЇНІ» створив режисер та сценарист Володимир Тихий. Знімали передусім для американської аудиторії, а головними героями стали саме бійці родом зі штатів, учасники підрозділу Ronin Team. Знімальний процес проходив у США та в Україні, у тренувальному таборі. Також на монтажі використали кадри, зняті безпосередньо під час бойових дій. Міжнародний легіон Головного управління розвідки є окремим підрозділом. Перші бойові завдання легіонери почали виконувати в березні 2022 року. Участь у Легіоні захотіли взяти понад 20 тисяч добровольців з 52 країн світу, однак до складу підрозділу увійшли не всі.

“Summertime in Ukraine” is a feature-length documentary that follows foreign volunteers from the International GUR Legion as they train and fight on Ukraine’s frontlines. The film covers their journey from initial deployment to front-line missions, emphasizing friendship, resilience, and solidarity. Aimed mainly at North American audiences, it offers a unique and humanizing perspective on the war.

(opis organizatora)

Ekoprzypowieść bez cenzury w reżyserii Isao Takahaty („Grobowiec świetlików”), współzałożyciela Studia Ghibli. Nieprzewidywalna i abstrakcyjna opowieść o grupie walecznych tanuków (japoński gatunek jenota), które starają się zapobiec zniszczeniu ich leśnego domu w związku z rozwijającym się miastem. Zgodnie z japońską mitologią tanuki mogą zmieniać kształty swojego ciała. W anime „Szopy w natarciu” zamieniają się w ludzi, potwory, a nawet niektóre postacie z uniwersum Ghibli. A te przemiany są możliwe dzięki ich magicznym… genitaliom. Dzięki tej zdolności próbują uratować swoje tereny przed zrównaniem ich z ziemią i postawieniem na nich osiedla. W 1994 roku film był japońskim kandydatem do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny, a w 1995 roku otrzymał główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Annecy.

Film z polskimi napisami, dla widzów od 13. roku życia.

Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku. „Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.

„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.

Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.

Basia ma pięć lat, mocny charakterek i oryginalne spojrzenie na świat. Jej każdy dzień jest pełen zabawy i pasiastego humoru. Razem ze swoim pluszowym przyjacielem Miśkiem Zdziśkiem powraca w nowej odsłonie adaptacji kultowych książek Zofii Staneckiej i Marianny Oklejak!

Rezolutna Basia dobrze wie, czego chce. Wie też, czego nie chce. Żelki mogłaby jeść nawet na śniadanie, więc kiedy tylko nadarza się okazja, bardzo chętnie sięga po słodycze! Wizyta u dentysty jednak nie spotyka się z takim samym entuzjazmem bohaterki. Oczywiście to nie przez to, że nie chce prowadzić zdrowego trybu życia! Basia uwielbia bawić się na dworze, grać w piłkę nożną oraz zawsze jest chętna, żeby wyjechać w podróż z rodziną. Siedzenie w miejscu zdecydowanie nie jest dla niej!

Ten film to hołd dla nauczycieli, opowieść pełna wiary w edukację, która może zmienić świat. W sercu wielokulturowego Wiednia, miasta uznanego za najszczęśliwsze w Europie, reżyserka R. Beckermann podąża z kamerą za dziećmi z jednej klasy oraz ich charyzmatyczną wychowawczynię Ilkay. Nauczycielka walczy by stworzyć włączające, wspierające i bezpieczne środowisko dla dzieci. Pomimo braku szkolnego psychologa oraz zajęć wyrównawczych potrafi z sukcesem prowadzić klasę i wspólnie pokonywać przeszkody, a porażki zamieniać w zwycięstwo. Reżyserka rozdaje dzieciom smartfony, aby mogły dokumentować rzeczywistość ze swojej perspektywy. Efektem jest pełen ciepła, poruszający i zaskakująco optymistyczny portret małej wspólnoty, która w atmosferze zaufania i akceptacji uczy się, jak wspólnie przezwyciężać codzienne trudności.

Ekoprzypowieść bez cenzury w reżyserii Isao Takahaty („Grobowiec świetlików”), współzałożyciela Studia Ghibli. Nieprzewidywalna i abstrakcyjna opowieść o grupie walecznych tanuków (japoński gatunek jenota), które starają się zapobiec zniszczeniu ich leśnego domu w związku z rozwijającym się miastem. Zgodnie z japońską mitologią tanuki mogą zmieniać kształty swojego ciała. W anime „Szopy w natarciu” zamieniają się w ludzi, potwory, a nawet niektóre postacie z uniwersum Ghibli. A te przemiany są możliwe dzięki ich magicznym… genitaliom. Dzięki tej zdolności próbują uratować swoje tereny przed zrównaniem ich z ziemią i postawieniem na nich osiedla. W 1994 roku film był japońskim kandydatem do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny, a w 1995 roku otrzymał główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Annecy.

Film z polskimi napisami, dla widzów od 13. roku życia.

Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku. „Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.

„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.

Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.

Ekoprzypowieść bez cenzury w reżyserii Isao Takahaty („Grobowiec świetlików”), współzałożyciela Studia Ghibli. Nieprzewidywalna i abstrakcyjna opowieść o grupie walecznych tanuków (japoński gatunek jenota), które starają się zapobiec zniszczeniu ich leśnego domu w związku z rozwijającym się miastem. Zgodnie z japońską mitologią tanuki mogą zmieniać kształty swojego ciała. W anime „Szopy w natarciu” zamieniają się w ludzi, potwory, a nawet niektóre postacie z uniwersum Ghibli. A te przemiany są możliwe dzięki ich magicznym… genitaliom. Dzięki tej zdolności próbują uratować swoje tereny przed zrównaniem ich z ziemią i postawieniem na nich osiedla. W 1994 roku film był japońskim kandydatem do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny, a w 1995 roku otrzymał główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Annecy.

Film z polskimi napisami, dla widzów od 13. roku życia.

Ten film to hołd dla nauczycieli, opowieść pełna wiary w edukację, która może zmienić świat. W sercu wielokulturowego Wiednia, miasta uznanego za najszczęśliwsze w Europie, reżyserka R. Beckermann podąża z kamerą za dziećmi z jednej klasy oraz ich charyzmatyczną wychowawczynię Ilkay. Nauczycielka walczy by stworzyć włączające, wspierające i bezpieczne środowisko dla dzieci. Pomimo braku szkolnego psychologa oraz zajęć wyrównawczych potrafi z sukcesem prowadzić klasę i wspólnie pokonywać przeszkody, a porażki zamieniać w zwycięstwo. Reżyserka rozdaje dzieciom smartfony, aby mogły dokumentować rzeczywistość ze swojej perspektywy. Efektem jest pełen ciepła, poruszający i zaskakująco optymistyczny portret małej wspólnoty, która w atmosferze zaufania i akceptacji uczy się, jak wspólnie przezwyciężać codzienne trudności.

Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku. „Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.

„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.

Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.

Małe miłości to esencja wakacyjnego kina – skąpany w słońcu film o miłości, życiowych wyborach i związkach na odległość, do których reżyserka przewrotnie zalicza także relacje dorosłych dzieci ze starzejącymi się rodzicami. Z lekkością, czułością i humorem opowiada o wielkich emocjach. Zeskrobuje urazy jak starą farbę ze ścian, a tęsknoty i fantazje puentuje tanecznymi, popowymi piosenkami.

Często słucha ich na telefonie Teresa (María Vázquez), 42-latka, która zmieniła wakacyjne plany, by zająć się matką. Naburmuszona Ani (Ozores) miała drobny wypadek i przez jakiś czas wymaga opieki. Całe lato pod jednym dachem to wyzwanie dla obu kobiet, które spierają się o każdy drobiazg. Ale słońce i czas nieuchronnie rozpuszczają konflikty, więc Teresa i Ani doświadczają też nieoczekiwanej bliskości. Małe miłości Celii Rico Clavellino dają drugą szansę pogrążonym w kryzysie relacjom, nie oceniają miłosnych pomyłek, dowartościowują samotność z wyboru, a przede wszystkim ze zrozumieniem portretują jeden z najbardziej burzliwych związków: matki i córki.

Ten film to hołd dla nauczycieli, opowieść pełna wiary w edukację, która może zmienić świat. W sercu wielokulturowego Wiednia, miasta uznanego za najszczęśliwsze w Europie, reżyserka R. Beckermann podąża z kamerą za dziećmi z jednej klasy oraz ich charyzmatyczną wychowawczynię Ilkay. Nauczycielka walczy by stworzyć włączające, wspierające i bezpieczne środowisko dla dzieci. Pomimo braku szkolnego psychologa oraz zajęć wyrównawczych potrafi z sukcesem prowadzić klasę i wspólnie pokonywać przeszkody, a porażki zamieniać w zwycięstwo. Reżyserka rozdaje dzieciom smartfony, aby mogły dokumentować rzeczywistość ze swojej perspektywy. Efektem jest pełen ciepła, poruszający i zaskakująco optymistyczny portret małej wspólnoty, która w atmosferze zaufania i akceptacji uczy się, jak wspólnie przezwyciężać codzienne trudności.

Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku. „Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.

„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.

Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.

Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza randka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.

Ekoprzypowieść bez cenzury w reżyserii Isao Takahaty („Grobowiec świetlików”), współzałożyciela Studia Ghibli. Nieprzewidywalna i abstrakcyjna opowieść o grupie walecznych tanuków (japoński gatunek jenota), które starają się zapobiec zniszczeniu ich leśnego domu w związku z rozwijającym się miastem. Zgodnie z japońską mitologią tanuki mogą zmieniać kształty swojego ciała. W anime „Szopy w natarciu” zamieniają się w ludzi, potwory, a nawet niektóre postacie z uniwersum Ghibli. A te przemiany są możliwe dzięki ich magicznym… genitaliom. Dzięki tej zdolności próbują uratować swoje tereny przed zrównaniem ich z ziemią i postawieniem na nich osiedla. W 1994 roku film był japońskim kandydatem do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny, a w 1995 roku otrzymał główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Annecy.

Film z polskimi napisami, dla widzów od 13. roku życia.

Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku. „Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.

„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.

Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.

Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza randka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.

Małe miłości to esencja wakacyjnego kina – skąpany w słońcu film o miłości, życiowych wyborach i związkach na odległość, do których reżyserka przewrotnie zalicza także relacje dorosłych dzieci ze starzejącymi się rodzicami. Z lekkością, czułością i humorem opowiada o wielkich emocjach. Zeskrobuje urazy jak starą farbę ze ścian, a tęsknoty i fantazje puentuje tanecznymi, popowymi piosenkami.

Często słucha ich na telefonie Teresa (María Vázquez), 42-latka, która zmieniła wakacyjne plany, by zająć się matką. Naburmuszona Ani (Ozores) miała drobny wypadek i przez jakiś czas wymaga opieki. Całe lato pod jednym dachem to wyzwanie dla obu kobiet, które spierają się o każdy drobiazg. Ale słońce i czas nieuchronnie rozpuszczają konflikty, więc Teresa i Ani doświadczają też nieoczekiwanej bliskości. Małe miłości Celii Rico Clavellino dają drugą szansę pogrążonym w kryzysie relacjom, nie oceniają miłosnych pomyłek, dowartościowują samotność z wyboru, a przede wszystkim ze zrozumieniem portretują jeden z najbardziej burzliwych związków: matki i córki.

Pełna brawurowej odwagi reinterpretacja klasycznej baśni braci Grimm o Kopciuszku. „Brzydka siostra” to historia Elwiry, która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.

„Brzydka siostra” to kino gatunkowe najwyższej jakości idealnie wpisujące się w popularną ostatnimi czasy, za sprawą „Titane” czy „Substancji”, poetykę, ale czerpie też inspiracje z kina Davida Cronenberga. Reżyserka Emilie Blichfeldt, posługując się formułą kina kostiumowego, opowiada o bardzo aktualnych problemach – dyktacie piękna, niezdrowych wzorcach czy tym, jak zmienia się ciało.

Film, który okazał się przebojem Sundance Film Festival i Berlinale, częściowo kręcony był w Polsce, a w drugoplanowych rolach podziwiać możemy Katarzynę Herman i Agnieszkę Żulewską.

Basia ma pięć lat, mocny charakterek i oryginalne spojrzenie na świat. Jej każdy dzień jest pełen zabawy i pasiastego humoru. Razem ze swoim pluszowym przyjacielem Miśkiem Zdziśkiem powraca w nowej odsłonie adaptacji kultowych książek Zofii Staneckiej i Marianny Oklejak!

Rezolutna Basia dobrze wie, czego chce. Wie też, czego nie chce. Żelki mogłaby jeść nawet na śniadanie, więc kiedy tylko nadarza się okazja, bardzo chętnie sięga po słodycze! Wizyta u dentysty jednak nie spotyka się z takim samym entuzjazmem bohaterki. Oczywiście to nie przez to, że nie chce prowadzić zdrowego trybu życia! Basia uwielbia bawić się na dworze, grać w piłkę nożną oraz zawsze jest chętna, żeby wyjechać w podróż z rodziną. Siedzenie w miejscu zdecydowanie nie jest dla niej!

Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza randka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.

Gdzie kończy się czas, zaczyna się tajemnica.
„Piknik pod Wiszącą Skałą” to jeden z najbardziej zmysłowych i hipnotyzujących filmów w historii kina. Raz obejrzany, pozostaje w pamięci na zawsze. Peter Weir – twórca „Truman Show” i „Stowarzyszenia Umarłych Poetów” – tworzy kino gęstej atmosfery i niepokoju. „Piknik pod Wiszącą Skałą” to zresztą duchowy przodek „Przekleństw niewinności” Sofii Coppoli i dzieł Davida Lyncha, w którym odbija się echo nienazwanych pragnień, zagubienia i czegoś, co wymyka się prostej logice.

Rok 1900. W dzień świętego Walentego grupa uczennic z elitarnej wiktoriańskiej szkoły z internatem wyrusza pod opieką nauczycielek na wycieczkę do Wiszącej Skały, wulkanicznej formacji położonej w sercu australijskiego buszu. Tam, pod rozedrganym od upału niebem, wydarza się coś niewyjaśnionego – czas się rozmywa, przestrzeń ulega zakrzywieniu, a natura zaczyna oddziaływać na ciała i umysły młodych kobiet. Czy to pradawny rytuał? Zbiorowa halucynacja? A może, jak pisał Edgar Allan Poe: „To, co widzimy i czym się zdajemy, jest snem, który w innym śnie snujemy”? Jedno jest pewne: od tej pory nic już nie będzie takie samo.

Jest coś w „Pikniku pod Wiszącą Skałą”, co nie daje spokoju. Co sprawia, że wraca się do tego filmu, jak do przerwanego snu. Niepokojący, zmysłowy, obsesyjny – kultowy film Petera Weira z 1975 roku to opowieść o niewinności i jej utracie, o młodości stłumionej przez konwenans, o kobiecej cielesności i sile tego, co nieświadome. Miłośnicy stylu coquette, vintage’owych wnętrz, koronkowych sukienek, suszonych kwiatów i subtelnej grozy znajdą tu swoje estetyczne niebo i piekło zarazem. A wygrywany na fletni Pana i organach muzyczny motyw przewodni wprowadzi widzów w hipnotyczny trans.

W 50. rocznicę premiery „Piknik pod Wiszącą Skałą” powraca na ekrany kin w mistrzowsko odrestaurowanej kopii 4K, przygotowanej pod okiem samego Petera Weira i autora zdjęć Russella Boyda. To niezwykła szansa, by nadrobić seans tej ponadczasowej klasyki lub na nowo ją odczytać.

Film otwarcia festiwalu w Cannes wreszcie na polskich ekranach!

Mistrz współczesnej komedii, autor „Deerskin” i „Morderczej opony” Quentin Dupieux, powraca z najzabawniejszym i najbardziej zagmatwanym filmem roku, w którym prawda miesza się z fikcją, aktorstwo z prawdziwymi emocjami, a kino z rzeczywistością. Dość powiedzieć, że drugi akt filmu „Drugi akt” rozgrywa się w restauracji o nazwie Drugi akt. A później jest już tylko lepiej.

W tej niezwykłej komedii Dupieuxowi towarzyszy plejada gwiazd francuskiego kina. W rolach głównych znana z serii o Jamesie Bondzie i „Życia Adeli” Léa Seydoux, gwiazda „Nienawiści” Vincent Lindon i uwielbiany w całej Europie Louis Garrel, który zachwycił widzów rolą w „Marzycielach”.

Basia ma pięć lat, mocny charakterek i oryginalne spojrzenie na świat. Jej każdy dzień jest pełen zabawy i pasiastego humoru. Razem ze swoim pluszowym przyjacielem Miśkiem Zdziśkiem powraca w nowej odsłonie adaptacji kultowych książek Zofii Staneckiej i Marianny Oklejak!

Rezolutna Basia dobrze wie, czego chce. Wie też, czego nie chce. Żelki mogłaby jeść nawet na śniadanie, więc kiedy tylko nadarza się okazja, bardzo chętnie sięga po słodycze! Wizyta u dentysty jednak nie spotyka się z takim samym entuzjazmem bohaterki. Oczywiście to nie przez to, że nie chce prowadzić zdrowego trybu życia! Basia uwielbia bawić się na dworze, grać w piłkę nożną oraz zawsze jest chętna, żeby wyjechać w podróż z rodziną. Siedzenie w miejscu zdecydowanie nie jest dla niej!

Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza randka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.

Gdzie kończy się czas, zaczyna się tajemnica.
„Piknik pod Wiszącą Skałą” to jeden z najbardziej zmysłowych i hipnotyzujących filmów w historii kina. Raz obejrzany, pozostaje w pamięci na zawsze. Peter Weir – twórca „Truman Show” i „Stowarzyszenia Umarłych Poetów” – tworzy kino gęstej atmosfery i niepokoju. „Piknik pod Wiszącą Skałą” to zresztą duchowy przodek „Przekleństw niewinności” Sofii Coppoli i dzieł Davida Lyncha, w którym odbija się echo nienazwanych pragnień, zagubienia i czegoś, co wymyka się prostej logice.

Rok 1900. W dzień świętego Walentego grupa uczennic z elitarnej wiktoriańskiej szkoły z internatem wyrusza pod opieką nauczycielek na wycieczkę do Wiszącej Skały, wulkanicznej formacji położonej w sercu australijskiego buszu. Tam, pod rozedrganym od upału niebem, wydarza się coś niewyjaśnionego – czas się rozmywa, przestrzeń ulega zakrzywieniu, a natura zaczyna oddziaływać na ciała i umysły młodych kobiet. Czy to pradawny rytuał? Zbiorowa halucynacja? A może, jak pisał Edgar Allan Poe: „To, co widzimy i czym się zdajemy, jest snem, który w innym śnie snujemy”? Jedno jest pewne: od tej pory nic już nie będzie takie samo.

Jest coś w „Pikniku pod Wiszącą Skałą”, co nie daje spokoju. Co sprawia, że wraca się do tego filmu, jak do przerwanego snu. Niepokojący, zmysłowy, obsesyjny – kultowy film Petera Weira z 1975 roku to opowieść o niewinności i jej utracie, o młodości stłumionej przez konwenans, o kobiecej cielesności i sile tego, co nieświadome. Miłośnicy stylu coquette, vintage’owych wnętrz, koronkowych sukienek, suszonych kwiatów i subtelnej grozy znajdą tu swoje estetyczne niebo i piekło zarazem. A wygrywany na fletni Pana i organach muzyczny motyw przewodni wprowadzi widzów w hipnotyczny trans.

W 50. rocznicę premiery „Piknik pod Wiszącą Skałą” powraca na ekrany kin w mistrzowsko odrestaurowanej kopii 4K, przygotowanej pod okiem samego Petera Weira i autora zdjęć Russella Boyda. To niezwykła szansa, by nadrobić seans tej ponadczasowej klasyki lub na nowo ją odczytać.

Film otwarcia festiwalu w Cannes wreszcie na polskich ekranach!

Mistrz współczesnej komedii, autor „Deerskin” i „Morderczej opony” Quentin Dupieux, powraca z najzabawniejszym i najbardziej zagmatwanym filmem roku, w którym prawda miesza się z fikcją, aktorstwo z prawdziwymi emocjami, a kino z rzeczywistością. Dość powiedzieć, że drugi akt filmu „Drugi akt” rozgrywa się w restauracji o nazwie Drugi akt. A później jest już tylko lepiej.

W tej niezwykłej komedii Dupieuxowi towarzyszy plejada gwiazd francuskiego kina. W rolach głównych znana z serii o Jamesie Bondzie i „Życia Adeli” Léa Seydoux, gwiazda „Nienawiści” Vincent Lindon i uwielbiany w całej Europie Louis Garrel, który zachwycił widzów rolą w „Marzycielach”.

Basia ma pięć lat, mocny charakterek i oryginalne spojrzenie na świat. Jej każdy dzień jest pełen zabawy i pasiastego humoru. Razem ze swoim pluszowym przyjacielem Miśkiem Zdziśkiem powraca w nowej odsłonie adaptacji kultowych książek Zofii Staneckiej i Marianny Oklejak!

Rezolutna Basia dobrze wie, czego chce. Wie też, czego nie chce. Żelki mogłaby jeść nawet na śniadanie, więc kiedy tylko nadarza się okazja, bardzo chętnie sięga po słodycze! Wizyta u dentysty jednak nie spotyka się z takim samym entuzjazmem bohaterki. Oczywiście to nie przez to, że nie chce prowadzić zdrowego trybu życia! Basia uwielbia bawić się na dworze, grać w piłkę nożną oraz zawsze jest chętna, żeby wyjechać w podróż z rodziną. Siedzenie w miejscu zdecydowanie nie jest dla niej!

Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza randka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.

Gdzie kończy się czas, zaczyna się tajemnica.
„Piknik pod Wiszącą Skałą” to jeden z najbardziej zmysłowych i hipnotyzujących filmów w historii kina. Raz obejrzany, pozostaje w pamięci na zawsze. Peter Weir – twórca „Truman Show” i „Stowarzyszenia Umarłych Poetów” – tworzy kino gęstej atmosfery i niepokoju. „Piknik pod Wiszącą Skałą” to zresztą duchowy przodek „Przekleństw niewinności” Sofii Coppoli i dzieł Davida Lyncha, w którym odbija się echo nienazwanych pragnień, zagubienia i czegoś, co wymyka się prostej logice.

Rok 1900. W dzień świętego Walentego grupa uczennic z elitarnej wiktoriańskiej szkoły z internatem wyrusza pod opieką nauczycielek na wycieczkę do Wiszącej Skały, wulkanicznej formacji położonej w sercu australijskiego buszu. Tam, pod rozedrganym od upału niebem, wydarza się coś niewyjaśnionego – czas się rozmywa, przestrzeń ulega zakrzywieniu, a natura zaczyna oddziaływać na ciała i umysły młodych kobiet. Czy to pradawny rytuał? Zbiorowa halucynacja? A może, jak pisał Edgar Allan Poe: „To, co widzimy i czym się zdajemy, jest snem, który w innym śnie snujemy”? Jedno jest pewne: od tej pory nic już nie będzie takie samo.

Jest coś w „Pikniku pod Wiszącą Skałą”, co nie daje spokoju. Co sprawia, że wraca się do tego filmu, jak do przerwanego snu. Niepokojący, zmysłowy, obsesyjny – kultowy film Petera Weira z 1975 roku to opowieść o niewinności i jej utracie, o młodości stłumionej przez konwenans, o kobiecej cielesności i sile tego, co nieświadome. Miłośnicy stylu coquette, vintage’owych wnętrz, koronkowych sukienek, suszonych kwiatów i subtelnej grozy znajdą tu swoje estetyczne niebo i piekło zarazem. A wygrywany na fletni Pana i organach muzyczny motyw przewodni wprowadzi widzów w hipnotyczny trans.

W 50. rocznicę premiery „Piknik pod Wiszącą Skałą” powraca na ekrany kin w mistrzowsko odrestaurowanej kopii 4K, przygotowanej pod okiem samego Petera Weira i autora zdjęć Russella Boyda. To niezwykła szansa, by nadrobić seans tej ponadczasowej klasyki lub na nowo ją odczytać.

Film otwarcia festiwalu w Cannes wreszcie na polskich ekranach!

Mistrz współczesnej komedii, autor „Deerskin” i „Morderczej opony” Quentin Dupieux, powraca z najzabawniejszym i najbardziej zagmatwanym filmem roku, w którym prawda miesza się z fikcją, aktorstwo z prawdziwymi emocjami, a kino z rzeczywistością. Dość powiedzieć, że drugi akt filmu „Drugi akt” rozgrywa się w restauracji o nazwie Drugi akt. A później jest już tylko lepiej.

W tej niezwykłej komedii Dupieuxowi towarzyszy plejada gwiazd francuskiego kina. W rolach głównych znana z serii o Jamesie Bondzie i „Życia Adeli” Léa Seydoux, gwiazda „Nienawiści” Vincent Lindon i uwielbiany w całej Europie Louis Garrel, który zachwycił widzów rolą w „Marzycielach”.

Basia ma pięć lat, mocny charakterek i oryginalne spojrzenie na świat. Jej każdy dzień jest pełen zabawy i pasiastego humoru. Razem ze swoim pluszowym przyjacielem Miśkiem Zdziśkiem powraca w nowej odsłonie adaptacji kultowych książek Zofii Staneckiej i Marianny Oklejak!

Rezolutna Basia dobrze wie, czego chce. Wie też, czego nie chce. Żelki mogłaby jeść nawet na śniadanie, więc kiedy tylko nadarza się okazja, bardzo chętnie sięga po słodycze! Wizyta u dentysty jednak nie spotyka się z takim samym entuzjazmem bohaterki. Oczywiście to nie przez to, że nie chce prowadzić zdrowego trybu życia! Basia uwielbia bawić się na dworze, grać w piłkę nożną oraz zawsze jest chętna, żeby wyjechać w podróż z rodziną. Siedzenie w miejscu zdecydowanie nie jest dla niej!

Bohaterami filmu są Piero i Lara. Ich pierwsza randka wywołuje u obojga zrozumiały stres. Oboje chcieliby pokazać się z jak najlepszej strony i uniknąć wpadek, o które w zdenerwowaniu nie trudno, ale też i poznać myśli i wyczuć pragnienia drugiej osoby.

Gdzie kończy się czas, zaczyna się tajemnica.
„Piknik pod Wiszącą Skałą” to jeden z najbardziej zmysłowych i hipnotyzujących filmów w historii kina. Raz obejrzany, pozostaje w pamięci na zawsze. Peter Weir – twórca „Truman Show” i „Stowarzyszenia Umarłych Poetów” – tworzy kino gęstej atmosfery i niepokoju. „Piknik pod Wiszącą Skałą” to zresztą duchowy przodek „Przekleństw niewinności” Sofii Coppoli i dzieł Davida Lyncha, w którym odbija się echo nienazwanych pragnień, zagubienia i czegoś, co wymyka się prostej logice.

Rok 1900. W dzień świętego Walentego grupa uczennic z elitarnej wiktoriańskiej szkoły z internatem wyrusza pod opieką nauczycielek na wycieczkę do Wiszącej Skały, wulkanicznej formacji położonej w sercu australijskiego buszu. Tam, pod rozedrganym od upału niebem, wydarza się coś niewyjaśnionego – czas się rozmywa, przestrzeń ulega zakrzywieniu, a natura zaczyna oddziaływać na ciała i umysły młodych kobiet. Czy to pradawny rytuał? Zbiorowa halucynacja? A może, jak pisał Edgar Allan Poe: „To, co widzimy i czym się zdajemy, jest snem, który w innym śnie snujemy”? Jedno jest pewne: od tej pory nic już nie będzie takie samo.

Jest coś w „Pikniku pod Wiszącą Skałą”, co nie daje spokoju. Co sprawia, że wraca się do tego filmu, jak do przerwanego snu. Niepokojący, zmysłowy, obsesyjny – kultowy film Petera Weira z 1975 roku to opowieść o niewinności i jej utracie, o młodości stłumionej przez konwenans, o kobiecej cielesności i sile tego, co nieświadome. Miłośnicy stylu coquette, vintage’owych wnętrz, koronkowych sukienek, suszonych kwiatów i subtelnej grozy znajdą tu swoje estetyczne niebo i piekło zarazem. A wygrywany na fletni Pana i organach muzyczny motyw przewodni wprowadzi widzów w hipnotyczny trans.

W 50. rocznicę premiery „Piknik pod Wiszącą Skałą” powraca na ekrany kin w mistrzowsko odrestaurowanej kopii 4K, przygotowanej pod okiem samego Petera Weira i autora zdjęć Russella Boyda. To niezwykła szansa, by nadrobić seans tej ponadczasowej klasyki lub na nowo ją odczytać.

Film otwarcia festiwalu w Cannes wreszcie na polskich ekranach!

Mistrz współczesnej komedii, autor „Deerskin” i „Morderczej opony” Quentin Dupieux, powraca z najzabawniejszym i najbardziej zagmatwanym filmem roku, w którym prawda miesza się z fikcją, aktorstwo z prawdziwymi emocjami, a kino z rzeczywistością. Dość powiedzieć, że drugi akt filmu „Drugi akt” rozgrywa się w restauracji o nazwie Drugi akt. A później jest już tylko lepiej.

W tej niezwykłej komedii Dupieuxowi towarzyszy plejada gwiazd francuskiego kina. W rolach głównych znana z serii o Jamesie Bondzie i „Życia Adeli” Léa Seydoux, gwiazda „Nienawiści” Vincent Lindon i uwielbiany w całej Europie Louis Garrel, który zachwycił widzów rolą w „Marzycielach”.

Gdzie kończy się czas, zaczyna się tajemnica.
„Piknik pod Wiszącą Skałą” to jeden z najbardziej zmysłowych i hipnotyzujących filmów w historii kina. Raz obejrzany, pozostaje w pamięci na zawsze. Peter Weir – twórca „Truman Show” i „Stowarzyszenia Umarłych Poetów” – tworzy kino gęstej atmosfery i niepokoju. „Piknik pod Wiszącą Skałą” to zresztą duchowy przodek „Przekleństw niewinności” Sofii Coppoli i dzieł Davida Lyncha, w którym odbija się echo nienazwanych pragnień, zagubienia i czegoś, co wymyka się prostej logice.

Rok 1900. W dzień świętego Walentego grupa uczennic z elitarnej wiktoriańskiej szkoły z internatem wyrusza pod opieką nauczycielek na wycieczkę do Wiszącej Skały, wulkanicznej formacji położonej w sercu australijskiego buszu. Tam, pod rozedrganym od upału niebem, wydarza się coś niewyjaśnionego – czas się rozmywa, przestrzeń ulega zakrzywieniu, a natura zaczyna oddziaływać na ciała i umysły młodych kobiet. Czy to pradawny rytuał? Zbiorowa halucynacja? A może, jak pisał Edgar Allan Poe: „To, co widzimy i czym się zdajemy, jest snem, który w innym śnie snujemy”? Jedno jest pewne: od tej pory nic już nie będzie takie samo.

Jest coś w „Pikniku pod Wiszącą Skałą”, co nie daje spokoju. Co sprawia, że wraca się do tego filmu, jak do przerwanego snu. Niepokojący, zmysłowy, obsesyjny – kultowy film Petera Weira z 1975 roku to opowieść o niewinności i jej utracie, o młodości stłumionej przez konwenans, o kobiecej cielesności i sile tego, co nieświadome. Miłośnicy stylu coquette, vintage’owych wnętrz, koronkowych sukienek, suszonych kwiatów i subtelnej grozy znajdą tu swoje estetyczne niebo i piekło zarazem. A wygrywany na fletni Pana i organach muzyczny motyw przewodni wprowadzi widzów w hipnotyczny trans.

W 50. rocznicę premiery „Piknik pod Wiszącą Skałą” powraca na ekrany kin w mistrzowsko odrestaurowanej kopii 4K, przygotowanej pod okiem samego Petera Weira i autora zdjęć Russella Boyda. To niezwykła szansa, by nadrobić seans tej ponadczasowej klasyki lub na nowo ją odczytać.

Film otwarcia festiwalu w Cannes wreszcie na polskich ekranach!

Mistrz współczesnej komedii, autor „Deerskin” i „Morderczej opony” Quentin Dupieux, powraca z najzabawniejszym i najbardziej zagmatwanym filmem roku, w którym prawda miesza się z fikcją, aktorstwo z prawdziwymi emocjami, a kino z rzeczywistością. Dość powiedzieć, że drugi akt filmu „Drugi akt” rozgrywa się w restauracji o nazwie Drugi akt. A później jest już tylko lepiej.

W tej niezwykłej komedii Dupieuxowi towarzyszy plejada gwiazd francuskiego kina. W rolach głównych znana z serii o Jamesie Bondzie i „Życia Adeli” Léa Seydoux, gwiazda „Nienawiści” Vincent Lindon i uwielbiany w całej Europie Louis Garrel, który zachwycił widzów rolą w „Marzycielach”.

Gdzie kończy się czas, zaczyna się tajemnica.
„Piknik pod Wiszącą Skałą” to jeden z najbardziej zmysłowych i hipnotyzujących filmów w historii kina. Raz obejrzany, pozostaje w pamięci na zawsze. Peter Weir – twórca „Truman Show” i „Stowarzyszenia Umarłych Poetów” – tworzy kino gęstej atmosfery i niepokoju. „Piknik pod Wiszącą Skałą” to zresztą duchowy przodek „Przekleństw niewinności” Sofii Coppoli i dzieł Davida Lyncha, w którym odbija się echo nienazwanych pragnień, zagubienia i czegoś, co wymyka się prostej logice.

Rok 1900. W dzień świętego Walentego grupa uczennic z elitarnej wiktoriańskiej szkoły z internatem wyrusza pod opieką nauczycielek na wycieczkę do Wiszącej Skały, wulkanicznej formacji położonej w sercu australijskiego buszu. Tam, pod rozedrganym od upału niebem, wydarza się coś niewyjaśnionego – czas się rozmywa, przestrzeń ulega zakrzywieniu, a natura zaczyna oddziaływać na ciała i umysły młodych kobiet. Czy to pradawny rytuał? Zbiorowa halucynacja? A może, jak pisał Edgar Allan Poe: „To, co widzimy i czym się zdajemy, jest snem, który w innym śnie snujemy”? Jedno jest pewne: od tej pory nic już nie będzie takie samo.

Jest coś w „Pikniku pod Wiszącą Skałą”, co nie daje spokoju. Co sprawia, że wraca się do tego filmu, jak do przerwanego snu. Niepokojący, zmysłowy, obsesyjny – kultowy film Petera Weira z 1975 roku to opowieść o niewinności i jej utracie, o młodości stłumionej przez konwenans, o kobiecej cielesności i sile tego, co nieświadome. Miłośnicy stylu coquette, vintage’owych wnętrz, koronkowych sukienek, suszonych kwiatów i subtelnej grozy znajdą tu swoje estetyczne niebo i piekło zarazem. A wygrywany na fletni Pana i organach muzyczny motyw przewodni wprowadzi widzów w hipnotyczny trans.

W 50. rocznicę premiery „Piknik pod Wiszącą Skałą” powraca na ekrany kin w mistrzowsko odrestaurowanej kopii 4K, przygotowanej pod okiem samego Petera Weira i autora zdjęć Russella Boyda. To niezwykła szansa, by nadrobić seans tej ponadczasowej klasyki lub na nowo ją odczytać.

Film otwarcia festiwalu w Cannes wreszcie na polskich ekranach!

Mistrz współczesnej komedii, autor „Deerskin” i „Morderczej opony” Quentin Dupieux, powraca z najzabawniejszym i najbardziej zagmatwanym filmem roku, w którym prawda miesza się z fikcją, aktorstwo z prawdziwymi emocjami, a kino z rzeczywistością. Dość powiedzieć, że drugi akt filmu „Drugi akt” rozgrywa się w restauracji o nazwie Drugi akt. A później jest już tylko lepiej.

W tej niezwykłej komedii Dupieuxowi towarzyszy plejada gwiazd francuskiego kina. W rolach głównych znana z serii o Jamesie Bondzie i „Życia Adeli” Léa Seydoux, gwiazda „Nienawiści” Vincent Lindon i uwielbiany w całej Europie Louis Garrel, który zachwycił widzów rolą w „Marzycielach”.

Film otwarcia festiwalu w Cannes wreszcie na polskich ekranach!

Mistrz współczesnej komedii, autor „Deerskin” i „Morderczej opony” Quentin Dupieux, powraca z najzabawniejszym i najbardziej zagmatwanym filmem roku, w którym prawda miesza się z fikcją, aktorstwo z prawdziwymi emocjami, a kino z rzeczywistością. Dość powiedzieć, że drugi akt filmu „Drugi akt” rozgrywa się w restauracji o nazwie Drugi akt. A później jest już tylko lepiej.

W tej niezwykłej komedii Dupieuxowi towarzyszy plejada gwiazd francuskiego kina. W rolach głównych znana z serii o Jamesie Bondzie i „Życia Adeli” Léa Seydoux, gwiazda „Nienawiści” Vincent Lindon i uwielbiany w całej Europie Louis Garrel, który zachwycił widzów rolą w „Marzycielach”.

16-letni Baltazar z Budziszyna staje się „wybrańcem” dzięki wierze w czystość moralną, którą pragnie zachować. Odbywa podróż do Drezna, gdzie uczy się w seminarium teologicznym, później do Wenecji, spotyka intrygującego podróżnika Pappagello i za jego pośrednictwem poznaje piękną lutnistkę, Rosę. Przyciągany na przemian przez Archanioła i Szatana, uczy się miłości, obrony prawdy i darowania krzywdy. A cel podróży cały czas jest złudny.

Myślą przewodnią filmu są słowa św. Anzelma z Cantenbury: „Lepiej posuwać się do przodu, nawet czasem błądząc, niż pozostawać w bezruchu”. „Historia Baltazara - powiedział reżyser - to tajemnica labiryntu. Labiryntu kabalistycznego. Bohater wędruje przez Niebo i Piekło, aby w końcu spotkać się ze Śmiercią i Miłością. Mój film jest bajką o wróżkach, jest jak sen przepełniony akcją: spiski, ucieczki i walki. Zostawiam każdemu widzowi określenie, co jest w tym marzeniem, a co rzeczywistością”.

Film jest poprzedzony video-prelekcją Adriany Prodeus (ok. 6 minut).