Repertuar:

Stowarzyszenie Grupa Filmowa Marabut zaprasza na II przegląd swoich autorskich filmów w kinie Paradox pod tytułem; ŚWIATŁA GASNĄ. Jest to wyjątkowa okazja na wejście w świat filmowego undergroundu i sprawdzenie co w trawie piszczy.

Śmierć marynarza reż. Maksymilian Termin
Para ludzi mających odmienne pragnienia, mieszkająca w umierającym mieście przemysłowym, przechodzi przez kryzys swojego związku.

Bal księżniczek reż. Damian Orłów
Film fabularno-dokumentalny. Maja to młoda dorosła, która stara się udowodnić mamie swoją dojrzałość. Przez to wymyka się jej to, co naprawdę dla niej najważniejsze.

Wyrok reż. Filip Błaszczyk
Historia Andrzeja, który zmuszony przez brata, desperacko walczy o uratowanie swojego życia przed upadkiem. Grozi mu eksmisja z mieszkania, a jedyną opcją na jego zatrzymanie jest sprzedaż cennej pamiątki po ojcu. Na jego drodze pojawiają się jednak dawne demony, które znacznie komplikują całą sytuację.

Stowarzyszenie Grupa Filmowa Marabut zostało założone w 2021 roku przez krakowskich studentów kierunków artystycznych i humanistycznych. Zajmuje się produkcją krótkometrażowych autorskich filmów niezależnych.

Stowarzyszenie Grupa Filmowa Marabut zaprasza na II przegląd swoich autorskich filmów w kinie Paradox pod tytułem; ŚWIATŁA GASNĄ. Jest to wyjątkowa okazja na wejście w świat filmowego undergroundu i sprawdzenie co w trawie piszczy.

Śmierć marynarza reż. Maksymilian Termin
Para ludzi mających odmienne pragnienia, mieszkająca w umierającym mieście przemysłowym, przechodzi przez kryzys swojego związku.

Bal księżniczek reż. Damian Orłów
Film fabularno-dokumentalny. Maja to młoda dorosła, która stara się udowodnić mamie swoją dojrzałość. Przez to wymyka się jej to, co naprawdę dla niej najważniejsze.

Wyrok reż. Filip Błaszczyk
Historia Andrzeja, który zmuszony przez brata, desperacko walczy o uratowanie swojego życia przed upadkiem. Grozi mu eksmisja z mieszkania, a jedyną opcją na jego zatrzymanie jest sprzedaż cennej pamiątki po ojcu. Na jego drodze pojawiają się jednak dawne demony, które znacznie komplikują całą sytuację.

Stowarzyszenie Grupa Filmowa Marabut zostało założone w 2021 roku przez krakowskich studentów kierunków artystycznych i humanistycznych. Zajmuje się produkcją krótkometrażowych autorskich filmów niezależnych.

Stowarzyszenie Grupa Filmowa Marabut zaprasza na II przegląd swoich autorskich filmów w kinie Paradox pod tytułem; ŚWIATŁA GASNĄ. Jest to wyjątkowa okazja na wejście w świat filmowego undergroundu i sprawdzenie co w trawie piszczy.

Śmierć marynarza reż. Maksymilian Termin
Para ludzi mających odmienne pragnienia, mieszkająca w umierającym mieście przemysłowym, przechodzi przez kryzys swojego związku.

Bal księżniczek reż. Damian Orłów
Film fabularno-dokumentalny. Maja to młoda dorosła, która stara się udowodnić mamie swoją dojrzałość. Przez to wymyka się jej to, co naprawdę dla niej najważniejsze.

Wyrok reż. Filip Błaszczyk
Historia Andrzeja, który zmuszony przez brata, desperacko walczy o uratowanie swojego życia przed upadkiem. Grozi mu eksmisja z mieszkania, a jedyną opcją na jego zatrzymanie jest sprzedaż cennej pamiątki po ojcu. Na jego drodze pojawiają się jednak dawne demony, które znacznie komplikują całą sytuację.

Stowarzyszenie Grupa Filmowa Marabut zostało założone w 2021 roku przez krakowskich studentów kierunków artystycznych i humanistycznych. Zajmuje się produkcją krótkometrażowych autorskich filmów niezależnych.

Nick Cave i jego zespół The Birthday Party są bohaterami kinowego dokumentu „The Birthday Party: Bunt w niebie”, uznanego przez opiniotwórczy dziennik The Guardian za jeden z najlepszych dokumentów muzycznych ostatnich lat. The Birthday Party było jednym z najmroczniejszych post-punkowych zespołów, powstałych we wczesnych latach 80. XX wieku, o którym pisano ani John Cale ani Alfred Hitchcock nie byli tak przerażający.

To wyreżyserowane przez Iana White’a, porywające jak rockowy koncert widowisko opowiada o pokonywaniu przeszkód, geniuszu artystycznym i totalnej dysfunkcji. Historia powstania, sukcesu i nieuchronnego upadku The Birthday Party zawiera szczere rozmowy z muzykami, fragmenty nigdzie dotąd niepokazywanych nagrań, piosenki, których nie umieszczono na żadnym albumie i ogromne bogactwo różnorodnej twórczości członków zespołu. „The Birthday Party: Bunt w niebie” to opowieść o niespotykanej kreatywności, o cenie sławy i autodestrukcji, którą snują, z właściwym sobie czarnym humorem, sami członkowie zespołu. Widz dostaje unikalny wgląd w ich marzenia, nadzieje i motywacje, z których powstała jedna z najbardziej wpływowych grup muzycznych na świecie.

Nick Cave i jego zespół The Birthday Party są bohaterami kinowego dokumentu „The Birthday Party: Bunt w niebie”, uznanego przez opiniotwórczy dziennik The Guardian za jeden z najlepszych dokumentów muzycznych ostatnich lat. The Birthday Party było jednym z najmroczniejszych post-punkowych zespołów, powstałych we wczesnych latach 80. XX wieku, o którym pisano ani John Cale ani Alfred Hitchcock nie byli tak przerażający.

To wyreżyserowane przez Iana White’a, porywające jak rockowy koncert widowisko opowiada o pokonywaniu przeszkód, geniuszu artystycznym i totalnej dysfunkcji. Historia powstania, sukcesu i nieuchronnego upadku The Birthday Party zawiera szczere rozmowy z muzykami, fragmenty nigdzie dotąd niepokazywanych nagrań, piosenki, których nie umieszczono na żadnym albumie i ogromne bogactwo różnorodnej twórczości członków zespołu. „The Birthday Party: Bunt w niebie” to opowieść o niespotykanej kreatywności, o cenie sławy i autodestrukcji, którą snują, z właściwym sobie czarnym humorem, sami członkowie zespołu. Widz dostaje unikalny wgląd w ich marzenia, nadzieje i motywacje, z których powstała jedna z najbardziej wpływowych grup muzycznych na świecie.

Nominowany do Oscara® Yorgos Lanthimos (Biedne istoty, Faworyta, Lobster, Kieł) powraca z najnowszym filmem „Rodzaje życzliwości”.
„Rodzaje życzliwości” to alegoryczny tryptyk, na który składają się pozornie niepołączone ze sobą opowieści: o mężczyźnie próbującym przejąć kontrolę nad własnym życiem; o policjancie, którego żona ocalona z katastrofy na morzu wydaje się być inną osobą; o kobiecie zdeterminowanej, by znaleźć kogoś wyjątkowego, kto mógłby stać się duchowym przywódcą.
Grecki reżyser ponownie zgromadził na ekranie imponującą, gwiazdorską obsadę: Emmę Stone, Jesse’ego Plemonsa, Margaret Qualley, Hong Chau, Willema Dafoe, Mamoudou Athie’go oraz Hunter Schafer i Joe’go Alwyna. Rodzaje życzliwości miały światową premierę na festiwalu w Cannes, gdzie zdobyły znakomite oceny krytyków i publiczności, zaś w ręce Jesse’ego Plemonsa trafia nagroda dla najlepszego aktora.

Czy namiętność może mieć smak? Wietnamsko-francuski reżyser Tran Anh Hung („Rykszarz", „Zapach zielonej papai") udowadnia, że zdecydowanie tak! „Bulion i inne namiętności" (nagroda za reżyserię na festiwalu w Cannes) wciąga w świat doskonałej francuskiej kuchni, ale przede wszystkim w zmysłowy sposób pokazuje, że poprzez potrawy, smaki i aromaty można wyrazić najgłębsze uczucia.

Bohaterami osadzonego w drugiej połowie XIX wieku filmu są znakomita kucharka Eugénie (Juliette Binoche) i znany smakosz, gastronom Dodin (Benoît Magimel). Od 20 lat razem gotują, tworzą przepisy i wydają wielkie przyjęcia. Rozmawiają ze sobą głównie za pośrednictwem potraw, przygotowując wspaniałe buliony, sosy, przepiórki, turboty, warzywa z własnego ogrodu czy spektakularne desery. Świat, który wspólnie tworzą, pomaga im przetrwać najtrudniejsze życiowe momenty, a ich relacja przez lata ewoluuje.

Tran Anh Hung, luźno opierając scenariusz na powieści Marcela Rouffa i inspirując się autentyczną postacią Anthelme'a Brillata-Savarina, łączy romans z poetyckim kinem kulinarnym. Udowadnia również, że kino może oddawać niezwykły smak i aromat potraw, tak aby widz mógł rozkoszować się każdym ujęciem. Za oprawę kulinarną „Bulionu i innych namiętności" odpowiada Pierre Gagnaire, słynny francuski szef kuchni. Od czasów „Uczty Babette" nie było w kinach tak smakowitego filmu. Bon appétit!

Trudno uwierzyć, że jakikolwiek kontakt z elektrycznością, włączając w to telefon komórkowy, powoduje ból. Historia mężczyzny cierpiącego na ciężki przypadek zespołu nadwrażliwości elektromagnetycznej.

Nie mogąc dłużej żyć w naszym spętanym falą elektromagnetyczną świecie, ucieka z rodzinnego miasta, zrywając więzi z rodziną i społeczeństwem. Podczas wędrówki w coraz głębszą dzicz, szukając bezpiecznego miejsca do życia, staje się wyrzutkiem, żyjącym na obrzeżach naszej cywilizacji.

This is the story of a man, who suffers from a severe case of Electromagnetic Hypersensitivity syndrome. Imagine what it’s like to be wracked with pain and illness on minimal contact with electricity including basic items like mobile phones. Forced to live in a hyper-connected world, he flees his home city, fracturing his bonds with family and society. While he wanders deeper and deeper into the wilderness, seeking a safe zone to live, he becomes a recluse, a loner not fit for this world.

Nominowany do Oscara® Yorgos Lanthimos (Biedne istoty, Faworyta, Lobster, Kieł) powraca z najnowszym filmem „Rodzaje życzliwości”.
„Rodzaje życzliwości” to alegoryczny tryptyk, na który składają się pozornie niepołączone ze sobą opowieści: o mężczyźnie próbującym przejąć kontrolę nad własnym życiem; o policjancie, którego żona ocalona z katastrofy na morzu wydaje się być inną osobą; o kobiecie zdeterminowanej, by znaleźć kogoś wyjątkowego, kto mógłby stać się duchowym przywódcą.
Grecki reżyser ponownie zgromadził na ekranie imponującą, gwiazdorską obsadę: Emmę Stone, Jesse’ego Plemonsa, Margaret Qualley, Hong Chau, Willema Dafoe, Mamoudou Athie’go oraz Hunter Schafer i Joe’go Alwyna. Rodzaje życzliwości miały światową premierę na festiwalu w Cannes, gdzie zdobyły znakomite oceny krytyków i publiczności, zaś w ręce Jesse’ego Plemonsa trafia nagroda dla najlepszego aktora.

„Jutro będzie nasze” to debiut komiczki i aktorki Paoli Cortellesi, która, podążając śladem Phoebe Waller-Bridge („Fleabag”), zagrała w nim także główną rolę. Z Delią może utożsamić się każda z nas, bo i my dokonujemy na co dzień rzeczy niemożliwych – ogarniamy dom i pracę, dzieci i starszych członków rodziny, łagodzimy złe humory męża albo emocje nastoletniej córki. Delia urabia sobie ręce po łokcie, a w zamian dostaje tylko kolejne razy, pretensje i fochy. Jest również przekonana, że szykującą się do zamążpójścia córkę czeka podobny los. Jednak pewnego dnia przychodzi do niej list, który prowokuje ją do buntu i skłania do zaskakująco śmiałych czynów, których nikt się nie spodziewa po gospodyni domowej. „Jutro będzie nasze” emanuje duchem zmiany, wiarą w siłę kobiet i kobiecą solidarność. Jest też odą na cześć pięknych, acz burzliwych relacji matek z córkami. 
 
Ten włoski przebój rozgrywa się w podnoszącym się z kryzysu powojennym Rzymie i nawiązuje do dzieł neorealizmu, w szlachetną tradycję wkłada jednak współczesne treści. Bo „Jutro będzie nasze” mówi o zbiorowym przebudzeniu, o kobietach, które jako pierwsze odważyły się przeciwstawić dziedzictwu przemocy. Przeplatający śmiech i łzy, wprost dotykający bolesnych doświadczeń, a przy tym lekki jak rzymskie wakacje film Cortellesi dowodzi, że przyszłość leży – dosłownie – w naszych rękach. Czy od czasów naszych babek coś dla siebie wywalczyłyśmy? Tak, i lepiej mocno tego pilnujmy, mówi reżyserka.
 
Film Cortellesi w rytm włoskich ballad prowadzi nas przez współczucie, wściekłość, śmiech i wzruszenie, zarówno stawiając nas przed brutalną prawdą, jak i dając nieskończone pokłady nadziei. Bella ciao!

Czy namiętność może mieć smak? Wietnamsko-francuski reżyser Tran Anh Hung („Rykszarz", „Zapach zielonej papai") udowadnia, że zdecydowanie tak! „Bulion i inne namiętności" (nagroda za reżyserię na festiwalu w Cannes) wciąga w świat doskonałej francuskiej kuchni, ale przede wszystkim w zmysłowy sposób pokazuje, że poprzez potrawy, smaki i aromaty można wyrazić najgłębsze uczucia.

Bohaterami osadzonego w drugiej połowie XIX wieku filmu są znakomita kucharka Eugénie (Juliette Binoche) i znany smakosz, gastronom Dodin (Benoît Magimel). Od 20 lat razem gotują, tworzą przepisy i wydają wielkie przyjęcia. Rozmawiają ze sobą głównie za pośrednictwem potraw, przygotowując wspaniałe buliony, sosy, przepiórki, turboty, warzywa z własnego ogrodu czy spektakularne desery. Świat, który wspólnie tworzą, pomaga im przetrwać najtrudniejsze życiowe momenty, a ich relacja przez lata ewoluuje.

Tran Anh Hung, luźno opierając scenariusz na powieści Marcela Rouffa i inspirując się autentyczną postacią Anthelme'a Brillata-Savarina, łączy romans z poetyckim kinem kulinarnym. Udowadnia również, że kino może oddawać niezwykły smak i aromat potraw, tak aby widz mógł rozkoszować się każdym ujęciem. Za oprawę kulinarną „Bulionu i innych namiętności" odpowiada Pierre Gagnaire, słynny francuski szef kuchni. Od czasów „Uczty Babette" nie było w kinach tak smakowitego filmu. Bon appétit!

Nominowany do Oscara® Yorgos Lanthimos (Biedne istoty, Faworyta, Lobster, Kieł) powraca z najnowszym filmem „Rodzaje życzliwości”.
„Rodzaje życzliwości” to alegoryczny tryptyk, na który składają się pozornie niepołączone ze sobą opowieści: o mężczyźnie próbującym przejąć kontrolę nad własnym życiem; o policjancie, którego żona ocalona z katastrofy na morzu wydaje się być inną osobą; o kobiecie zdeterminowanej, by znaleźć kogoś wyjątkowego, kto mógłby stać się duchowym przywódcą.
Grecki reżyser ponownie zgromadził na ekranie imponującą, gwiazdorską obsadę: Emmę Stone, Jesse’ego Plemonsa, Margaret Qualley, Hong Chau, Willema Dafoe, Mamoudou Athie’go oraz Hunter Schafer i Joe’go Alwyna. Rodzaje życzliwości miały światową premierę na festiwalu w Cannes, gdzie zdobyły znakomite oceny krytyków i publiczności, zaś w ręce Jesse’ego Plemonsa trafia nagroda dla najlepszego aktora.

„Jutro będzie nasze” to debiut komiczki i aktorki Paoli Cortellesi, która, podążając śladem Phoebe Waller-Bridge („Fleabag”), zagrała w nim także główną rolę. Z Delią może utożsamić się każda z nas, bo i my dokonujemy na co dzień rzeczy niemożliwych – ogarniamy dom i pracę, dzieci i starszych członków rodziny, łagodzimy złe humory męża albo emocje nastoletniej córki. Delia urabia sobie ręce po łokcie, a w zamian dostaje tylko kolejne razy, pretensje i fochy. Jest również przekonana, że szykującą się do zamążpójścia córkę czeka podobny los. Jednak pewnego dnia przychodzi do niej list, który prowokuje ją do buntu i skłania do zaskakująco śmiałych czynów, których nikt się nie spodziewa po gospodyni domowej. „Jutro będzie nasze” emanuje duchem zmiany, wiarą w siłę kobiet i kobiecą solidarność. Jest też odą na cześć pięknych, acz burzliwych relacji matek z córkami. 
 
Ten włoski przebój rozgrywa się w podnoszącym się z kryzysu powojennym Rzymie i nawiązuje do dzieł neorealizmu, w szlachetną tradycję wkłada jednak współczesne treści. Bo „Jutro będzie nasze” mówi o zbiorowym przebudzeniu, o kobietach, które jako pierwsze odważyły się przeciwstawić dziedzictwu przemocy. Przeplatający śmiech i łzy, wprost dotykający bolesnych doświadczeń, a przy tym lekki jak rzymskie wakacje film Cortellesi dowodzi, że przyszłość leży – dosłownie – w naszych rękach. Czy od czasów naszych babek coś dla siebie wywalczyłyśmy? Tak, i lepiej mocno tego pilnujmy, mówi reżyserka.
 
Film Cortellesi w rytm włoskich ballad prowadzi nas przez współczucie, wściekłość, śmiech i wzruszenie, zarówno stawiając nas przed brutalną prawdą, jak i dając nieskończone pokłady nadziei. Bella ciao!

Czy namiętność może mieć smak? Wietnamsko-francuski reżyser Tran Anh Hung („Rykszarz", „Zapach zielonej papai") udowadnia, że zdecydowanie tak! „Bulion i inne namiętności" (nagroda za reżyserię na festiwalu w Cannes) wciąga w świat doskonałej francuskiej kuchni, ale przede wszystkim w zmysłowy sposób pokazuje, że poprzez potrawy, smaki i aromaty można wyrazić najgłębsze uczucia.

Bohaterami osadzonego w drugiej połowie XIX wieku filmu są znakomita kucharka Eugénie (Juliette Binoche) i znany smakosz, gastronom Dodin (Benoît Magimel). Od 20 lat razem gotują, tworzą przepisy i wydają wielkie przyjęcia. Rozmawiają ze sobą głównie za pośrednictwem potraw, przygotowując wspaniałe buliony, sosy, przepiórki, turboty, warzywa z własnego ogrodu czy spektakularne desery. Świat, który wspólnie tworzą, pomaga im przetrwać najtrudniejsze życiowe momenty, a ich relacja przez lata ewoluuje.

Tran Anh Hung, luźno opierając scenariusz na powieści Marcela Rouffa i inspirując się autentyczną postacią Anthelme'a Brillata-Savarina, łączy romans z poetyckim kinem kulinarnym. Udowadnia również, że kino może oddawać niezwykły smak i aromat potraw, tak aby widz mógł rozkoszować się każdym ujęciem. Za oprawę kulinarną „Bulionu i innych namiętności" odpowiada Pierre Gagnaire, słynny francuski szef kuchni. Od czasów „Uczty Babette" nie było w kinach tak smakowitego filmu. Bon appétit!

Nominowany do Oscara® Yorgos Lanthimos (Biedne istoty, Faworyta, Lobster, Kieł) powraca z najnowszym filmem „Rodzaje życzliwości”.
„Rodzaje życzliwości” to alegoryczny tryptyk, na który składają się pozornie niepołączone ze sobą opowieści: o mężczyźnie próbującym przejąć kontrolę nad własnym życiem; o policjancie, którego żona ocalona z katastrofy na morzu wydaje się być inną osobą; o kobiecie zdeterminowanej, by znaleźć kogoś wyjątkowego, kto mógłby stać się duchowym przywódcą.
Grecki reżyser ponownie zgromadził na ekranie imponującą, gwiazdorską obsadę: Emmę Stone, Jesse’ego Plemonsa, Margaret Qualley, Hong Chau, Willema Dafoe, Mamoudou Athie’go oraz Hunter Schafer i Joe’go Alwyna. Rodzaje życzliwości miały światową premierę na festiwalu w Cannes, gdzie zdobyły znakomite oceny krytyków i publiczności, zaś w ręce Jesse’ego Plemonsa trafia nagroda dla najlepszego aktora.

„Jutro będzie nasze” to debiut komiczki i aktorki Paoli Cortellesi, która, podążając śladem Phoebe Waller-Bridge („Fleabag”), zagrała w nim także główną rolę. Z Delią może utożsamić się każda z nas, bo i my dokonujemy na co dzień rzeczy niemożliwych – ogarniamy dom i pracę, dzieci i starszych członków rodziny, łagodzimy złe humory męża albo emocje nastoletniej córki. Delia urabia sobie ręce po łokcie, a w zamian dostaje tylko kolejne razy, pretensje i fochy. Jest również przekonana, że szykującą się do zamążpójścia córkę czeka podobny los. Jednak pewnego dnia przychodzi do niej list, który prowokuje ją do buntu i skłania do zaskakująco śmiałych czynów, których nikt się nie spodziewa po gospodyni domowej. „Jutro będzie nasze” emanuje duchem zmiany, wiarą w siłę kobiet i kobiecą solidarność. Jest też odą na cześć pięknych, acz burzliwych relacji matek z córkami. 
 
Ten włoski przebój rozgrywa się w podnoszącym się z kryzysu powojennym Rzymie i nawiązuje do dzieł neorealizmu, w szlachetną tradycję wkłada jednak współczesne treści. Bo „Jutro będzie nasze” mówi o zbiorowym przebudzeniu, o kobietach, które jako pierwsze odważyły się przeciwstawić dziedzictwu przemocy. Przeplatający śmiech i łzy, wprost dotykający bolesnych doświadczeń, a przy tym lekki jak rzymskie wakacje film Cortellesi dowodzi, że przyszłość leży – dosłownie – w naszych rękach. Czy od czasów naszych babek coś dla siebie wywalczyłyśmy? Tak, i lepiej mocno tego pilnujmy, mówi reżyserka.
 
Film Cortellesi w rytm włoskich ballad prowadzi nas przez współczucie, wściekłość, śmiech i wzruszenie, zarówno stawiając nas przed brutalną prawdą, jak i dając nieskończone pokłady nadziei. Bella ciao!

Konflikt izraelsko - palestyński w pigułce. Ból po śmierci przypadkowych ofiar niespodziewanego wybuchu przemocy w zaskakujący sposób zbliża do siebie rodziny z przeciwnych stron barykady.

Czy da się zmierzyć i porównać cierpienie? W swoim najnowszym filmie doświadczona izraelska dokumentalistka (jej „Web Junkie” pokazywaliśmy w konkursie WATCH DOCS 10 lat temu) przybliża nam historię ukazującą zawiłości konfliktu, którego kolejna odsłona skupia na sobie uwagę świata. Podczas demonstracji siły izraelskich osadników w 2021 roku ginie przypadkowy przechodzień – Palestyńczyk Musa. Kilka dni później, po jego pogrzebie, wybuchają zamieszki, których ofiarą pada Yigal - Żyd. Żaden z nich nie był ekstremistą, mieszkali w tej samej dzielnicy, spotykali się w sklepie i na ulicy. Obie rodziny pogrążają się w bólu, ale dzięki niezwykłemu zbiegowi okoliczności połączy je coś więcej.

Konrad Wirkowski

Zaraz po filmie (75min) zostanie wyświetlony wywiad z bohaterami i bohaterkami filmu (18min).

Po seansie Dyskusja „Ziemia obiecana” z udziałem zaproszonych Gości/ń [sala kinowa]
Podczas dyskusji postawimy pytania: Czy da się zmierzyć i porównać cierpienie? Kim są strony obecnego konfliktu Izrael - Palestyna? Jaki jest szerszy kontekst konfliktu zbrojnego? W jaki sposób wokół niego organizuje się społeczeństwo izraelskie i palestyńskie? Czy protesty antywojenne są realnym wsparciem dla ofiar konfliktu?

Ambasadorka z TikToka [reż. Following Valeria, 33' 2022 Niemcy, napisy polsko-angielskie]
Podczas wojny w Ukrainie Valeria, dzięki swojemu humorystycznemu kanałowi TikToku, staje się niespodziewanie twarzą całego pokolenia młodych Ukrainek i Ukraińców. Ale internetowa popularność ma swoje mroczne strony – dziewczyna musi zmierzyć się z falą hejtu ze strony rosyjskich trolli.

20 dni w Mariupolu [reż. Mstyslav Chernov, 94' 2023 Ukraina, napisy polskie, angielskie i ukraińskie]
Wstrząsający filmowy akt oskarżenia Rosji: zapis zagłady Mariupola, zrealizowany z narażeniem życia przez jedynego korespondenta, który pozostał w oblężonym mieście. Film, który zdobył Nagrodę Pulitzera oraz Oscara w kategorii najlepszy pełnometrażowy film dokumentalny.

Dyskusja po filmach z udziałem Moniki Szafrańskiej [sala kinowa]. Prowadzenie: Magdalena Stoch (czas trwania 60')
Po filmach zapraszamy do udziału w dyskusji, która pomoże nam lepiej zrozumieć rolę mediów, dziennikarstwa i osobistych narracji w relacjonowaniu konfliktów zbrojnych. Wspólnie zastanowimy się, jakie są korzyści i zagrożenia związane z wykorzystywaniem mediów (w tym mediów społecznościowych) do dokumentowania wojny? Jak filmy dokumentalne wpływają na postrzeganie konfliktów zbrojnych na arenie międzynarodowej? Jakie są skuteczne sposoby walki z dezinformacją i relacjonowania faktów w mediach?
Monika Szafrańska: w latach 2019–2023 fact-checkerka na portalu Demagog.org.pl, obecnie asystentka w Instytucie Dziennikarstwa, Mediów i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uczestniczka międzynarodowego projektu naukowego „Mapping Media for Future Democracies” (MeDeMap). Naukowo zajmuje się znaczeniem mediów dla demokracji i partycypacji społecznej, w tym przede wszystkim rolą fact-checkingu. Swój doktorat pisze o roli portali factcheckingowych w systemie medialnym.

Martyna Wojciechowska i Hanna Jewsiewicka przedstawiają przejmujące historie kobiet, które doświadczyły przemocy podczas wojny w Ukrainie. Dokument o siostrzeństwie w momencie wielkiej próby, o sile ukraińskich kobiet, dźwigających wojenne brzemię.

Film zawiera opisy przemocy seksualnej i tortur, które mogą być trudne do oglądania. Niektóre treści mogą wywołać silne emocje, szczególnie u osób, które doświadczyły podobnych sytuacji. Zalecamy przerwanie oglądania, jeśli poczujesz się niekomfortowo. Film przeznaczony jest wyłącznie dla widzów dorosłych.

W lipcu 2021 roku wybucha skandal w związku z izraelskim oprogramowaniem inwigilacyjnym Pegasus. Dzięki bezprecedensowemu wyciekowi danych międzynarodowe śledztwo prowadzone przez Forbidden Stories ujawniło istnienie ponad 50 000 potencjalnych ofiar Pegasusa – wyrafinowanego narzędzia szpiegowskiego sprzedawanego przez firmę NSO Group. Wśród ofiar byli dziennikarze, obrońcy praw człowieka, prawnicy, politycy, naukowcy, biznesmeni, a nawet członkowie rodzin królewskich i głowy państw, w tym zarówno żona, jak i narzeczona saudyjskiego dysydenta Jamala Khashoggiego. Przedstawiciele Pegasus Project, przeprowadzając wywiady z różnymi osobami związanymi ze sprawą, odtwarzają krok po kroku miesiące prowadzące do ujawnienia wyników śledztwa i wskazują na autorytarne działania państw, a także naruszenia prywatności obywateli i ich skutki.

Przedziwna historia wzlotu i upadku największej gwiazdy niemieckiego dziennikarstwa ostatnich lat, pokazująca, jak cienka stała się w dzisiejszych czasach granica między prawdą a zmyśleniem. Kiedy Claas Relotius – największe od lat nazwisko niemieckiego dziennikarstwa – odbierał w 2019 roku ostatnią w swojej karierze nagrodę, wiedział już, że godziny jego sławy są policzone. Kilka dni później wybucha gigantyczny skandal: reportaże, dzięki którym dotarł na szczyt okazały się wytworem jego fantazji. Daniel Sager zagląda w swoim znakomicie udokumentowanym filmie za kulisy „afery Relotiusa”. Co sądzą o niej jego konkurenci, przełożeni i współpracownicy? Trudno sobie wyobrazić, by tak renomowana instytucja medialna jak „Der Spiegel” latami dawała się wodzić za nos oszustowi. Czy w dobie wszechobecnego relatywizmu i hermetycznych informacyjnych baniek w ogóle jest jeszcze zapotrzebowanie na prawdę i dziennikarski obiektywizm? Coraz częściej jesteśmy narażeni na fake newsy, subiektywne prawdy. Pytanie gdzie jest granica między przekazem, a opowieścią? Co jest celem współczesnego dziennikarstwa? Czego my szukamy w informacjach? Postaramy się odpowiedzieć na pytanie Kto nam objaśnia świat?

Zróbmy hałas [11’ 2023, Kanada, reż. Josiane Blanc]
Film opowiada o tym jak kanadyjskie nastolatki organizują się przeciwko molestowaniu i przedmiotowemu traktowaniu kobiet w swoich liceach; z kolei „Film okresowy” podejmuje temat menstruacji w jej publicznym i politycznym wymiarze.
Film okresowy [93' 2023 USA reż. Lina Plioplyte]
Wielowymiarowe spojrzenie na menstruację, która wbrew stereotypom z kulturowego lamusa wcale nie musi być wstydliwym problemem.

Po seansie o 17:00 zapraszamy do sali obok na interaktywną dyskusję z udziałem publiczności
Rozmowa będzie się toczyć wokół pytań: Co wspólnego mają przemoc wobec dziewczyn* i kobiet* i inna przemoc ze względu na płeć w przestrzeni publicznej (w tym przemoc seksualna) z ubóstwem menstruacyjnym? W jaki sposób patriarchalne normy kulturowe regulują obecność kobiecych* ciał w przestrzeni publicznej? W jaki sposób te same normy są odzwierciedlone w prawie i w politykach publicznych, w tym w obszarze zdrowia i edukacji? W jaki sposób dziewczyny* i kobiety* stawiają temu opór i budują nowe narracje, prawa i praktyki?
Gościnie: Hanna Nikainava, Dziewczyńska* Grupa Doradcza fundacji Juniper i Ada Klimaszewska - Różowa Skrzyneczka

Film „Plan C” przedstawia działania i motywacje tytułowej grupy aktywistek i lekarek, usiłującej zapewniać dostęp do aborcji w Stanach Zjednoczonych. Od 2020 roku stan za stanem, w 2022 także federalny Sąd Najwyższy, dostęp ten prawnie ogranicza, a kliniki aborcyjne masowo się zamykają. Aktywistki, w ślad za międzynarodowym ruchem działającym w ten sposób od lat, wykorzystują i nagłaśniają metodę farmakologiczną – tabletki aborcyjne. Osoby w niechcianych ciążach dostają tabletki pocztą, a aborcje wykonują samodzielnie w domu, z dala od czyhających prokuratorów i dzwoniących na policję lekarzy. Film pokazuje pracę lekarek, które podejmują ryzyko prawne i narażają się na przemoc, gdyż etyka zawodu oraz zwykłe poczucie przyzwoitości nakazują im pomagać dalej.

Kto dostarcza jedzenie pod nasze drzwi? Autor filmu podejmuje pracę jako rowerowy kurier rozwożący fast food w ogarniętym pandemiczną gorączką Tokio.

Co robić, kiedy najbliższa Ci osoba ucieka przed rzeczywistością? Intymny i do bólu prawdziwy film o uzależnieniu, rodzinie i emocjonalnych nawykach, które uniemożliwiają prawdziwy kontakt.

Niezwykle intymne, fascynujące spojrzenie na rodzinne współzależności. Reżyser filmu towarzyszy swojej nastoletniej siostrze w wychodzeniu z uzależnienia od substancji psychoaktywnych i uważnie analizuje kryzys relacji swoich najbliższych. Ujawnia zawierane między członkami rodziny przymierza, punkty zapalne oraz narastające konflikty, które mimo najlepszych chęci pozostaną nierozwiązane. Obserwujemy, jak rodzice uczą się wspierać nastolatkę na jej zasadach, jednocześnie konfrontując się z jej żalem wynikającym z poczucia niezrozumienia i dysproporcji w obdarzaniu dzieci miłością i uwagą. Mimo złości na Zuzię, jej bliscy mają bowiem świadomość, że ten nałóg nie wziął się znikąd. Jak schematy zachowań w rodzinie wpływają na wybory dorastających dzieci? I gdzie przebiega granica odpowiedzialności rodziców?

Po seansie rozmowa „Rodzina w kryzysie: wpływ wzorców, granice odpowiedzialności i wsparcie w walce z uzależnieniem” - z udziałem prof. Bogdana de Barbaro [projekcja: sala kinowa, dyskusja: sala teatralna]. Prowadzenie: Magdalena Stoch
(czas trwania 60')

Debiutancki dokument mieszkającej Kasi Smutniak. Po raz pierwszy na dużym ekranie z tak bliska możemy obserwować realia sytuacji na polsko-białoruskiej granicy z punktu widzenia aktywistów szukających w Puszczy Białowieskiej zagubionych migrantów. Kamera rejestruje wielogodzinne, często kończące się fiaskiem wyprawy do lasu, nieustanne kontrole i wszechobecne poczucie zagrożenia. Ale „Mur” to nie tylko film o tej jednej konkretnej granicy. To także osobista refleksja nad różnego rodzaju barierami i podziałami, a także opowieść o rodzinnych związkach i poszukiwaniu korzeni.

Po seansie rozmowa Dyskurs humanitarny a reprezentacja śmierci na granicach – spotkanie z Alicją Pałęcką. Prowadzenie: Magdalena Stoch (czas trwania 60')

Choć lobbyści przekonują, że oceaniczne surowce mineralne to ekologiczna alternatywa dla tradycyjnych źródeł energii, ich wydobycie niewiele ma wspólnego z „zieloną gospodarką”. Nie da się ich pozyskać z dna oceanu bez niszczenia ekosystemów. Nie przewidzimy też, w jakim stopniu zaburzona zostanie równowaga ekologiczna tych obszarów. Wątpliwości budzą także emisje związane z wydobyciem i transportem surowców. A mimo to, Międzynarodowa Organizacja Dna Morskiego, agenda ONZ-owska sprawująca kontrolę nad wodnymi obszarami stanowiącymi połowę powierzchni Ziemi, zezwala na masowe wydobycie metali niezbędnych do produkcji akumulatorów. Czy stoi za tym usilne dążenie do zatrzymania kryzysu energetycznego, czy geopolityczna i korporacyjna intryga? Spektakularna wizualnie opowieść o podwodnym świecie, który choć wciąż nieodkryty, regularnie pada ofiarą człowieka. W roli lektora – Jason Momoa.

Po seansie Dyskusja „Pas ziemi niczyjej” (czas trwania 60 min)
Czy Natura musi się przeliczać na zysk? Czym jest nieużytek? Czy można połączyć “Zieloną rewolucję” z niedawno przyjętym Programem odbudowy zasobów przyrodniczych (Nature Restoration Law)?
Gość dr hab. prof UKEN Marcin Urbaniak, Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie

Manifest wielkiej siły wyobraźni i wiary we własne możliwości w przełomowej i pełnej rozmachu polskiej animacji, inspirowanej komiksami legendarnego Tadeusza Baranowskiego.

Żądny przygód Diplodok marzy, by życie nabrało odrobiny koloru. Na rodzinnym bagnie jest szaro i wieje nudą. Kiedy spokojne życie przerywa pojawienie się tajemniczej mgły, Diplodok wyrusza w niezapomnianą podróż, by odnaleźć zaginioną rodzinę i przywrócić utracony porządek. Zwiedza magiczne miejsca, spotyka osobliwe stwory i poznaje niebywałych mieszkańców najdziwniejszych światów. Razem z niezdarnym czarodziejem Hokusem Pokusem, zakręconym Profesorkiem Nerwosolkiem i bystrą pilotką Entomologią odkryją wielki sekret. Wspólnie przekonają się, że ich rzeczywistość to tak naprawdę… strona w komiksie pogrążonego w kryzysie twórczym rysownika Tadka. Spróbują uratować rodziców Diplodoka i rozwikłać zagadkę podstępnej mgły.

Prowadzący zwyczajne życie Oh Dae-su (Choi Min-sik) zostaje porwany i uwięziony w niewielkim pokoju. Przez cały czas jedyny kontakt ze światem stanowi dla niego telewizor. To właśnie z telewizji dowiaduje się, że jego żona została brutalnie zamordowana, a on stał się głównym podejrzanym. Gdy mężczyzna zostaje nagle uwolniony po piętnastu latach, postanawia odszukać człowieka, który zniszczył mu życie.
Środkowa część „Trylogii zemsty” Park Chan-wooka w momencie swojej premiery zdobyła blisko siedemdziesiąt nagród i nominacji, w tym Nagrodę Główną Jury na festiwalu w Cannes, a dla milionów widzów stanowiła pierwsze spotkanie z niezwykłą kinematografią koreańską. Przyczynił się do tego sam Quentin Tarantino, który w wielu wywiadach podkreślał, że „Oldboy” to jego ulubiony film.

Prowadzący zwyczajne życie Oh Dae-su (Choi Min-sik) zostaje porwany i uwięziony w niewielkim pokoju. Przez cały czas jedyny kontakt ze światem stanowi dla niego telewizor. To właśnie z telewizji dowiaduje się, że jego żona została brutalnie zamordowana, a on stał się głównym podejrzanym. Gdy mężczyzna zostaje nagle uwolniony po piętnastu latach, postanawia odszukać człowieka, który zniszczył mu życie.
Środkowa część „Trylogii zemsty” Park Chan-wooka w momencie swojej premiery zdobyła blisko siedemdziesiąt nagród i nominacji, w tym Nagrodę Główną Jury na festiwalu w Cannes, a dla milionów widzów stanowiła pierwsze spotkanie z niezwykłą kinematografią koreańską. Przyczynił się do tego sam Quentin Tarantino, który w wielu wywiadach podkreślał, że „Oldboy” to jego ulubiony film.